double life ft muke Clemmings <3

chapter 41

Lukes point of view
Nee ik moet nu echt naar micheal toe. Alleen die school houdt me tegen. Gelukkig heb ik over 5 minuten een tussen uur. Calum heeft net met me gesproken. Hij had met Michael gepraat over mij en wou dat vertellen.

De bel gaat en ik ren het lokaal uit. Ashton kijkt me verward aan.
"Waar je heen?" Vraagt hij.
"Micheal. Hij is gevallen en kan niet opstaan" zeg ik gehaast en sprint weg.

"Micheal! Waar ben je?!" Roep ik in het rond.
"Hier" hoor ik zacht. Het is niet ver weg. Ik loop op het geluid af en vindt micheal op de grond. Dikke druppels tranen rollen over zijn wangen.
"Mikey" zeg ik en til hem op. Ik hou hem zo dicht mogelijk op mij gedrukt.
"Luke" komt er zacht uit hem.
"Mikey, wat is er gebeurt? Heb je je bezeerd? Gaat alles goed?" Vraag ik bezorgd.
"Alles is nu oke. jij bent bij me. Ik heb alleen last van mijn hoofd" zegt Michael. Zijn geur is inmiddels mijn neus binnen gedrongen. Ik til zijn kin subtiel op en zet mijn lippen op die van hem.
"Mikey, ik zal je wel naar huis brengen. Doe alsjeblieft rustig aan. Ik kan niet zonder je" fluister ik nadat ik heb terug getrokken.
"Is goed, maar hoor jij nu niet op school te zitten?" Vraagt Michael.
"Ik heb nu een tussen uur. Oh ja calum kwam naar me toe, hij heeft me verteld waar jullie het over hadden" zeg ik met een scheve grijns.
"Oke mooi, dat had ik hem gevraagd"
"Oke en ik loop weer twee maanden voor hoor" glimlach ik.
"Zo ken ik je weer" glimlacht micheal terug. En we lopen hand in hand richting michaels huis met mijn fiets onhandig in mijn andere hand. Gelukkig ligt zijn huis op de route richting school; dan hoef ik niet om te fietsen.

"Luke, dankje voor het thuis brengen. Ga nu maar naar school; je les begint zo weer" zegt Michael met een glimlach.
"Alsjeblieft micheal. Ik ga maar eens. Je belt maar als je wat nodig hebt en ik vanmiddag nog wel langs" zeg ik en zet snel mijn lippen op zijn wang.
"Doei lukey" hoor ik micheal zeggen als ik weg fiets.

Gelukkig ben ik op tijd weer op school. Ashton komt meteen naar me toe.
"Luke wat was er nou met micheal? Ik was ongerust. Waar is hij nu? Gaat het goed met hem?" Overspoeld hij me meteen met vragen.
"Rustig aan ashton, Michael is nu thuis. Hij was gevallen en kon niet meer opstaan. Zijn hoofd deed alleen zeer, zei hij" antwoord ik al zijn vragen.
"Oke gelukkig was jij er bij" glimlacht hij.
"Ik ben blij dat je me weer vertrouwd" glimlach ik terug en open mijn kluisje, waar ik inmiddels ben aangekomen. Ik haal de juiste boeken er uit en sla mijn kluisje weer dicht. Michael wil ook wel eens boeken voor me halen, dan staat hij helemaal op zijn tenen om er bij te komen. Het ziet er echt schattig uit. Ik glimlach even aan die gedachte.
Daarna keer ik me om.
"Ashton, anders ga je vanmiddag mee naar micheal, calum mag natuurlijk ook wel. Michael moet alleen rustig aan doen de komende week" zeg ik.
"Oke is goed. Oh ja luke, micheal is volgende week jarig. Hij vertelt het op de een of andere reden niet graag, maar dan weet je dat even. Het is de twintigste" meldt ashton me. Ik bedank hem en loop met hun naar onze volgende les. 'Jeah nog meer vooruit werken, daar worden we toch zo blij van' denk ik sarcastisch.

Heey pinguïns nieuw hoofdstuk hier.
Ik wil eerst even zeggen dat ik enorm blij ben met al jullie votes/comments. ik vindt ze echt goud waard.
Ten tweede vandaag in mijn toets week begonnen en het ging vandaag best wel goed, volgens mij.
Hope you like it
comment vote
Love you all
xx dagmar