The Lie (Camren)

24. Letter to myself

In some other life

We are standing

Side by side and

Laughing that, in

Some other life

We are apart

Camila's real reblog on tumblr

Camila's POV

"Τι κάνεις τόσες ώρες μαρή; Μια μπυτζάμα θα έβαζες!" ένιωσα την καρδιά μου να φεύγει από την θέση της. Τα μάτια της Λόρεν να ψάχνουν έστω ένα μέρος να κρυφτεί μέσα στο δωμάτιο αλλά δε υπήρχε κανένα απολύτως.

Ειδα το χερούλι της πόρτας να κουνιέται.

"Πες μου ότι κλείδωσες;" η ψυχή μου ανέβηκε στο στόμα μου.

"Όχι.." έπιασε απελπισμένη η Λόρεν τα μαλλιά της.

"Πως ειναι δυνατόν να μην κλειδωσες;" η ανασα μου ξεκινησε να τρέμει και το στομα της Λορεν κλειστό.

Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Τα μάτια μου κοίταξαν απεγνωσμένα το χερούλι της πόρτας και ένα δευτερόλεπτο πριν νιώσω ότι αυτή η πόρτα ανοίγει άκουσα την φωνή της Νορμάνι.

"Ντάινααα τι κάνεις εδώ πάνω;" η φωνή της ψιθυριστή και τα δικό μου βλέμμα κολλημένο στο χερούλι της πόρτας που ακόμη το κρατούσε η Ντάινα προς τα κάτω.

"Ήρθα να δω τι κάνει τόση ώρα η Καμίλα. Λείπει εδώ και 20 λεπτά"  πήγε να ανοίξει την πόρτα αλλά η επιτακτική φωνή της Νορμάνι της διέκοψε αμέσως την κίνηση.Θα ορκιζόμουν ότι ο χτύπος της καρδιάς μου εκείνη την στιγμή πάγωσε.

"Σταμάτα" η φωνή της χαμηλή αλλά αυστηρή. "Λογικά κοιμάται η Καμίλα. Το μόνο που θα κάνεις είναι να την ξυπνήσεις!" και με αυτά της τα λόγια βούτηξα πάνω στο κρεβάτι και χώθηκα κατευθείαν κάτω από τα σεντόνια. Η Λόρεν με κοιτουσε τρομοκρατημενη καθώς δεν υπήρχε μέσα στο δωμάτιο ούτε ένας χώρος για να κρυφτεί. Άρχισε να μετακινείτε προς την πόρτα για να πάει να κρυφτεί πισω απο αυτή σε περίπτωση που θα ανοίξει αλλά δεν πρόλαβε.

Η πόρτα άνοιξε.

Ο βηματισμός της Λόρεν κοκάλωσε.

Τα μάτια μου έκλεισαν με όλη μου την δύναμη.

Λες και ζω τον χειρότερο εφιάλτη μου. Πίεσα τόσο δυνατά τα βλέφαρά μου για να παραμείνουν κλειστά λες και φοβόμουν να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα. Σαν να προσπαθώ να πεισω τον εαυτό μου ότι όλο αυτό ειναι ένα κακό όνειρο. Ένα ψέμα. Θα ξυπνησω και τίποτα απο ολα αυτα δεν θα εχουν συμβεί.