Kayıp Dudaklar

31. Bölüm: "Yeniden."

Laden'den

Eray'ın sinirle odadan çıktığında şaşkın bir şekilde Yağmur'a baktım. Neler dönüyordu? Niye bu kadar şaşırmış ve sonra da sinirlenmişti?

"Atan numarayı biliyor sanırım." Dedi Yağmur kaşları çatılı bir halde.

"Sende bir baksana numaraya..." Dediğimde tereddütlüydüm.

Tanıdığım biriydi büyük ihtimalle. Hayal kırıklığı yaşamak istemiyordum. Ama bu kaçınılmazdı.

Yağmur cebinden telefonunu çıkarıp telefonumdaki mesaj atan numarayı yazdı.

Ağzı şaşkınlıktan açılırken huzursuzca kıpırdandım. "Kim?"

Yutkunup bana kaçamak bir bakış attı ve telefonu uzattı.

Yazan isim benim tüm iyi niyetimi paramparça etmişti.

Sıla?

Ben ona şans vermek istemiştim. O niye böyle bir şey yapmıştı? Yeniden beni rezil etmek mi istiyordu?

Aramızda geçen o sil baştan konuşmasından sonra iyi olacağımızı düşünmüştüm halbuki....

"Sıla değil." Dedim aniden. O kadar ani bir çıkıştı ki Yağmur yerinde sıçradı.

"Nasıl değil?"

"O değil."

O olsaydı bu kadar kolay ortaya çıkacak bir şekilde yapmazdı, her ne yaptıysa. Kendi cep telefonundan bana mesaj atmazdı.

Gözlerindeki samimiyet gerçek de olmazdı.

Sıla'nın esas nasıl bir insan olduğunu fark ettiğimden beri Eray'ın beni kime benzettiğini de fark etmiştim aynı zamanda.

Bana, "Tanıdığım birine benziyorsun." Demişti. O kişinin kim olduğunu merak etmiş ama beni ilgilendirmediği için sormamıştım.

Beni Sıla'ya benzetiyordu.

"Sıla'ya iftira atıyorlar. Çünkü kolay hedef. Herkes onu kötü biri sanarken bu iğrençliği de onun yapacağına inandırmak kolay..."

Kapı tıklatıldığında, "Daha neler öğreneceğiz?" Diye homurdandı Yağmur.

Gelen Sıla idi.

Kızarmış gözleri direk beni buldu ve bana doğru hızlı adımlarla geldi. Ben ne yapacağını merakla beklerken birden bana sarılmasıyla ne yapacağımı şaşırdım.

"Yemin ediyorum ki Laden, sana o şeyi yapan ben değildim. O mesajı ben atmadım. Sana zarar vermek istemedim." Ağlamaya başladı. Hıçkırıkları karşısında yutkundum. O kadar çaresiz görünüyordu ki onunla birlikte ben bile ağlamaya başlayabilirdim.