double life ft muke Clemmings <3

chapter 17

Lukes point of view
Michael werd naar voren gehaald omdat hij aan het tekenen was.
Hij loopt weer terug en laat onopvallend mij de tekening zien. Het zijn vel blauwe ogen. Ik snap hem meteen en glimlach. Michael kan echt super goed tekenen. Hij zou echt minder onzeker over zichzelf moeten zijn. Hij kan echt heel veel en is echt een knappe jongen. De les is veder normaal verlopen en ik ben nu zelfs al anderhalve maand veder dan de rest. De bel gaat en ik loop nog even naar de leraar toe waarvan niemand de naam van weet.
"Meneer, hoe moet je dat doen?" Vraag ik. Sommige vakken zijn echt makkelijk en hoef ik niks te vragen, maar Frans blijft moeilijk. De leraar legt het snel uit zodat ik ook nog een pauze heb.
Ik loop naar micheal en ashton toe.
"Wat ben jij laat" zegt ashton.
"Ja klopt, ik moest nog wat vragen" zegt ik.
"Aha"
"Trouwens micheal mooie tekening hoor" grijns ik. Michael moet blozen en neemt snel een hap van zijn broodje. Ik pak ook mijn broodjes en eet die op.
"Trouwens guys, ik ben er het volgende uur niet" zegt ashton.
"Waar moet je heen dan?" Vraagt Michael.
"Ik ga kijken bij de dokter voor mijn pols, heb gisteren iets te enthousiast gedrumd" lacht ashton.
"Drum jij?" Vraag ik
"Ja"
"Leuk, ik speel zelf gitaar maar drums is ook nice" zeg ik.
"Speel jij gitaar?" Vraagt Michael.
"Haha ja"
"Nice ik ook" zegt micheal en geeft mij een high five.
"Nou jongens ik ga, ik zie jullie nog wel" zegt ashton en loopt weg.
"Doei" zeggen micheal en ik.
"En nu?" Vraag ik.
"Ik heb wel een idee" zegt Michael en loopt weg met mij op zijn hielen. Hij loopt naar mijn oude pauze plekje. Slim, daar komt namelijk nooit iemand. Daarom heb ik dat plekje gekozen.
We gaan er zitten. Michael pakt mijn hand. Zo zitten we daar in stilte. Gelukkig is het wel een fijne. Komt waarschijnlijk ook omdat Michael erbij zit. Micheal is de eerste persoon waarbij ik me echt helemaal op mijn gemak voel.
"Micheal, ik kan het niet" zeg ik zacht.
"Wat niet?" Vraagt hij. In zijn stem is teleurstelling te horen, waarschijnlijk denkt hij dat ik niet meer samen met hem wil zijn.
"Ik kan niet doen alsof ik niks met je heb" zeg ik. Ik hoor micheal zuchten.
"Ik eigenlijk ook niet. Het liefst wil ik over de daken schreeuwen dat je van mij bent"
"Ik ook en waar zijn we eigenlijk bang voor? Dat calum, die op een andere school zit, erachter komt dat wij wel gelukkig zijn en hij niet?" Vraag ik. Michael moet lachen.
"Oke fack it, mij boeit het ook niet meer. Ik ben niet meer bang voor de reacties van anderen" zegt hij.
"Zo mag ik het horen" glimlach ik en zet mijn lippen op die van hem. Ik hoor wel iemand langs lopen, maar het maakt me niet uit. Ik trek micheal op mijn schoot.
We trekken terug en kijken elkaar aan. Ik trek Michael in een knuffel. De bel gaat en we lopen naar het lokaal. Michael komt naast me zitten.
"Dus micheal en luke, jullie zijn samen?" Lisa, de bitch uit onze klas, is degene die het vroeg. Ik wissel snel van blik en Michael knikt dan.
"Oh leuk. Ik hoop dat jullie gelukkig zijn" zegt ze en loopt weg. Zij was het dus die langs liep. Gelukkig maakte ze ons niet belachelijk.

Heey pinguïns nog een hoofdstuk vandaag. Was bij mijn oma op bezoek en dat is twee uur rijden dus had ik genoeg tijd on te schrijven.

Hope you like it
comment vote
Love you all
xx dagmar