The Badgirl

hoofdstuk 19

Nadat ik had geprobeerd duidelijk te maken dat hij weg moest gaan, was er toch iets mis gegaan. Hij stond er namelijk nog steeds. "Praat ik Chinees ofzo??" vraag ik geïrriteerd. Nog steeds doet hij niks. Ik geef hem een schop en opeens schrikt hij wakker. "Was je over me aan het dagdromen?" Vraag ik met een grijns.
Hij schudt zijn hoofd hevig heen en weer. "Nee!" zegt hij van schrik. Ik begin te lachen. Ik heb misschien iets stoms gedaan toen ik erachter kwam dat hij vreemd ging. Hij is daardoor denk ik bang van me geworden.
Maar in ieder geval staat hij nog steeds voor me. "Kan je nou eindelijk weg?" vraag ik zeurend. "Ik wil namelijk niet de hele tijd tegen die lelijke kop aan kijken." zeg ik ongeduldig. Nadat hij mij een tijdje aan had zitten staren is hij weggelopen.

Iedereen aan de tafel kijkt mij vragend aan, of beter gezegd heel de kantine. "Ex-vriendje." Zeg ik schouder ophalend. 

Na het incident in de kantine moeten we naar tekenen. We lopen met z'n alle naar het tekenlokaal en gaan bij elkaar zitten achterin.
Dan komt de meneer binnen, waarvan ik denk dat hij nieuw is omdat ik hem nog nooit heb gezien. Hij geeft ons de opdracht om iemand na te tekenen. Ik moet zeggen dat ik niet heel goed ben in tekenen, maarja het begint ergens op te lijken.

Ik ben op dit moment Jason aan het natekenen, waardoor we constant de slappe lach hebben.

Na het ene uurtje tekenen gaan we naar de kleedkamers. Ik doe mijn sportkleding aan en ga naar het sportveld met Tess. We zien Jason en Sid al staan en lopen naar hun toe.

Na ongeveer tien minuten komt de leraar eraan. "Jongens drie rondjes inlopen." Schreeuwt hij luidt. We beginnen te rennen en na drie rondjes is de helft al bek af.

Na het rennen moeten we weer op de bank gaan zitten. "Ik ga nu groepjes maken en dan gaan we voetballen en volleyballen.
Hij begint met de groepjes te verdelen en gaat iedereen een voor een af. Tot hij bij mij komt... "Kiki!" Zegt hij vrolijk. Ik glimlach. "Ja meneer, ook leuk om u weer te zien." Zeg ik net zo vrolijk.
Nadat hij de groepjes had verdeel zit ik bij Jason en Tess bij Sid. Ik, Jason en de rest van ons groepje moeten als eerst voetballen. Uiteindelijk hadden we gewonnen. Toen moesten we volleyballen tegen de barbies. En eentje brak haar nagels en natuurlijk hoor moest het weer een heel drama worden en ik moest weer de gene zijn die de bal over het net had gedaan zodat die tegen haar nagel gaan. Gelukkig was de meneer een goede vriend van mij en vond hij het enorm aanstellerig van haar, dus konden we weer doorspelen. Na het volleybal wedstrijdje wat we uiteraard gewonnen hadden, moesten we nog een volleybal wedstrijdje die we uiteindelijk ook wonnen. Als laatste moesten we nog een voetbalwedstrijd tegen Stefan. En na dit moeilijke wedstrijdje die we uiteindelijk hadden gewonnen, waar wel een paar keer iemand onder uit is gehaald. ik was weer degene die Stefan tackelde, maar dat maakt niet uit. Maar we gingen dus toen weer terug naar de kleedkamer.

"Wat hadden we na de pauze?" Vraag ik aan Tess. "Uhmm... volgens mij muziek." zegt ze nadenkend. Ik ga verder met omkleden.
We lopen de kleedkamers uit tegelijk met Jason en Sid. Je weet wel in een film waar dan twee of drie mensen die dan tegelijk van een kant uitkomen en dan in slomotion. Zo zag het er dan een beetje uit. We lopen rechtstreeks naar de kantine, waar we weer aan dezelfde tafel gaan zitten.

Ik ben aan het eten en kijk om me heen. Van schrik laat ik mijn eten vallen. Daar zitten mijn oude  vriendinnen bij elkaar, te lachen. Ik kijk ze verdrieitig aan.
Toen we hier weg gingen was het niet alleen omdat mijn vader weg moest voor zijn werk, maar ook wegens bepaalde omstandigheden. Die bepaalde omstandigheden waren dat Stefan met een van mijn vriendinnen is vreemdgegaan. En dan denken mijn vriendinnen niet eens eraan om voor mij op te komen, maar dan zetten ze zich tegen me op.

