Ik ben Audrey. Ik ben de enige persoon in mijn huis dat geen ros haar heeft, ik ben ook de enige dat geen familie is. Ik ben Audrey en ik leef bij de Weasley's, ik ben even oud als Fred en George, al pesten ze me graag dat ze meer als een halfjaar o...
'Aan wie ben je trouw' vraagt Lucius Malfidus. Ze gaan me manieren leren, kom op, dat proberen ze al achttien jaar en het is nog niet gelukt. ' Albus Parcival Wolfram Bertus Perkamentus' zeg ik. 'Curcio' roept hij en de helse pijn schiet door mijn lichaam waardoor ik pijnlijk kreun, maar mijn gil in kan houden. Ik begin de pijn al gewoon te worden, het gebeurt dagelijks en dat nu al een maand lang. 'Aan welke zijde vecht je' zegt hij. 'Die van Harry Potter' zeg ik met een pijnlijke stem. 'Crucio' roept hij en deze keer kan ik de gil niet binnenhouden en gil ik het uit terwijl ik voel hoe de pijn mijn lichaam overneemt. 'Wie is je familie' vraagt hij. 'Sirius Zwart en...' begin ik maar ik word onderbroken door Lucius die weer 'Crucio' roept en ik weer gil en deze keer ook huil. 'De familie Weasley' hijg ik. 'Bloedverraders dat zijn het' roept hij. 'Familie, het is min familie' roep ik terug. 'Crucio' roept hij en ik val op da grond al gillende en huilende, ik zie zwarte vlekken, maar weet dat ik er niet aan moet toegeven. 'Morgen doen we het nog eens opnieuw' snauwt hij en dan vertrekt hij. Ryan komt de kamer in en schud zijn hoofd. 'Je kan ook liegen' zegt hij en hij helpt me recht en ondersteund me. 'Dat gun ik ze niet' zeg ik hees en hij loopt mee naar mijn kamer. 'Mijn broer trouwt vandaag' zeg ik. 'Ik trouw niet' zegt hij droog. 'Mijn andere broer, Bill' zeg ik. 'Vind je het spijtig dat je er niet bent' vraagt hij. 'Ja, ik kwam goed overeen met Bill, na Fred en George het beste. Met hem had ik de serieuze gesprekken' zeg ik terwijl ik op het bed ga liggen. 'De dooddoeners gaan weg, als je een goede smoes verzint kan ik je laten gaan' zegt hij. 'Ryan, je bent de beste' roep ik. 'Rustig. Je moet wel vermomd worden' zegt hij. 'Kylie' gil ik en ik ren naar de kinderkamer van Kylie. Het meisje van vier kijkt me aan en ik til haar op en loop terug naar mijn kamer. 'Je moet tante Audrey helpen' zeg ik waardoor ze giechelt. 'Meen je dat' vraagt Ryan. 'Ja' zeg ik en ik zet Kylie op bed. 'Dus wat dacht je van ros haar' vraag ik en ik verander mijn haar met een spreuk in het ros. 'Bah' roept Kylie. 'Licht bruin' vraag ik en ik verander mijn haar lichtbruin. 'Bah' roept ze nog eens. 'Licht blond' vraag ik. 'Bah' roept ze weer. 'Gewoon goud blond' vraag ik en ze begint met klappen. 'Golven' vraag ik en weer klapt ze. 'Kort' vraag ik en mijn haar komt tot net onder mijn oor. 'Bab' roept Kylie. 'Lang' vraag ik en mijn haar komt tot net op mijn kont. 'Bah' roept ze weer. 'Halflang' vraag ik en mijn haar komt nu tot net over mijn schouders en nu begint ze met klappen. 'Vind je het mooi' vraag ik en ze knikt. Ik pak een paar jurken en trek ze aan, als ik uit de badkamer kom zie ik Ryan samen met Adam en Noah. 'Die niet' zegt Ryan meteen en de kinderen schudden ook hun hoofd. 'Meen je dit' vraag ik. 'Ja, dat menen we' zegt Adam. Ik zucht en loop terug de badkamer in en kom nog zeker zeven keer de kamer uit voor ze tevreden zijn.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Ik krijg nog een handtasje waar ik mijn toverstaf in stop en dan kijk ik ze aan. 'Veel plezier' zegt Ryan. 'En je kent de smoes als ik betrapt word' vraag ik. 'Jij hebt de drie omgekocht om extra irritant te doen waardoor je kon wegslopen' zegt hij. 'En waarom zeggen wij niks' vraagt Adam. 'Omdat we jullie omkopen' zeg ik. 'Niet we! Zij, tante Audrey, koopt jullie om' zegt Ryan. 'Oké, ik koop jullie om' zeg ik en ik geef ze alle drie vier galjoenen. 'Mondjes docht' zegt Noah lachend. 'Ik had het gratis gedaan' zegt Kylie. 'Zou je niet, je tweede naam is Audrey' zeg ik. 'Oma noemt je niet zo' zegt Adam. 'Nee, die noemt me Rachel, lelijk hé' zeg ik. 'Ga nu gewoon naar die trouw' zegt Ryan lachend. 