Don't let go

20

'Vandaag wordt Hagrid zijn Hippogrief vermoord' zeg ik triest. 'Arme Hagrid' zegt Fred. 'Inderdaad' zeg ik meelevend en we lopen naar buiten. 'Waarom is de zon er nog niet' zeur ik. 'Door die stomme dementors natuurlijk' zegt Fred. 'Ik zal blij zijn als die weg zijn' zucht ik. 'Uhm jongens, ik moet nog wat gaan doen' zegt George en voor ik iets kan vragen is hij weg. Ik plof neer op het natte gras en Fred ploft naast me. 'Jij gelooft me toch hé' vraag ik. 'Met wat' vraagt hij. 'Dat ik Sirius niet help' zucht ik. 'Natuurlijk geloof ik je' zegt hij en hij slaagt zijn arm om me heen en ik kruip dichter tegen hem aan en zucht. 'Ik zal je altijd geloven' fluistert hij en ik kijk op. 'Dus jou boeman' zeg ik dan zacht. 'Hopelijk komt hij nooit uit' zegt hij en dan drukt hij zijn lippen op de mijne en ik kus meteen terug. Hij legt zijn ene hand op mijn wang en de andere op mijn onderrug terwijl mijn beide armen in zijn nek liggen. Ik maak me voorzichtig los en kijk hem grijnzend aan. 'Dat wou ik al twee jaar doen' grijnst hij terug. 'Wat hield je tegen' vraag ik. 'Alles' lacht hij. Ik grinnik en leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Ik wist het wel' roept George dan. 'George Weasley' roepen Fred en ik tegelijk terwijl we onze hoofden omdraaien en dan zien we George wegrennen. 'In het meer' vraag ik. 'In het meer' zegt Fred en we springen grijnzend recht en volgen George. We volgen hem door het hele kasteel en dan spring ik op zijn rug en rollen we de berg af. 'Fred nu' roep ik en ik pak zijn handen en Fred zijn voeten en we gooien hem zo het meer in. 'Niet eerlijk' roept George die bovenkomt en wij beginnen te lachen. 'Weet je Audrey' zegt Fred en ik kijk hem nieuwsgierig aan. 'Tijd om je angsten onder ogen te komen' zegt hij en hij tilt me op en rent ook het meer in waardoor ik begin met gillen maar al snel ben ik onderwater. 'Fred Weasley' zeg ik boos als ik boven kom, maar de tweeling lacht alleen maar harder waardoor ik hun nat spetter en zo liggen we zwemmend in het meer elkaar nat te spetteren. Na een halfuur lachen gaan we het water. 'Dit is koud' zucht ik rillend. 'Ja, waarom deden we dit ook al weer' vraagt George die ook rilt. 'Wraak' zegt Fred grijnzend, al zien zijn lippen blauw van de kou. 'Die broek spant' zeur ik en ik trek hem uit, de jongens hebben me vaker in mijn ondergoed gezien. 'Je weet dat we op school zijn' vraagt George lachend. 'Hij deed pijn' mok ik. Fred en George hebben beiden hun trui uit gedaan en we gaan in de zon zitten. 'Deze keer waren er wel geen monsters' zeg ik. 'Gelukkig anders hadden ze mij als eerste opgegeten' zegt George 'Omdat ik zo lekker ben'. 'George, alsjeblieft, we weten ondertussen al lang dat ik de knapste ben' zegt Fred grijnzend. Ik ga grinnikend liggen en kijk naar de wolken. 'Hier, mijn trui is al droog' zegt Fred en hij geeft me zijn trui die ik over mijn bijna helemaal droge t-shirt trek. 'Silencio' hoor ik ineens achter me en George die naast me aan het praten was maakt geen geluid meer. Fred en ik draaien ons geschrokken om en daar staat Sirius Black. 'Silencio' zegt hij en Fred die zijn toverstok heeft kan ook niks zeggen. 'Expil...' begin ik maar ik wordt ook onderbroken 'Silecio' zegt hij en ook al roep ik nog zo vaak een spreuk er komt geen geluid uit mijn mond. 'Petrificus Totalus' zegt hij tweemaal en Fred en George vallen versteend neer en hij komt grijnzend naar mij. Ik begin met gillen en slagen, al hoor je natuurlijk geen geluid. Hij gooit me over zijn schouder en ik begin op zijn rug te slaan, al gaat hij gewoon door en begint met rennen. 'Obscuro' hoor ik hem zeggen en dan word alles zwart al kan ik alles gewoon nog horen en voelen, dus ik ben niet buitenwesten. 'Help ik wordt ontvoerd' roep ik alleen zonder geluid.
Na een tijdje kan ik terug zien en kijk ik woedend naar Sirius. 'Rosalie' glimlacht hij. 'Jij gemene eikel' roep ik, nog steeds geen geluid. 'oh sorry' zegt hij en hij fluistert wat. 'Jij gemene eikel' roep ik deze keer. 'Rustig Princess, we moeten alleen wachten op Harry' sust hij. 'Het gaat je heus niet lukken, Black. Harry is veel te slim' zeg ik boos. 'Hoe graag ik ook wil bijpraten, niet nu' zegt hij en hij vertrekt weer. 'Ben je serieus' roep ik woedend. 'Verdomme kom dan terug' roep ik en ik probeer me los te rukken alleen ben ik vastgebonden door onzichtbare kleren. 'Ook fijn jou terug te zien' zeg ik sarcastisch. 

'Papa' vraag ik bang terwijl ik naar hem kruip. 'Wat is er Princess' vraagt hij. 'Jij zou mij toch nooit pijn doen? Niet zoals mama' zeg ik met tranen in mijn ogen. 'Ik zou jou nooit iets aan doen' zegt hij en ik steek mijn pink uit. 'Beloofd' vraag ik. 'Beloofd' zegt hij en hij haakt zijn pink in de mijne. 'Mama deed me wel pijn' snik en ik huil harder. 'Ik weet het Rosalie, maar het is nu voorbij. Bij mij ben je veilig' zegt hij geruststellend. 'Ik ben bang dat ze terugkomt' zeg ik. 'Dat gebeurt niet, daar zorg ik wel voor' zegt hij. 'Ik hou van je' zeg ik en ik slaag mijn kleine armpjes om zijn nek. 'En ik van jou' fluistert hij 'Meer dan van wat dan ook'.