Don't let go

37

Het is kerst en we zitten allemaal thuis aan een lange tafel, Arthur is ook het ziekenhuis wat een hele opluchting is. Met dank aan Harry, al lijkt hij niet erg gelukkig. 'Fijne kerst' zegt Molly.

'Sssht, niet zo luid, kleintje fluistert een stem. 'Wat gaan we doen' vraag ik zacht en een beetje opgewonden. 'Kerst vieren' fluistert de stem. 'Oh, wacht' zeg ik en ik ren terug naar mijn kamer, pak van onder mijn bed een blauwe knuffel, een monstertje en ren dan terug. Ik kruip op het hoge bed en zie dan mijn grijnzende grote broer zitten. 'Voor jou' zeg ik en ik steek het monstertje naar voor. 'Dank je kleintje' glimlacht hij en hij zet het monstertje naast zijn kussen. 'Ben je blij' vraag ik. 'Heel blij, van waar heb je het' vraagt hij waardoor ik rood word. 'Ik heb geld van mama gestolen en heb dan aan ome Liam gevraagd' bloos ik waardoor hij grinnikt. 'Ik heb ook iets voor jou' fluistert hij en hij pakt een doosje. Het is een roze doosje met een paarse strik. Ik pak het en open het, als ik het open zit er een vlinder in, geen echte natuurlijk! Hij is heel mooi. 'Dank je Ryan' zeg ik glimlachend. 'Zodat je niet vergeet te vliegen' zegt hij grijnzend. Ik giechel en geef hem een knuffel. Hij pakt een cakeje en geeft die aan mij en pakt er zelf dan ook één waardoor ik heel blij word. 'Fijne kerst, kleintje' glimlacht hij.

'Audrey' zegt Molly en ik schrik wakker. 'Sorry' zeg ik snel en ik open het pakje. Het is een sjaal deze keer, net als Fred en George alleen vrouwelijker en ik die dan ook meteen aan. 'Wat zag je' vraagt Fred. 'Ryan, met kerst' zeg ik en ik kijk hem aan. 'Het komt goed' zegt hij en hij wilt me een kus geven. 'Fred! Audrey! Wat heb ik gezegd' zegt Molly streng. 'Kom op, ze is mijn vriendin' zucht Fred geërgerd. 'En we zijn meerderjarig' zeg ik. 'Nee' zegt ze nog eens waardoor we beiden zuchten. 'Kom op mam, ze hebben vast al seks gehad' zegt George waardoor ik me verslik. 'George' zegt Molly verbaasd. 'Ja, die ene keer dat jullie beiden een halve dag te laat waren' grijnst Ginny waardoor ik rood word. 'Fred Weasley en Audrey Black' roept Molly. 'Het is kerst, laten we het gezellig houden' zegt Fred. 'We praten morgen' gromt Molly. We kijken beide woedend naar Ginny en eten dan verder. Na het eten ga ik naar de kamer met de stamboom op en ga op de grond zitten. 'Wat doe jij hier' vraagt pap die binnenkomt. 'Mijn moeder, wie is ze' vraag ik waardoor hij slikt. 'Ze zat in Zwadderich. Claire, dat was haar naam. Ik viel in het vijfde jaar als een blok voor haar. Haar blauwe ogen en haar blonde haar. Ze was toen niet zo slecht, weet je. Ze had veel hoop, of dat leek toch zo. En toen kwam er een ongelukje, jij. En ze verdween. Ik heb jou toen nooit gezien, tot je twee was' zegt hij. 'Hoe heb je me gevonden' vraag ik. 'Ik kreeg een brief, geen idee van wie. Hij vertelde waar je was en een week later had ik je veilig bij mij' zegt hij glimlachend. 'Maar mam is dus een dooddoener' vraag ik. 'Ja, ze is bevriend geraakt met Bellatrix. 'Wat als ze me komt halen' vraag ik. 'Dan ben ik hier, om je te beschermen' zegt hij. 'Wat als ik ook slecht pap, zoals haar' vraag ik. 'Dat doe je niet, Princess. Dat weet ik zeker' zegt hij. 

