The Badgirl

hoofdstuk 18

Ik probeer het te verwerken nadat ze die worden had gezegd. We gaan naar mijn f*cking oude school. Omg.. Hier heb ik zo geen zin in.

Ik zit nu op mijn bed vooruit te staren en begin met mijn voet op de grond te tikken en met mijn vuist tegen de bedrand. Dat doe ik altijd als ik zenuwachtig ben zoals nu. Niet dat ik dat vaak ben ofzo maar je weet wat ik bedoel. Op een gegeven moment komt Tess op me afgelopen en geeft me een pets op mijn hoofd. "Je bent irritant, wat is er aan de hand?" Ineens krijgt ze een big smile op haar gezicht. "Dat rijmde." Zegt ze blij en ondertussen was ze haar vraag al vergeten. Nadat we onze tassen hebben gepakt lopen we naar beneden. Iedereen staat al te wachten. "Oké dus we gaan naar de school toe en dan worden jullie verdeeld over een aantal klassen. We gaan nu eerst naar de school lopen en dan wachten we daar op de hoek en komt er een verdere uitleg." We lopen met zijn alle naar de school toe en wachten dat op de slome kindjes, de kanaries en Blake en die shit. Als eindelijk iedereen er is vertelt mvr. Kramer over dat we heel de dag les hebben en hoe het gaat, ook vertelt ze in welke klassen we zitten gelukkig zit ik met Tess en Jason en zijn kamergenoot, die volgens mij Sid heet. Wat heb ik geluk zeg.
Na haar hele verhaal mogen we naar binnen. We kregen van haar onze lesroosters. Het wordt zo te zien een lange dag want we hebben tot het 8e uur les dus 10 over half vier zijn we pas uit. We hebben als eerst biologie, waar ik totaal geen zin in heb. Vooral omdat we van mevrouw Garcia les krijgen. Zij gaf mij toen ook biologie en dat was een hel. Als tweede aardrijkskunde, dan wiskunde, dan een uur tekenen, dan nog blokkuur Gym en blokkuur muziek. Wauw wat een leuke dag. Jason, Tess, Sid en ik lopen naar het lokaal. Eigenlijk lopen ze achter mij aan omdat ze niet weten waar het lokaal is maarja. Ik vraag me af of mevr. Garcia mij nog herkent en of mensen hier op school mij nog herkennen.

Als we bij het lokaal staan voel ik toch een beetje zenuwen opkomen. Ik laat de rest voormij het lokaal in. Als we binnen staan is heel de klas stil, nouja voor 10 seconden dan. "Goed klas dit zijn de leerlingen die een dagje met ons mee komen lopen. Kunnen jullie jezelf even voorstellen?" zegt ze nors. Ze herkennen me niet meer, denk ik opgelucht. "Uhmm ik ben Tess." begint ze zenuwachtig. "En ik ben Sid." zegt hij vrolijk. Ookal ken ik hem pas tien minuten volgens mij is hij heel aardig. "Ik ben Jason." zegt hij met een knipoog. Ik rol met mijn ogen en zie een paar meisjes verleidelijk naar hem kijken. "Uhmm, Hallo ik ben Kiki." zeg ik. Ik zie mensen wat fluisteren maar ik trek me er niets van aan. Zelf de mevrouw heeft een frons op haar gezicht gekregen. "Nou dames en heren als je nou plaats willen nemen dan kan ik verder met de les. Jullie doen gewoon alle lessen mee en geen uitzondering. Beschouw het maar als een gewone schooldag." we kijken. Elkaar aan en gaan zitten. Zij zit ook niet lekker in haar vel zeg. Mevrouw Garcia gaat weer verder met haar les die zo saai is. Het gaat over voortplanting geloof ik. "Wtf is ze allemaal aan het zeggen zegt Tess naast me." ik lach. "Iets over voortplanting enzo." zeg ik nog steeds lachend. Normale mensen zouden hier om niet lachen maar alsof ik normaal ben. Mevr. Garcia kijkt me boos aan. "Wat valt er te lachen?" zegt ze boos. Natuurlijk gaat zij ervan uit dat ik geen vloeiend Spaans kan. "Gewoon we moesten lachen. Het spijt me heel erg." zeg ik nep. Ze trekt haar wenkbrauwen op en draait zich weer om. Nadat Bio is afgelopen gaan we naar aardrijkskunde en daarna naar wiskunde. Uiteindelijk is het pauze. We lopen met z'n vieren naar de kantine waar we in de rij gaan staan om eten te halen. In de tussentijd dat ik wacht kijk ik de kantine rond. Het is nog precies hetzelfde. Popu's bij de middelste tafel en de rest zit er omheen. Als ik aan de beurt ben bestel ik mijn eten en gaan we aan een lege tafel zitten. Ik ga aan de kant zitten waar ik overzicht heb op veel de kantine. Ik begin met eten op mijn gemakje, en we kletsen nog wat. Tot dat ik de rest van de popu's waaronder ook natuurlijk barbie's aan zag komen. Toen zag ik hem en hij keek mij op hetzelfde moment ook aan en toen gebeurde het. We rende naar elkaar toe en sprongen in elkaars armen ik had traanen van verdriet. Nee, grapje in verslikte me gewoon. En dan niet gewoon, ik had zelfs het gevoel dat mijn leven zou beëindiging in een schoolkantine. Maar toen ik eindelijk verlost was van mijn lijden, kwamen de popu's onze kant op gewandeld. Ze kijken me aan en ik kijk raar terug. Ze komen aan onze tafel zitten en de kanaries blijven staan. "Ken ik jou ergens van." vraagt hij. En met hij bedoel ik Stefan. Mijn ex-vriendje. Oja en waarom ex omdat hij een arrogante klootzak is die is vreemdgegaan. "Ja misschien." zeg ik schouder ophalen. "Waar dan van." vraagt hij geïrriteerd. "Ben je me nu al vergeten schatje." zeg ik met een grijns. "Wat is je naam?" vraagt hij met een frons op zijn gezicht. "Kiki." zeg ik met een grijns. Zijn gezicht verstrakt. "En nou ophoepelen." zeg ik boos.