DESTİNA (-18)

13.BÖLÜM

   İyi geceler hepinize. Yeni  bölümümüzle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz. Bu tatliş bölümü IlkShn a armağan ediyorum. Kuşummmm seni çok seviyorum. İyi ki varsın tatlım.  ❤❤❤

Bu arada canım arkadaşım ceydoşummm la birlikte ortak bir hikayeye adım attık. Birlikte bir hikaye yazmaya başladık.

Hikayemizin adı : KORYÜREK

Yazarlar: Ceyda Suncak &  Elif Karadağ Usta

Bekliyoruz hikayemize.

Keyifli okumalar...

Bazen bir bakış, milyonlarca kelime barındırır sinesinde. Ama milyon kelimeden hangisi seni buldu o bakışta, bilemezsin. Ya da bir bakış dersin; ama bomboş... Koca bir hiçlik gezer kıyılarında. Ve o buz gibi bakışlar seni de buza çevirir. O an içinden birşeylerin koptuğunu anlar bedenin, darmadağın olursun. Elinden kayıp gidene üç harflik bir "kal" bile diyemezsin. Diyemezsin çünkü buna hakkın yoktur. Ya sen onun için bir hiçsindir, ya da o senin için koca bir hiçten ibarettir. Hiçliğin kıyıları senin sahiline vurur dalgalarını ama farkedemezsin. Ancak bir kasırga seni alıp dalgaların arasına kattığı an anlarsın yüreğinden kopup gideni. Bir tek o zaman anlar yüreğin çaresizliği...

İpek üzerinden 2 gün geçmesine rağmen hâlâ o buz gibi bakışları düşünüyordu. Buz bakışların odak noktasının neden kendisi olduğunu çok merak ediyordu. Çünkü farketmişti üzerindeki soğuk bakışları. İçini titretmişti o soğukluk. Her ne kadar Ceyda ve ailesi onunla âlâkası olmadığını söyleseler de tatmin olmamıştı İpek. Çünkü Pamir'in masadan kalkarken ki bomboş gibi gözüken, aslında öfkeyle karışık duygu fırtınası yaratan bakışlarını kendisine yönelttiğini görmüştü. Anlam veremediği tek şey, herşeyin, tüm bu soğukluğun bir anda onu titretmiş olmasıydı. İlk karşılaştıkları o gün, ve doğum gününün olduğu gece Pamir çok çok farklıydı. Çapkın erkekler gibi, yüz bulsa neredeyse ağzının içine düşecek gibiydi. Tabi sonradan karşısına hiç tanımadığı bir Pamir çıkmıştı ve bu Pamir öncekinden çok daha iyiydi.

"Allah aşkına kaç tane yüzün var senin söyler misin bana? " diye sinirle mırıldandı genç kız. Önce yılışık, çapkın bir Pamir... Sonra beni şaşkına çeviren çok beyefendi bir Pamir... En son da şoka uğratan buz bakışların sahibi bir Pamir... Söyler misin gerçek Pamir hangisi? Benim muhatabım hangi Pamir? Eminim buna da sen karar verirsin. Yine benim payıma düşen koca bir hiç!!!" Tüm bunları kendi kendine değil de Pamir'in yüzüne karşı söyleyebilmeyi çok isterdi şu anda.

O gün kahvaltı masasından bir anda sinirle kalkıp giden Pamir'in arkasından bakakalmıştı İpek. Bir an kendini sorgularken bulmuştu. Masadan kalkıp gitmesindeki sebebin kendisi olduğunu düşünüp rahatsız olmuştu İpek. Ama Ceyda ve annesinin ısrarlarını görmezden gelemedi. O da inanmak istedi buz bakışlarının onun yüzünden olmamasına. İnandırmak istedi kendini ve kalmaya karar verdi. Birlikte Ceyda ile köstebek pasta yaptılar. Keyifliydi ama aklı nedensiz bir şekilde yine Pamir'in sularında yüzüyordu. O sulardan kendini alamıyordu. Ceyda'nın da dikkatinden kaçmamıştı tabi ki. Bir sürü soru yağmuruna tutsa da İpek'in her zaman verecek cevabı vardı. Onun anlamadığı, kafasında anlamlandıramadığı tek şey; neden o adamı düşünüyor olduğuydu. Neden kendisini tamamen bir işe odaklayamıyor ve o buz bakışların sahibi gözünün önünde set kuruyordu. Oysa ki o sabaha kadar hiç de hazetmiyordu ondan. Fazlasıyla sinirlerini bozmuştu öncesinde. Ve nedenini çözemediği, bu anlamsız bulduğu düşünce dehlizinden çıkmalıydı ama bir türlü başarı noktasına ulaşamıyordu. O günden sonra hiç görmemişti zaten onu. O gün de eve gitmeden önce öğrenmişti Asuman teyzesinden Pamir'in gelmeyeceğini. Ne olmuştu bu adama birden bire. 180 derecelik bir açıyla nasıl da ters yüz oluvermişti. Sanki kendisi Pamir'in peşinden koşuyordu. Onun peşinden koşturup yalakalık yapmaya çalışan kendisi değil miydi?