DESTİNA (-18)

30. Bölüm ~Gerçeklerle Yüzleşme~

"İyi geceler cümleten. Bu saatte ayakta olup da Destina severler varsa sizlere gelsin bu bölüm de. Hatta hepinize gelsin. Biraz rahatsızım ama sizler için değdi. Umarım beğenirsiniz. 30 bölümdür beklediğiniz sır kapısı tamamen olmasa da aralandı. Gerisi çorap söküğü gibi gelir zaten. Neyse fazla uzatmayalım. Sadece küçük bir şey söyleyeyim. Çok sevdiğim okurlarımdan meneksekaraman bu bölüm sana da gelsin. Menekşe'nin "Kır Aşkın Zincirini" kitabına bakmayı da unutmayın derim...❤❤❤

Keyifli okumalar canlar...

"İyi ki doğdun Ceyda."

"İyi ki doğdun Ceyda."

"İyi ki doğdun, iyi ki doğdun, mutlu yıllar sana."

"Hadi kızım mumları üfle artık." Minik Ceyda coşkuyla annesinin dediğini yapıp, önce yanaklarını nefesiyle doldurup balon haline getirmiş, ardından da tüm nesefini bırakarak pastanın üzerindeki beşinci yaş gününü simgeleyen beş tane mumu söndürmüştü.

"Aferin benim minik kelebeğime. İyi ki doğmuşsun benim güzel kızım. Meleğim benim." diyerek kızına kocaman sarıldı Sibel hanım. Elindeki paketi uzatarak "Al bakalım küçük hanım. Bakalım hediyeni beğenecek misin?" Minik Ceyda annesinin uzattığı hediyeyi alıp heyacanla açtı. Küçük de olsa annesinin aldığı hediyenin onun çok beğendiği kırmızı ayakkabılar olduğunu görünce çocukça bir sevinçle sarılıp öptü annesini. "Teşekküy edeyim annecim. Bu ayakkabılay çok güzel."

Pamir heyecan ve muziplikle karışık bir şekilde herkesin küçük cadıya hediyesini vermesini bekliyordu. Çünkü kendisi hediyesini en sona saklamıştı. Nihayet, herkes hediyesini vermişti, kendisinden başka. Ama küçük cadı yine ondan önce davranmıştı. Kocaman kocaman kömür karası gözleriyle, doğum günü için özenle giyinmiş elbisesini ve özenle taranıp iki yanda toplanmış buklelerini de savurarak Pamir'e doğru adımlarını hızlandırıp tam karşısında durdu. "Senin hediyen yok mu Pamiy?" Boynunu hafiften bükerek devam etti. "Yoksa sen bir şey almadın mı bana?" Pamir'in elleri arkasındaki hediyeyi saklarken, Ceyda'nın bu tatlı cadı hallerine gülmeden edemedi.

"Iı, şey Ceyda. Ben sana aslında hediye getirdim ama almadım. Kendim yaptım. Üstelik de öyle çok büyük bir şey değil. Ya beğenmezsen?"

"Geyçekten mi? Hani neyde? Bakayım."

"Ama beğenmezsen üzülürüm." dedi Pamir ve arkasında sakladığı hediye paketini heyecanla bekleyen Ceyda'ya uzattı.

Minik Ceyda Pamir'in ona aldığı hediyeyi çok merak ediyordu. Bu yüzden heyecanla açtı paketi. Kutunun içinde ne vardı acaba? Meraklı düşüncelerle açılan kutunun içindeki hediyesine baktı. Aslında sinirlenmesi gerekiyordu. Ama herkesi şaşırtacak şekilde sinirlenmekten ziyade çok mutlu oldu ve Pamir'in boynuna atıldı.

"Pamiy. Bu çok güzel. Teşekküy edeyim. Sen mi yaptın bunu?"

Pamir şaşkındı. Çünkü Ceyda'dan beklenmedik hareketlerdi bunlar. Hele ki bu hediyeyi görünce sinirden kızarıp, ellerini beline atıp "Iyyy, bıktım aytık senin bu oyunlayından Pamiyyyy" deyip üstüne bir de "hıh, konuşmuyoyum seninle, git yanımdan," diyerek yönünü çevirip küsmesi lazımdı ama yapmamıştı. Aksine çok sevinmiş ve boynuna atlamıştı. Ne oluyordu bu küçük cadıya böyle?

"Ne yani? Kızmadın mı bana sen?"

"Hayır, kızmadım. Niye kızacakmışım ki? Çok beyendim bu hediyeyi."

"Onun ne olduğunu anladın mı sen Ceyda?"

Ceyda ne olduğunu tam olarak anlamamıştı ama çamurdan bir şey yapmaya çalıştığı ortadaydı. Üzerine de Pamir ve Ceyda yazmıştı. Bu çok güzel bir hediyeydi. Onu kurutup saklayacaktı.