Don't let go

34

We lopen naar verweer tegen de zwarte kunsten, onze eerste les van de roze popcorn. We gaan zitten, ik naast Fred, George met Leo voor ons. 'Ik kijk al uit naar onze nieuwe vriendin' zegt Fred sarcastisch. 'Ja, ik kan niet wachten' zegt ook George sarcastisch. Ze komt het lokaal binnen en begint met een uitleg waarbij ik niet oplet en samen met Fred onder de bank duim-worstel. We schrikken allebei wel op als er ineens een boek voor onze neus ligt. Ik blader er door, al lees ik niet echt iets. 'Professor, er staat niks in over het gebruik van spreuken' zegt Angelique waardoor ik toch begin met lezen en ze had inderdaad gelijk. 'En waarom zou je spreuken moeten gebruiken' vraagt ze met zo'n lieve, barbie stem. 'Om ons te verdedigen' zegt George alsof ze dom is. 'En wie zou jullie willen pijn doen' vraagt ze weer. 'Voldemort' antwoord ik droog waardoor iedereen even geschokt is. 'Je hebt misschien dingen horen zeggen, over dat You-Know-Who terug is gekeerd, maar dat is een leugen' zegt ze. 'Ja, laten we geloven wat de ochtendprofeet zegt, dat Perkamentus een idioot is, net als Harry, want niemand zag vorig jaar de paniek en het verdriet op Harry zijn gezicht toen hij met een dode Carlo terug kwam' zeg ik sarcastisch, ze maakt me nu al boos. 'Het is een leugen, lieverd. Hij is niet terug en waarom zou hij dan studenten willen aanvallen' vraagt ze. 'Geen idee, omdat ik wel achter Harry en Perkamentus staat en het is ook zeker niet dat hij iets heeft tegen dreuzeltelgen of zo' zeg ik boos. 'Maar hij is niet terug, hoe zou dat kunnen' vraagt ze. 'Hoe kan het dat u les mag geven, allemaal vragen zonder redelijk antwoord' zeg ik boos waardoor ze me nu ook boos aankijkt, haar toneelstuk van een lieve professor gaat ten onder en ik zal daar voor zorgen! 'Audrey' fluistert Fred verbaasd. 'Jufrouw...' vraagt ze. 'Black' zeg ik grijnzend, ja jongens, ik heb mijn achternaam verandert. 'Juist ja' zucht ze. 'Ik zou u willen verzoeken om deze avond in mijn kantoor te komen, voor strafwerk' glimlacht ze. 'En ik zou u willen verzoeken om weg te gaan' zeg ik terug. 'Genoeg' gilt ze waardoor ik grijns. 'Naar het schoolhoofd' roept ze. 'Met alle plezier, misschien kunnen we dan samen plannetjes verzinnen om de wereld te veroveren' zeg ik en ik pak mijn spullen, druk mijn lippen op die van Fred, gewoon op haar te pesten en loop dan grijnzend het lokaal uit. Ik loop naar het lokaal van Perkamentus en de deur is gewoon open dus loop ik naar binnen. 'Volgens mij heb je les gehad van Umbridge' zegt hij. 'Hoe weet je dat' vraag ik verbaasd. 'Je wordt niet vaak de les uitgestuurd en dan meestal ook niet met die grijns' zegt hij waardoor ik mijn schouderophaal. 'Ik moet al nablijven, dus alsjeblieft niks te erg' smeek ik. 'Blijf maar gewoon hier zitten, tot je les gedaan is' zegt hij. Na een uur saai in het kantoor te hebben gezeten, kan ik weg en kom al snel de tweeling tegen. 'Jij was ook lekker bezig' lacht George. 'Die vrouw irriteert me' zucht ik. 'Hou de volgende keer wel je mond, want ik zat een hele les alleen' zucht Fred. 'Oh, je moest trouwens echt haar gezicht zien toen je Fred kuste, geweldig' lacht Leo waardoor ik grijns. 'Ja, je was erg komisch' zegt Fred en hij slaagt zijn arm om mijn schouder. 'Dit wordt nog een lang jaar' zucht ik en we lopen naar onze volgende les. 
Na een vermoeiende dag loop ik naar het kantoor van Umbridge en zie Harry zitten. 'Harry' roep ik blij en ik plof naast hem. 'Miss Black' zegt Umbridge geërgerd. 'Oh ja, strafwerk, serieus zijn' zeg ik en ik wil mijn veer pakken. 'Nee, ik heb een veer voor jullie' zegt ze en we krijgen beiden een veer. 'En hebt u ook inkt of moet ik dat wel pakken' vraag ik brutaal. 'Het heeft geen inkt nodig' glimlacht ze, ik vertrouw het niet. 'Meneer Potter jij schrijft: I must not tell lies. En Audrey jij schrijft: I must not argue' zegt ze waardoor ik met mijn ogen rol en begin met schrijven. Alleen ben ik Audrey en schrijf dus: I mus argue. Terwijl ik schrijf krijg ik een stekende pijn in mijn hand en als ik er naar kijk zie ik de woorden I must argue verschijnen. Ik kijk naar Harry die ook naar mij kijkt en dus bijt ik op mijn lip. Ik schrijf verder en af en toe schrijf ik het juist, maar het meeste van de tijd schrijf ik het fout. 'Jullie kunnen gaan' zegt ze en ik pak meteen mijn tas en loop samen met Harry weg. 'Ze is gestoord' zeg ik meteen. 'Tegen niemand zeggen' zegt Harry waardoor ik hem verbaasd aankijk. 'Ze maken zich al te veel zorgen' zegt hij. 'Ik beloof niks! Je weet hoe Fred is' fluister ik. 'Je hebt het fout geschreven' zegt hij als hij mijn hand ziet waardoor ik grijns. 'Natuurlijk! Die vrouw is gek, ze laat ons met ons eigen bloed schrijven' zeg ik zacht en ik zeg het wachtwoord en we lopen binnen. 'Hallo' roep ik als ik bij mijn vrienden kom. 'Hoe was je strafwerk' vraagt George grijnzend. 'Geweldig' lach ik. 'Ik heb een nieuw nablijf maatje, kleine Harry' zeg ik en ik ga op Fred zijn schoot zitten en open mijn boeken. 'Gaan jullie zo leren' lacht Leo. 'Ja' mompel ik en ik begin met mijn opstel. Na een tijdje ga toch op een eigen stoel zitten en gooi ik propjes naar de andere. Na het eten leren we nog en dan gaan we naar bed, al lukt het slapen niet. Ik zucht en kijk naar de foto's op mijn nachtkastje. Je hebt er één van mij en Fred van vorig jaar in de lente. Ik heb zijn hand vast en hij trekt me in zijn armen waardoor ik draai, net alsof we dansen, daarnaast staat een foto van pap, Remus en ik, die toen ik klein was, dan heb je nog een foto van mij met de tweeling in ons vijfde jaar met onze mooie sneeuwpop waar we vallen en dan de laatste is van tweeling, Leo en ik, vorig jaar ergens op het einde waar we eerst mooi op lachen en dan allemaal tegelijk een gekke bek trekken. Ik glimlach naar de foto's van mij en mijn vrienden en val dan toch langzaam in slaap.