The Lie (Camren)

5.Pretend Like Nothing Happened

Lauren's POV

***

Έριξα λίγο κρύο νερό στο πρόσωπο μου και σήκωσα το κεφάλι μου στον καθρέφτη. Μου έριξα ένα γρήγορο βλέμμα και πήρα κατευθείαν τα μάτια μου από την γυάλινη επιφάνεια που με αντικατόπτριζε. Δεν ήθελα καν να με βλέπω. Πως τόλμησα να κάνω κάτι τέτοιο; Πως τόλμησα να την φιλήσω ενώ ήξερα ότι είναι τόσο λάθος;

Βγήκα έξω από το μπάνιο και πήρα την βαλίτσα μου με τα πράγματα που είχα ρίξει όπως να'ναι μέσα. Δεν μπήκα καν στην διαδικασία να τα διπλώσω.Όλο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι και αυτός ο ενοχλητικός πονοκέφαλος που έχω από τα χτεσινά ποτά δεν βοηθάει καθόλου.

Θα έπρεπε να ξαναβρω την υπόσταση μου για να μην καταλάβουν κάτι οι άλλες. Ευτυχώς σήμερα επιστρέφουμε όλες στα σπίτια μας και ίσως καταφέρει να ξεχαστεί το θέμα. Απλά δεν θα το ξεχάσω εγώ. Πως γίνεται να το ξεχάσω; Ίσως όμως το ξεχάσει αυτή και γίνει η σχέση μας όπως πριν. Χριστέ μου ποιον δουλέυω; Φίλησα την Καμίλα. Ποια; Την Καμίλα που δεν την έχει ξανα ακουμπήσει άνθρωπος ερωτικά και περιμένω να το ξεχάσει; Να ξεχάσει ότι η κολλητή της η Λόρεν που έχει σαν πρότυπο γύρισε και την φίλησε;

Προσπάθησα να καθαρίσω το μυαλό μου βγαίνοντας από το δωμάτιο. Το πρόσωπο μου ήταν χάλια άλλα θα το έριχνα ότι είναι από το χτεσινό hangover.

"Αααα βλέπω και εσύ καλά είσαι!" ακούστηκε η Dinah με το που με είδε να κατεβαίνω στην αίθουσα αναμονής του ξενοδοχείου. Τα μάτια της αγουροξυπνημένα. Φαινόταν ότι το αλκοολ είχε επίδραση και στο δικό της ξύπνημα. Ήταν όλες μαζεμένες με τις βαλίτσες τους και περίμεναν εμένα. Έριξα διστακτικά το βλέμμα μου πάνω στην Καμίλα. Στεκόταν πίσω από την Ντάινα σαν να μην ήθελε να φαίνεται και είχε τα μάτια της στο κινητό της με το οποίο και ασχολιόταν.

"Ναι.." η φωνή μου βραχνή. Με το ζόρι έβγαινε. Σαν να έχει κοπεί. Καθάρισα λίγο τον λαιμό μου για να διώξω τον κόμπο.

"Τι έγινε το ποτό σε έκανε να ροχαλίζεις και η Μίλα ήρθε στο δικό μας δωμάτιο;" είπε η Νορμάνι και ξεκίνησαν όλες να γελάνε. Εκτός από την Καμίλα. Και εκτός από εμένα φυσικά.

"Οουυυ κάποια δεν έχει κέφια" σχολίασε η Ντάινα βλέποντας με να έχω αγαλματώσει και να μην μπορώ ούτε καν να γελάσω στα ψέματα.

Η Καμίλα βουβή. Σαν να μην υπάρχει. Και το βλέμμα της ακόμη καρφωμένο στο κινητό της. Ούτε να με κοιτάξει δεν μπορεί..