MARRIED TO A MAFIA BOSS Book 3

Chapter 20

Keisha's POV

"Zach! Akin na yan!" Tumayo ako para abutin yung cellphone ko pero alam niyo naman ang height differences namin diba? Huhu. Di ko maabot! "Naman Zach e! Give back my phone!"

"Ha?"

"I. Said. Give. Back. My. Phone. Zachary." Inis na sabi ko.

"What? I can't hear you."

"Isa Dawson! Akin na sabi e!"

"I really can't hear you Mrs. Dawson." He smirked.

"Ugh! Nakakainis ka na ha!" Tumakbo ako para mahabol siya pero jusko! Alam niyo namang weak ako sa mga ganitong takbuhan diba? Ang layo-layo na niya. Huhu. "Kainis! Fine sayo na yan! Bahala ka na sa buhay mo." Tumalikod na ko at inis na naglakad pabalik sa pwesto namin.

Lahat ng family ay naglatag ng mga mat sa school garden. We were asked to bring our food. Parang picnic kase ng pamilya ang gusto nilang mangyare.

Masaya na sana kaming nagkakainan kanina kaso nga lang biglang inagaw ni Zach yung phone ko when Lucas called.

"Got you." He whispered sabay buhat sakin.

"Ibaba mo nga ako Zach." Galit na sabi ko.

"Ang bilis naman magtampo ng asawa ko." He said na nagbigay kilabot sakin.

"Asawa ka diyan. Ibaba mo na ko." Suway ko.

"Ayoko."

"Anong ayaw? Baba na Zachary."

"I don't like." Binuhat niya pa lalo ako pataas bago buhatin ng bridal style.

"Tsk. Ibaba mo na po ako Mr. Dawson."

Hindi niya ko pinansin and he started to run at dahil sa takot, napakapit ako sa batok niya.

"Hubby! Stop it!" I yelled. And he stopped. It's been years but the password is still hubby? I smiled at the thought. I really missed this man.

"Binubuhat ka din ba niya ng ganito?" He suddenly asked.

Napakunot pa nga ang noo ko pero nagets ko na kung sino ang tinutukoy niya. Si Lucas.

Umiling ako. "No." I smiled. "He's not as sweet as you are." He did not respond. "Makangiti ka naman diyan, wagas. Para kang baliw."

"Yea. You're right wifey... I'm crazy... still crazy in love with you." Idinikit niya ang noo niya sakin. I wanna cry pero pinigilan ko. "I'm glad mas lamang pa din pala ko sa kanya."

"Oo naman no. Mas gwapo ka, mas mabango, at higit sa lahat, mas MASUNGIT ka din. And isa pa, sayo ako kasal. Ikaw ang tatay ng mga anak ko." I sincerely said.

"Mas lamang siya sakin." May lungkot sa mga mata niya.

"Saan naman?"

"Mas lamang siya sakin because he won. I may still have your heart but you chose to be with him. Are you happy? Cause if you do, even if it's hard, I'll try to understand and let you go."

Am I really happy? Ito na ba talaga abg gusto ko? To leave him and choose to welcome Lucas in our lives. Sasaya ba ko kapag nangyare yun? Sasaya din ba ang mga anak ko? I DON'T KNOW.

"Akala ko ba kakalimutan muna natin lahat yan ngayon?" Pag-iiba ko.

"Sorry. I can't help it. Hindi ko mapigilan ang sarili kong magselos. Kalimutan mo na lang yung sinabi ko."

Nginitian ko siya. "Ibaba mo na kaya ako. Hindi ka ba nabibigatan sakin?"

"Nabibigatan? Kahit na gaano ka pa kabigat at kalaki, gagawa at gagawa pa din ako ng paraan para magkasya ka dito.." Inginuso niya ang dibdib niya. I held his chest. "Pangalan mo lang ang nakaukit diyan wifey.. Hinding-hindi na pwedeng mapalitan." Naluluha ako. Miss na miss ko na ang asawa ko pero may pumipigil sakin. Hindi dapat.

I closed my eyes. Hindi ba pwedeng kalimutan ko na lang lahat at makipagbalikan na lang sa kanya? Madali sabihin pero sobrang hirap gawin.

Dahan-dahan niya kong ibinaba para mapunasan niya ang pisngi kong basang-basa na ng luha.

He wiped my tears away. "I love you so much Keisha.." Hinawi niya ang mga buhok kong nakakalat sa mukha ko. "If I could just erase all the painful things that happened, paulit-ulit kong buburahin yun para puro masasaya na lang lahat ang matira.. but you know I can't. Kung pwede ko lang talagang ibalik ang lahat sa dati.. yung mga panahong masaya tayo.." Ipinagdikit niya ang mga noo naming dalawa.

Umapak ako sa sapatos niya para naman magkaabot kami kahit paano. We are now inches away.

"Mahal kita Zach. Mahal na mahal. Mula noon hanggang ngayon. Nakatatak na nga ata sa puso ko na ikaw lang ang pwedeng maging laman nito e. Ikaw lang talaga. Wala ng ibang pwedeng pumalit. Sayo na to e. Zach's property kumbaga." Pinunasan niya ang mga luhang tumutulo sa pisngi ko. "Sorry for everything Zach. Alam kong nasasaktan ka din ng sobra and believe me, I want to take away all the heartaches you're feeling. Naiintindihan mo naman ako diba? Lahat ng to magiging worth it din. For now, let's just forget everything hubby. Today, it's just you and me." I said and kissed him.

"It will always be you and me.. I love you.. Always and forever.." He cupped my face and kissed me on my forehead... down to my nose... and lips.

He gave me the sweetest kiss that I've been longing.

***

Ugh! I wanna cry. 😢😢 May ganitong pagmamahalan pa din kaya? I hope to find my own Zachary someday. ❤❤❤

Tapusin ko na kaya to? Sweet na yung dalawa e. Masaya na sila parang ayoko ng sirain yung moment. Mehehe.

Anyway, sorry loves kung ngayon lang ang update. Ilang araw kase akong hindi makapagsulat dahil sa depression. Huhu. Patay na kase si Carmen!! Hindi ko matanggap. 💔💔 Sorry ha? Bawi naman na siguro ako diba? Short but sweet update.

I love you guys! 2.11M reads na nga pala ang MTAMB book 1. Salamat sa inyo!! Super love ko kayong lahat. Mwamwa! :*