Flashback*

Mijn vriendinnen zaten aan tafel en ik liep boos naar ze toe omdat ik er net achter was gekomen dat mijn vriendje, correctie ex-vriendje vreemd was gegaan. Maar ik liep dus naar ze toe en pakte mijn vriendin bij haar haren en trok haar hoofd achterover. En keek haar boos aan, terwijl inmiddels heel de kantine naar ons keek. Ik had traanen in mijn ogen. "Weetje ik dacht echt dat je mijn vriendin was, maar je bent een nog egoïstischer kind dan ik toen ik je voor het eerst zag. Ik liet haar haar los en keek haar verdrietig aan. "Echt twee jaar heb ik al een relatie met hem, twee jaar en jij al anderhalf jaar. Weetje voor een seconde dacht ik van mijn leven is perfect, maar jij en Stefan moeten het weer verpesten door vreemdtegaan." ik was ondertussen al aan het schreeuwen. Ze keek me geschrokken en schuldig aan. Mijn andere vriendinnen waren geschrokken. Na een hoop bestaat en scheldwoorden zei een andere vriendin iets. "Maar jij gaf ook niet echt veel aandacht aan hem." ik kijk haar ongelovig aan terwijl de rest instemmend knikt. Dat was de druppel. Ik pak de twee dichtstbijzijnde Cola's of wat het dan ook was en giet het over ze heen en liep toen de kantine uit.

Einde flashback*

"Kiki, Kiki." ik word wakker geschud uit mijn gedachten. "Ja wat is er?" vraag ik vlug. "De bel is gegaan." zegt ze hard. Ik sta op en pak mijn tas en loop achter ze aan.
We lopen naar het muziek lokaal waar natuurlijk mijn oude vriendinnen zitten. Ik loop het lokaal binnen en ga zitten.
Dan komt de leraar binnen en ik juich van binnen. Het is mijn lievelings leerjaar.

Eerst moeten we iets met noten doen of zoiets, maar ik ben te druk bezig met het te kijken naar mijn oude vriendinnen. Ze zijn druk aan het kletsen tot een iemand mee aan kijkt. Ze kijken geschrokken en ik draai mezelf snel om en kijk niet meer naar achter.
Na die kleine oefening moeten we keyboard spelen. Ik ga achter een keyboard zitten samen met Jason en wacht op de meneer tot hij ons een plug-in geeft en oortjes. Hij gaat iedereen langs en dan komt hij bij mij. "Kiki." zegt hij vrolijk net zoals de gymleraar toen straks. Mijn oude vriendinnen kijken mijn kant op. "Hey meneer ik heb u heel erg gemist." hij glimlacht en geeft me oortjes en een plug-in. Als hij iedereen heeft gehad krijgen we blad muziek dat we moeten spelen. Het is heel makkelijk, maarja.

Na het oefenen en spelen mogen we nog een liedje voor de klas spelen op de vleugel in de hoek. Een paar kinderen gaan en spelen het liedje wat we net hadden geleerd. Ik blijf op mijn plaats zitten en luister geduldig. "Kiki, wil je ook?" vraagt de meneer. Ik schud mijn hoofd. Tess en de rest duwen me omhoog waardoor in sta. Ik loop ongemakkelijk naar de piano. "Blijkbaar moet het toch." zeg ik schouderophalend. Ik ga achter de vleugel zitten en bedenk welk liedje ik moet spelen. De meneer geeft mij bladmuziek van een of andere pianist. Ik haal mijn schouders op. Het nummer heet Nuvole Bianche. Ik zet het bladmuziek op het houdertje en begin dan met spelen. Het is een best mooi lied vind ik.

Als het lied afgelopen is draai ik me om, iedereen klapt en ik maak een buiging. "En zo moet het nou mensen, maar Kiki ik hoop je nog een keer terug te zien." en op dat moment gaat de bel. Iedereen gaat het lokaal uit en ik neem nog even afscheid van de meneer.

Als ik het lokaal uitloop kijken Jason, Tess en Sid me met open mond aan. "Wij wisten niet dat je piano kon spelen." Zegt Jason. In haal mijn schouders op en glimlach.

Eindelijk in heb school overleeft. Ik glimlach en we lopen en gebouw uit, maar al snel verdwijnt mijn glimlach...