Die nacht verschijnel ik naar het nest. Ik loop naar de zolder en begin in dozen te zoeken. Als ik een doos met mijn naam zie open ik die. Eerst zie ik niet zo veel bijzondere dingen, gewoon wat foto's, oude knuffels maar dan zie ik een roos doosje met een paarse strik. Ik pak het voorzichtig en als ik het open zie ik een vlinder. Ik straal het langzaam waardoor het begint te fladderen en ik glimlach. Ik raak het nog eens aan en hij gaat terug in het doosje. Ik stop het doosje in mijn broekzak en kijk verder. Hoe verder ik kijk hoe meer dingen ik zie en op de bodem lig een brief, van een handschrift dat ik niet ken. Ik open langzaam de brief en begin met lezen. 

Hallo kleintje,

ik weet niet of je ooit deze brief zal lezen, ik weet ook niet hoe oud je nu ben en of je me wel herinnert. Ik denk dat ze je geheugen wissen of zo, want je tijd hier was niet bepaald de leukste. Ik hoorde mam praten over jou vader en toen ik de naam hoorde heb ik meteen een brief geschreven. Ik hoop dat hij goed voor je zorgt en even veel van je houdt als ik dat doe. Ik hoop dat je in Griffoendor komt en je droom werkelijkheid wordt. Dat je veel vrienden maakt en dan bedoel ik alleen vrienden! Want jou vriendjes moeten eerst goedgekeurd worden door mij en nonkel Liam! Ik ben benieuwd hoe je er nu uit ziet of je nog altijd zo vrolijk bent, nog altijd hoop. Nog altijd die speelse blauwe ogen, die ik ook heb. Gisteren in je slaap heb ik afscheid genomen, al kon je me niet horen. Ik ga je echt missen, kleintje. Jij was de enige die hier echt van me hield. Mam is woedend, iedereen is woedend. Ik zou oppassen, want ik ben bang dat ze je gaan vinden, al zal ik mijn best doen, jou te beschermen. Want broers en zussen helpen elkaar. 
liefst Ryan
ps. Ik ben je grote broer

Ik kijk in de envelop en zie een foto zitten. Ik pak de foto en zie een klein meisje met wild zwart haar en fel blauwe ogen lachen samen met een oudere jongen met iets lichter haar en dezelfde ogen. Hij doet konijnenoortjes bij mij en als ik de foto omdraai zie ik een tekstje staan. Fijne tweede verjaardag kleintje. Ik slik en zoek verder tussen de spullen. Ik vind niks meer over Ryan en verdwijnsel terug naar het huis en sluip naar mijn kamer. Als ik binnenkom zie ik Fred en George op mijn bed zitten. 'Dus, waar was jij' vraagt Fred. 'Betrapt' zeg ik en ik doe mijn mantel af. 'Waar was je Audrey, nog een halfuur en we hadden mam wakker gemaakt' zegt George. 'Ik was in het nest' zeg ik en ik trek mijn trui uit en mijn schoenen ook. 'Waarom' vraagt Fred. 'Zoeken naar spullen' zeg ik en ik wil mijn broek uittrekken. 'Niet doen waar ik bij ben' zegt George en hij vlucht de kamer uit. 'Wat zocht je' vraagt Fred. Ik pak de brief en het doosje en leg het op mijn nachtkastje. 'Van mijn broer' zeg ik en ik trek mijn broek uit. 'Audrey' zucht Fred. 'Ik ben gewoon nieuwsgierig, Fred' zeg ik en ik trek mijn t-shirt uit. 'Moet je je echt uitkleden voor mijn neus' gromt hij hees waardoor ik grinnik. 'Je kon samen met je broer vluchten' fluister ik en ik loop naar hem toe. 'Je had wel dood kunnen gaan' fluistert hij als ik op zijn schoot gaat zitten. 'Freddie toch' fluister ik en ik druk mijn kussen op de zijne waar hij al snel in meegaat. 'Ga nooit meer op avontuur zonder mij' zegt hij tussen het zoenen door. 'Beloofd' zeg ik en ik duw hem naar achter zodat hij ligt. 'Je weet dat iedereen ons kan horen' vraagt hij als ik naar zijn nek gaat. 'Freddie, mijn kamer is betovert, niemand kan ons horen' zeg ik. 'Iedereen kan binnenkomen' zegt hij. Ik pak mijn staf van het nachtkastje en zwaai naar de deur. 'Nu niet meer' zeg ik en ik trek zijn t-shirt over zijn hoofd. 'Je bent gestoord' mompelt hij. 'Zwijg nu maar' grijns ik.