ÖZGÜRLÜK SAVAŞÇILARI SEÇİM (DÜZENLEMEDE)

13.BÖLÜM"DARK CİTY"

BÖLÜM ŞARKISI STARSET MY DEMONS
GÜLDEN MUTLU - EMRE AYDIN SOĞUK ODALAR

Elimin kolumun bağlı olması delirtiyordu beni çıldırtıyordu.Kendimi aciz hissetmek kötüydü katlanamıyordum buna dayanamıyordum.Her türlü zorluğun üstesinden gelen ben şimdi acınası durumdaydım.Boğuyordu bu,beni.

Gözlerim kapalıydı kendimi hiç bir zaman şu an ki gibi işe yaramaz,çaresiz ve muhtaç hissetmemiştim.Keşke Jamie'yi dinlemeseydim olacaklarla yüzleşseydim.

Bizimkilerin gidişine beş saat yirmi üç dakika olmuştu.Saatleri,dakikaları,hatta ve hatta saliseleri sayıyordum.Savaşçılar çıkar çıkmaz peşlerinden gitmek için hamle yaptığımda beni durduran tek neden bacağımdaki lanet sızıydı.

Solumdaki şeytan dürtüklüyordu.Ateşi tutuşturmamı söylüyor onu dinlemem için baskı yapıyordu.

Sağımdaki melek ona uymamı söylüyor sakin olmam için bana telkinler veriyordu.Tanrım sıkıntıdan kafayı yiyecektim omzumda görmediğim meleklerle konuşuyor,onlarla çatışıyordum.İç çatışmalarımla yaşamak çok kötüydü belli bir yerden sonra çekilmez oluyordu.

Ne yapmışlardı acaba?Annemi bulmuşlar mıydı?Zarar görmüşler miydi?

Yemin ederim bu kadar fazla düşünmekten genç yaşımda saçlarım ağıracak tenim buruş,buruş olacaktı.

Hayatımı bazen ağaca benzetiyordum.Ağacın her yeri yapraklarla doludur huzurlu yeşillikler sarmıştır çevresini.Tüm canlılığıyla güler etrafa,içine hayat katar ve enerji verir sana.Mutluluk şarkılarıdır yaprakların hışırtısı.Gülmeleri yankı bulur her yer de seni de davet eder sevincine.Danslarıdır yaprakların titremesi sevgiye boğan.Canlı toprağın kokusu hayat kaynağı olur sana.

Yaprakları döküldüğü zaman;içine kapar kendini,kuru dallarıyla susar mutluluk şarkıları.Kabuk tutar dalları sararmış tek tük kalan yapraklarıyla.Toprak kokusu söner hayat kaynağı gibi.Sessizliğe gömülür kalır öylece.Suya muhtaç olur,deli divane aranır bulmak için.

İşte benim hayatımın kısa özeti bu şekildeydi.

Yine o anların birindeydim.Yapraklarım sararıp,dökülmüş yalnızca kuru dallarımla kalmıştım.Benden beklenenler var ve ben onları karşılayamıyor,uğraşsam bile olmuyordu.

Aynı halleri tekerrür etmekten bıkıp usanmıştım.

Kendimi yoruyordum elimde olanları kaybetmemek adına.Ne kadar tutmaya çalışsam bırakmamak üzere sarılsam;elimden uçup gidiyordu hızlı,hızlı.

Söylediklerim sadece şu an ki yaşadığım  durumla ilgili değildi.Benim hayatım böyle geldi böyle geçiyordu.Bunlar benim içimde uzun zamandır bilinmezlik hortumuna kapılan içsel keşmekeşimdi.Ansızın ortaya çıkıyor,tüm duygularımı alt üst ediyordu.İşi bittiğinde alay edip gelmek üzere çekip gidiyordu.

Bazen kendimi herkesten ve her şeyden soyutlamak istiyor,hiç bir şey olmadan güçlerimde dahil sadece kendi başıma kalmak istiyordum.Yakalanacak korkusu olmadan,kendi gücümün esiri olmadan yaşamak istiyordum,sadece yaşamak...Düşüncelerim şu an ki ruh halimle birleşip iyice çıkılmaz hal almaya başlıyordu.