The Badgirl

hoofdstuk 22

We worden al vroeg wakker gemaakt door mevrouw Garcia. "Opstaan luilakken, we gaan op excursie!" Roept ze door de gangen. Tess en ik kreunen te gelijk. Ik stap langzaam uit bed en rek me uit. Ik heb nog nooit zo lekker geslapen denk ik. Ik doe mijn hele ochtend routine en ga dan op bed zitten om op Tess te wachten. Als ze eindelijk klaar is gaan we naar beneden, waar heel de groep al staat. "Nu de laatste er ook zijn kan ik beginnen, we gaan op excursie!" Zegt ze luidt. Heel de groep kreunt. "We gaan naar een aantal kathedralen en een paleis dus we moeten opschieten. aan het eind van de dag hebben de leraren een kampvuur geregeld met alles erop en eraan." Zegt ze erachteraan.

We moeten snel ontbijten van haar, dus pak ik snel een croissant en een broodje. Ik eet ze snel op en drink vervolgens mijn sinaasappelsap op.

Ik sta op en loop met de rest mee naar de lobby. De bus staat al op ons te wachten. Tess en ik gaan naast elkaar zitten in de bus en ondertussen bel ik naar Taylor. Na vijf keer overgaan hang ik maar gewoon op, ik bel nog wel een andere keer. Voor Tess en mij gaan Jason en Sid zitten en achter ons is de plek nog leeg. Ik geniet rustig van de warme zon die op mijn huid schijnt. Tot er opeens een ruk aan mijn staart wordt gegeven. Ik draai me woest om. "Wtf denk je wel niet wat je aan het doen bent." Zeg ik boos. "Ook goedemorgen schoonheid." Zegt Blake met een grote grijns op zijn gezicht. Ik steek mijn middelvinger op en draai me om. Blijkbaar zitten dus Blake en Cane achter ons.
Ze zeggen dat de busreis ongeveer een half uur gaat duren, dus het wordt voor mijn gevoel nog een lange reis. Jason en ik zijn aan het praten terwijl Sid en Tess ook aan het praten zijn. "Anders ruilen Sid en ik even van plek." Zegt ik slim. Ze knikken allemaal en ik ga naast Jason zitten. We zijn een gesprek aan het voeren, totdat het ons gesprek opeens uitdraait om een meisje, genaamd Lily. Ik grijns en gebaar naar die Lily dat ze naar ons moet komen. Ze komt er meteen aan en vraagt wat er is. "Wil je anders even hier zitten je zit anders zo alleen." Zeg ik vriendelijk terwijl ik opsta. "Oké is goed, dankjewel." Zegt ze glimlachend terug. Ik wil weer op mijn eigen plek gaan zitten maar herinner me er zelf weer aan dat Sid op mijn plek zat. Ik ga opzoek naar iemand die naast niemand zit en zie Max alleen zitten. Ik plof naast hem neer. "Heey, en hoe gaat het met Max hier." Zeg ik vrolijk. Hij kijkt mij raar aan. "Goed." Zegt hij achterdochtig. Ik kijk hem aan met de 'ik-ben-gewoon-beleefd' blik. Ik ga met mijn rug tegen de rugleuning aanzitten en kijk voor me. En daar zie ik een grote natuurramp zitten. Het is Blake, hoe dom, natuurlijk want ik zit drie stoelen achter Tess. Ik grijns en bedenk een plannetje waardoor ik straks sluw iets bij hem kan doen en dat terwijl hij mij niet ziet. Maar helaas wordt ik al gauw opgemerkt door Blake. "Heey jij ook hier, ik dacht dat ik je voorgoed kwijt was." Zegt hij met een grijns. Mijn humeur wordt zo echt weer verpesten door hem. "Dan hebben we bijna iets gemeen. Het enige verschil was dat ik hoopte dat ik jou voorgoed kwijt was." Zeg ik bitchy en steek mijn tong uit. Max naast me lacht een beetje en Blake heeft een geamuseerde grijns op zijn gezicht. Ik draai me weer om naar Max en begin een gesprek terwijl ik Blake volkomen blijf negeren. Maar dan moet die klojo weer met een zak snoep voor mijn neus bungelen, terwijl hij mij grijnzend aan kijkt. Ik laat een pruillip zien. "Mag ik alsjeblieft ook een snoepje?" Vraag ik zo lief mogelijk aan hem. "Nope, dan moest je maar lief tegen me doen." Zegt hij uitdagend. "Oké, en als ik nu lief tegen je ga doen, krijg ik dan heel de zak?" Zeg ik. "Zullen we een deal maken, jij moet de hele tijd lief doen tegen mij en dan op de terugweg krijg je de zak snoep." Zegt hij. Ik kijk hem twijfelend aan. Ik steek mijn hand uit. "Deal"...

We komen net uit de bus en gaan bij elkaar staan op de stoep. Ik ga zo ver mogelijk van Blake vandaan staan zodat ik niet lief tegen hem hoef te doen ofzoiets. Ik zoek Tess op en ga naast haar staan."Ik heb hier dus zo geen zin in." Kreun ik. Ik kijk de groep rond tot mijn ogen vallen op Jason. Jason die nog steeds staat te praten met Lily, de Jason waarvan ik voor een moment dacht dat hij gewoon homo was. Ik glimlach. Maar mijn glimlach verdwijnt al weer als iemand een arm om me heen slaat. Blake. Ik herinner mezelf aan het zak snoep dat ik straks krijg als ik aardig tegen hem doe. Ik laat hem zo staan en begin mijn gesprek met Tess.

"Jongens en meisje, mag ik even allemaal jullie aandacht!" Schreeuwt mevr. Garcia boven het rumoer uit. "We gaan nu als eerst naar het prachtige Almudena-kathedraal toe." Zegt ze al iets minder hard. "Hoe lang is het lopen?" Vraagt Max. "10 tot 15 minuten." Zegt ze weer. Dus toen begonnen we met onze tocht naar het kathedraal, terwijl Blake nog steeds die arm om me heen had.

Als we er eindelijk zijn is iedereen al moe, door de hitte en de slechte condities van de meeste. "Jongens en meisjes, om dit wat leuker te maken hebben we iets leuks bedacht." Zegt ze enthousiast. "We hebben een soort van speurtocht georganiseerd." Zegt ze nog enthousiaster. "We vormen groepjes van 3 en gaan dan dat doen." Zegt ze. "De groepjes zijn: Max, Tess en Sid. Cane, Jason en Lily." Ik ben blij voor Jason, hij zit nu bij zijn 'grote liefde'. "Jasmin, Blake en Kiki." Zegt ze en de rest hoor ik niet meer. Ik zit bij de allergrootste sukkels van heel de wereld in het groepje...