'Oké, oké' zucht ik en ik sluip het terrein af waar ik verdwijnsel naar het feest. Het is druk en ergens ben ik toch bang dat ze me herkennen, al zei Noah dat niemand me zou herkennen, voor kinderen van 8, 6 en 4 zijn ze erg slim of ik was gewoon dom... Ik sluip de tent in, want ik had natuurlijk geen uitnodiging. Ik loop naar binnen en zie meteen hoe iedereen er zo netjes uit ziet. Ik ga ergens vanachter zitten en kijk naar de familie en zie dan George met een verband rond zijn oor rondlopen en ik heb zo'n vermoede dat het komt omdat iedereen een paar weken geleden ineens weg was. 'Mag ik hier komen zitten' vraagt iemand waardoor ik schrik. 'Natuurlijk, zit maar' glimlach ik naar Charlie. 'Een vriendin van Fleur' vraagt hij waardoor ik hem verward aankijk. 'Ah ja, verre vriendin' lieg ik. 'Ik ben Charlie' zegt hij en hij steekt zijn hand uit. 'Rosalie' zeg ik snel en ik schud zijn hand. 'Je komt me erg bekend voor' zegt hij bedenkelijk. 'Geen idee, ik heb je nog nooit gezien' lieg ik bedenkelijk en dan komen Fleur en Bill binnen. Het feest is begonnen en ik zit op een stoel hapjes te eten. 'Jij hebt het ook naar je zin' zegt Fred die naast me komt zitten. 'Jij ook' antwoord ik. 'Bill is mijn broer, ik kan dus niet weg' zegt hij. 'Fleur is een vriendin, ik kan ook niet weg' zeg ik. 'Ik ben Fred trouwens' stelt hij zich voor. 'Rosalie' zeg ik waardoor zijn blik verandert. 'Is er iets' vraag ik verward. 'Iemand dat ik ken noemt Rosalie' zegt hij. 'Mis je haar' vraag ik. 'Ja, meer als ik ooit had kunnen denken' zegt hij triest. 'Fred' zegt George die er bij komt zitten. 'Dat is mijn veel lelijkere, gehandicapte tweelingbroer: George' zegt Fred. 'Ik ben Rosalie' zeg ik waardoor George ook een trieste blik krijgt. 'Wat is er met je oor gebeurt' vraag ik. 'Dooddoeners, eikels' gromt hij. 'Ik weet het' lach ik. 'Wil je dansen' vraagt Fred ineens. 'Graag' zeg ik en ik pak zijn hand. 'Niet vergeten dat je een vriendin hebt' roept George. 'Hoe kan ik dat nu vergeten' vraagt Fred en we beginnen te dansen. Fred kijkt in mijn ogen en herkenning schiet door zijn ogen. 'Fred hou je kop' zeg ik meteen. 'Audrey' fluistert hij verbaasd. 'Ik moet na deze trouw terug' zeg ik. 'Nee, je moet hier blijven' zegt hij meteen. 'Dat gaat niet Fred, dan doen ze mijn familie iets aan' zeg ik. 'We gaan worden toch al aangevallen' zegt hij. 'Mijn andere familie Fred' zucht ik. 'Ryan, is hij dan geen dooddoener' vraagt hij verbaasd. 'Jawel, maar hij is aardig, niet alle dooddoeners zijn slecht' zeg ik met rollende ogen. 'Hij kan wel voor zichzelf zorgen' zegt hij. 'Hij heeft kinderen. Adam, Noah en Kylie. Hij moet alleen voor hun zorgen, hij kan ze niet allemaal beschermen' zeg ik zacht. 'Ik heb je gemist' zegt hij en hij aait mijn wang waardoor ik glimlach. 'Ik jou ook Freddie' zeg ik met kleine tranen in mijn ogen. 'Weggaan was echt mijn domste keuze ooit' zeg ik zacht. 'Audrey, ik ben vreemd gegaan' zegt hij eerlijk en schuldig. 'Weet ik Fred, je denkt toch niet dat ik je niet in de gaten hield. En ik weet wie je bent' zeg ik lachend. 'Dus je bent niet boos' vraagt hij. 'Ben jij niet boos' vraag ik bang. 'Hoe kan ik op jou boos zijn' vraagt hij en dan kust hij me en man, wat heb ik zijn lippen gemist! Ineens word het stil en vliegt er een lichtje binnen. Hij zegt wat en dan vliegen er ineens allemaal dooddoener binnen. 'Rachel Riddle' roept een vrouwenstem waardoor ik in elkaar krimp. 'Hoe vaak moet ik je opsluiten' vraagt ze. 'Blijkbaar meer als je al doet' zeg ik droog. 'Heeft Lucius je nog altijd je les niet geleerd' vraagt ze. 'Ben je wel lekker! Die domme vloek leert me alleen meer hoe erg jullie zijn' zeg ik boos en dan zwaait ze haar staf naar me waardoor mijn haar weer lang, golvend en zwart word. 'Audrey' zegt Bill verbaasd waardoor alle Weasley's -behalve Ron- komen kijken. 'Sorry dat ze je bruiloft hebben verpest' zeg ik schuldig. 'Rachel' roept mam. 'Och, Vanessa, hou het eens op Audrey' zeg ik boos. 'Rachel' zegt ze geschrokken. 'Ik kom al, ik kom al' zucht ik. 'Nee, blijf hier' zegt Molly. 'Sorry Molly' zeg ik zacht. 'Rachel' zegt Lucius streng. 'Je bent de nonkel van Ryan, niet van mij' snauw ik naar hem. 'Morgen krijg je een langere les' zegt hij boos. 'Ja ja, ik kom al' zucht ik. 'Ik zie jullie nog wel' glimlach ik en ik pak mam haar hand vast. Ik glimlach triest naar mijn familie en dan verdwijnen we weer.
