double life ft muke Clemmings <3

chapter 29

Lukes point of view
Hier liggen we dan. Zonder kleding, in een weiland; uit te hijgen. Ik weet dat het micheals eerste ervaring was en ik hoop dat hij daar een goede herinnering aan overheeft gehouden. Ik weet zeker dat ik meer van hem wil.
Michael heb ik dicht tegen me aan gedrukt. Ik hou toch zoveel van deze jongen. Hij geeft me het speciale gevoel dat niemand anders me ooit heeft gegeven of gaat geven, behalve micheal.
"Je bent prachtig" fluister ik in zijn oor. Hij bloost en kippenvel verspreid zich over zijn lichaam. Ik raak zijn borst aan en glimlach breed.
Ik weet hoe ongemakkelijk hij zich voelt. Ik laat hem los en meteen verspreid zich een koud en leeg gevoel mijn naakte lichaam. Ik ga rechtzitten, net als micheal. Hij pakt zijn kleding bij elkaar. Ik pak zijn arm vast zodat hij niet veder kan gaan.
"Micheal, alsjeblieft, schaam je niet voor mij. Je bent beeldschoon" zeg ik met een glimlach. Ik zie micheals gespannen houding iets ontspannen en hij komt naast me zitten. Mijn hand leg ik op zijn been. Hij huivert en slaat dan zijn arm om mij heen.
"Dankje" fluistert hij zacht.
"Voor wat?" Vraag ik terwijl ik het antwoord al weet.
"Voor mijn eerste ervaring, dat jij mij die heb gegeven" zegt hij nog steeds zachtjes.
"Graag gedaan hoor" glimlach ik. "Kleed je anders maar aan, straks krijg je het nog koud" zeg ik bezorgt.
"Alleen als mijn favoriete seksgod dat ook doet" grijnst hij. Nu zijn de rollen weer omgedraaid. Ik zit weer in zijn web verstrikt en hoop dat hij me er voorzichtig uitlaat. Mijn wangen zijn knal rood bij hoe hij me neg noemde. Bij ieder ander mens had ik diegene keihard uitgelachen, maar Michael draagt dat speciale gevoel bij zich dat ik het enorm sexy vind.
"Tuurlijk babe" glimlach ik. Ik pak mijn kleren en doe die net als micheal weer aan.

Iets later zitten we weer normaal. Ik heb Michael op mijn schoot gezet en mijn armen om hem heen geslagen. In deze houding hoop ik dat hij me nooit gaat verlaten. We zitten hier in het weiland nog steeds, maar nu in stilte. Het is niet ongemakkelijk ofzo, maar gewoon wij tweeën die naar de sterren kijken.
Micheal beweegt wat in mijn grip. Ik verslap mijn grip, zodat hij vrij kan bewegen. Hij draait zich om, zodat we elkaars gezicht zien.
"Ik hou van je" zijn stem is zacht en wordt makkelijk met de wind mee gevoerd richting mijn oren.
"Ik hou ook van jou" zeg ik terug. Micheal zet zijn lippen kort op de mijne en legt daarna zijn hoofd neer op mijn schouder. Ik woel zachtjes in zijn haren en al snel is zijn ademhaling zo regelmatig, dat ik weet dat hij slaapt. Ik haal hem voorzichtig van mijn schoot en leg hem even neer. Ik ruim de mand weer in en til Michael in bride style op. Met Michael in mijn armen en de mand om mijn arm, loop ik naar de auto. Ik mag nog helemaal niet rijden en het is enorm laat dus mijn moeder zou vast al slapen. Niemand is in de buurt die ons kan helpen. Ineens weet ik de juiste persoon die ik moet bellen: calum. Hij heeft wel al zijn rijbewijs, net als micheal en hij is ook in Amsterdam.
Ik leg micheal voorzichtig in de auto. De mand zet ik in de kofferbak en daarna haal ik mijn telefoon tevoorschijn. Mijn vingers typen zijn nummer in en even later gaat de telefoon af.
(L=luke en C= calum)
C: wat is er luke?
L: wil je me helpen? Michael is in slaap gevallen en ik kan geen auto rijden.
C: waar ben je? Dan kom ik eraan.

In alle haast zoek ij een straatnaambordje en geef die aan calum door als ij die heb gevonden.

C: oke ik kom eraan. Hou jij het nog vol daar?

Met een blik op micheal gericht weet ik mijn antwoord al.
L: ja, maar haast je wel.
C: oke ik ben er binnen 10 minuten.
L: oke tot dan

Calum heeft opgehangen en ik ga maar eens ook in de auto zitten.
Opeens hoor ik een eng geluid en ik krimp ineen. Oke luke, dat was niks en anders was dat calum. En inderdaad komt calum iets later aanlopen.
"Sorry dat ik wat later ben. Mijn gps dacht dat we in Australië waren en ik ben lopend" verontschuldigt hij zich.
"Geeft niet, maar zou je ons hier wel weg willen halen?" Vraag ik. Michael mompelt wat in zijn slaap.
"Wat heb je met hem gedaan?" Vraagt calum gelijk.
"Niks wat hij niet wou. Jemig calum denk je echt dat ik zo diep zink?" Vraag ik boos. Calum denkt gelijk weer daar aan.
"Sorry hoor, maar geef toe jullie hebben wat uitgespookt. Anders was micheal nu niet aan het slapen en was jou haar niet door elkaar heen. Niemand mag aan jou haar komen" zegt calum. Ik voel me rood worden.
"Oke je hebt gelijk. Wil je ons nu hier weg halen?" Zucht ik.
"I knew it. Oke ik ga al. Waar zijn die sleutels?"
"In de auto"
"Oke mooi. Nou instappen en wegwezen!"
"Oke, maar hou je kop er slaapt er een"
"Oh ja, onze luke is in lovee"
"Shut up"
"Je houdt echt van hem he?"
"Ja" bloos ik.
"Omg je bloost. Wat lief"
"Calum, hou op"
"Oke oke" zucht hij. Inmiddels zijn we al aan het rijden. Ik kijk achterom om Michaels vredige gezicht te zien. Ik bijt op mijn lip om mijn 'awe' binnen te laten. Anders zou calum er weer over beginnen en ik vind het akward om het met hem erover te hebben. Ook al heeft hij ons gered van ik weet wat er zou gebeuren, als we langer in dat weiland bleven.

Heey pinguïns nieuw hoofdstuk hier. Ik weet niet ofdat ik de komende dagen een nieuw deel zal plaatsen. Ook al zou ik dat graag willen. Ik weet niet ofdat ik me daar goed voor voel. Het is namelijk een paar dagen voor de sterfte dag van mijn nicht die zelfmoord heeft gepleegd. Ook al is het 4 jaar geleden, iemand die zo jong was verdient het niet om zo verdrietig te zijn, om zo'n keuze te maken. Ze was 13 jaar en is de dood ingepest. Ik weet dat ze nu op een goede plek is en ze is nu een engel op mijn schouder, toch doet het elke keer weer zeer in mijn gebroken hart. Mensen zien de vrolijke ik, de emotieloze ik, maar mijn tranen zien ze niet. Ik huil nu ook heel zachtjes, bang dat iemand mij zwak vindt. Ik wil niet jullie medelijden of dat jullie me zielig vinden. Ik wil dit alleen even kwijt en nu weten jullie ook waarom ik minder zou updaten.
Hope you like it
comment vote
Love you all
xx dagmar