Don't let go

43

'Audrey' zeg ik tegen een dooddoener die me meteen meetrekt. We lopen naar de grote Villa en ik ga terug naar de grote kamer waar Astrid staat en ze ziet er alles behalve goed uit. 'As' roep ik en ik ren naar haar toe en knuffel haar. 'Je had niet moeten komen, ze laten je nooit gaan' fluistert ze in mijn oor. 'Weet ik. Maar jij bent nu veilig' zeg ik. 'Als ik weg ben, ga ik naar de Weasley's' zegt ze vastberaden. 'Ze gaan je geheugen wissen Astrid. Als je hier weg bent mag je blij zijn als je weet wie je bent' zeg ik eerlijk. 'Ik zeg altijd al dat liefde zwak is' zegt een krankzinnige stem die binnenkomt. Ik laat Astrid rol en draai met mijn ogen als ik tante Bella zie. 'Wel ik ben er nu, laat haar nu maar gaan' zeg ik. 'Dat was de deal' zegt Vanessa. 'Ga en snel' snauwt Bellatrix en Astrid begint met rennen. 'Oké, het is al lang voorbij bedtijd dus ik zal ook maar gaan' zeg ik terwijl ik langzaam  wegloop. 'Lieverd, je denkt toch niet dat ik al die moeite doe om je dan te laten gaan' vraagt Vanessa. 'Weet ik veel wat er in jou ziek hoofd omgaat' snauw ik. De deur achter me word ineens opengegooid en Voldemort staat achter me. 'Kleindochter' grijnst hij. 'Ik weet niet welke idioot jou heeft wijsgemaakt dat ik jou kleindochter bent, maar dan denk ik toch dat je die idioot moet vermoorden in plaats van onschuldige mensen' zeg ik geërgerd. 'Je lijkt echt exact op mij' grijnst hij. 'Oh ja, waarom zit ik dan in Griffoendor' zeg ik betweterig. 'Sorry vader, Sirius heeft haar verpest' zegt Vanessa. 'Voor het geval dat je het weet, pap werd opgepakt door die ouwe man daar en ik woonde bij een leuke familie' zeg ik. 'Ja, je woont bij je vriendje' zegt tante Bella grijnzend. 'Misschien' mompel ik. 'Je hebt een vriendje' zegt Vanessa verbaasd. 'Ik ben bijna achttien, wat had je verwacht' zeg ik alsof ze dom is. 'Vanessa hou je in' gromt Voldemort. 'Mijn dochter heeft een vriendje' zegt Vanessa. 'Geen bewijs dat ik jou dochter ben' zeg ik met een hoogstemmetje. 'Is Ryan er bijna' zucht tante Bella. 'Ik ben er' roept dan een man die binnenkomt, Ryan. 'Neem haar mee' zegt Voldemort. 'Ik zal je dan nog wel zien, opa' zeg ik sarcastisch en dan volg ik Ryan. Als we verder zijn spring ik op zijn rug. 'Je herinnert me nog' zucht hij opgelucht. 'Half, ik weet niet alles' grijns ik. 'Heb je kinderen, een vrouw, zeg alsjeblieft dat je kinderen hebt' zeg ik snel. 'Ik heb kinderen, mijn lief is wel overleden' zegt hij triest. 'Het spijt me, waar zijn de schatjes' zeg ik hyper. Eigenlijk hoor ik niet hyper te zijn, ik zit in een huis vol dooddoeners en Voldemort is mijn grootvader, denk ik. 'Wil je me wel alles uitleggen Ryan, ik weet niet zo veel meer' zeg ik eerlijk. 'Nadat je Adam, Noah en Kylie hebt ontmoet' zegt hij en hij opent een deur en er zitten dtie kleine kinderen zitten. Ze hebben alle drie blauwe ogen zoals Ryan en de oudste jongen heeft ook donker haar, net een kopie van Ryan, kleinste jongen heeft donker blond haar en het kleine meisje heeft licht blond haar. 'stel jullie eens voor' zegt Ryan. 'Ik ben Adam Richard Malfidus' zegt hij. 'Malfidus' zeg ik verbaasd. 'Leg je later wel uit' fluistert Ryan. 'Ik ben Noah Arthur Malfidus' zegt Noah. 'Ik ben Kylie Audrey Malfidus' zegt het meisje waardoor ik verbaasd naar haar kijk. 'Ik ben ook Audrey' zeg ik glimlachend. 'Ook Kylie' vraagt ze. 'Nee, Rosalie' zeg ik grijnzend. 'Spijtig' zegt ze triest. 'Wie ben jij' vraagt Adam. 'Ik ben Audrey' zeg ik droog. 'De Audrey' vraagt Noah. 'Ja, mijn zusje' zegt Ryan grijnzend. 'De' vraag ik nog eens. 'Papa verteld altijd over toen jullie klein waren' zegt Kylie. Ik praat een tijdje met de drie kinderen die dan moeten slapen. 'Malfidus' zeg ik nog eens als Ryan binnenkomt. 'Mijn vader is de dode oudere broer van Lucius. Jij hebt dus niks met hun te maken' zegt hij. 'Leg me uit hoe dat nu zit' zeg ik zuchtend. 'Wel mam, is dus jou moeder en mijn moeder maar we zijn halfbroer en halfzus want jij bent dus de dochter van Sirius en ik van die andere man' zegt hij. 'En Voldemort' vraag ik voorzichtig. 'Hij is de vader van mam, het spijt me kleintje' zegt hij. 'Het is niet eerlijk' mok ik. 'Ik zat trouwens nog op school toen jij op school kwam' zegt hij waardoor ik rood word. 'Uit het bootje" vallen, ben je serieus' vraagt hij. 'Ik duwde George, die ons duwde' zeg ik eerlijk. 'Dacht ik al' lacht hij. 'Ik ben of was trouwens met Fred' zeg ik trots. 'Ben of was' vraagt hij. 'Ik ben vertrokken toen Bellatrix pap vermoorde, ik vind ons nog een koppel, maar ja, Fred' zucht ik. 'Jullie zouden wel goed bij elkaar passen' zegt hij. 'Vind ik ook' zucht ik. 'Mis je hem' vraagt hij en ik pak grijnzend een doos uit mijn rugzak vol met foto's van Fred en mij. 'Wow' zegt hij verbaasd. 'Hoe hou jij die twee uit elkaar' vraagt Ryan verbaasd. 'Ik ken ze, al heb ik volgens mij wel al met George gekust als grap van de tweeling' zeg ik lachend. 'Je mist hun' stelt hij vast. 'Natuurlijk, al kan ik niet terug, te gevaarlijk' zucht ik spijtig. 'Ik ben er voor je kleintje' zegt hij. 'Ga ik ze ooit nog zien' vraag ik bang. 'Natuurlijk. Ik heb je hier al een keer weg gekregen dat lukt me vast nog is' glimlacht hij. 'Ik hou van je Ryan' zeg ik en ik geef hem een knuffel.