Don't let go

42

'Emma de verraadster' zegt Astrid de volgende dag. 'Voldemort zei dat ik hij mijn opa is, zou hij liegen' vraag ik. 'Ik weet het niet, Audrey. Ik ken je verleden niet' zegt ze. 'Nemen we wraak op Emma' vraag ik. 'En terug in dat hol! Dacht het niet' roept Astrid verbaasd. 'Hoe kan ze zelfs! Wij waren er altijd voor haar' zeg ik boos. 'Ik weet het, wat een trut' zegt Astrid. 

We zijn al een maand verder en we zijn al vaak bijna dood geweest. Alle dooddoeners zitten achter me aan, ik voel me op dit moment harder gezocht dan Harry. Maar nu loop ik door een stadje om eten te gaan halen met een kap op en een zonnebril door een dorpje en stop ik bij een huis waar ik twijfel, maar ik weet niet wat ik moet doen... Ik loop naar de deur en klop aan. Na een paar minuten gaat de deur open en zie ik het vertrouwde gezicht van mijn peetvader. Ik kijk hem niet aan en loop gewoon binnen. 'Hé' roept hij maar ik loop naar de living en zet mijn kap af en zonnebril. 'Audrey' zegt hij verbaasd. 'Ik heb wat problemen' zeg ik eerlijk. 'Ben je gewond, is alles oké' vraagt hij meteen bezorgt. 'Niet meer' grijns ik. 'Ga zitten, wil je thee' vraagt hij en voor ik kan antwoorden is hij al weg. Ik ga zitten en hij komt terug met een kopje thee. 'Waar was je' vraagt hij. 'Op de vlucht. Ik heb mezelf in de nesten gewerkt' zeg ik. 'Wat heb je gedaan' zucht hij. 'Wraak, ik wou wraak nemen op Bellatrix' zeg ik waardoor Remus al meteen zucht. 'Het is niet echt goed gelukt' zeg ik langzaam. 'Wat is er gebeurt' vraagt hij. 'Astrid, Emma en ik gingen dus naar daar, en alles liep redelijk goed... voor mij' zeg ik waardoor hij me met opgetrokken wenkbrauwen aankijkt. 'Ik heb Bellatrix vervloekt en toen kwam ik mam tegen' zeg ik. 'Oh nee' zucht hij. 'Wist je dat ik een broer heb, Ryan. En ik rende dus en toen kwam ik in een kamer, ze hadden Astrid vast en Voldemort kwam binnen' zeg ik. 'Ben je oké' vraat hij meteen en hij kijkt me onderzoekend aan. 'Hij zei dat hij mijn opa is en toen heb ik de fop-spreuk die Fred, George, Leo en ik hebben gemaakt in weet ik veel welk jaar en doen zijn Astrid en ik ontsnapt' zeg ik. 'En het is niet beter geworden, neem ik aan' zegt hij voorzichtig. 'Ik heb het gevoel dat ik harder word gezocht dan Harry. Astrid en ik hebben een paar keer de dood recht in de ogen gekeken, Remus wat moet ik nu' zucht ik. 'Ik weet het niet, Audrey' zegt hij eerlijk 'Je kan terug gaan naar huis, iedereen mist je'. 'Dat kan nu zeker niet meer! Ik geef het toe, het was fout om weg te gaan en als het kon, kwam ik meteen terug maar om de vijf minuten staat er een dooddoener naast me, ik wil ze niet in gevaar brengen' zeg ik meteen 'En dan Voldemort, is hij echt mijn opa' vraag ik. 'Niemand wist veel over Vanessa. Ze was toen al erg mysterieus en toen Sirius op haar voel waren we allemaal heel erg verbaasd. Ik weet echt niet veel over Vanessa, Audrey, het spijt me' zegt hij. 'Ze heeft wel wat trekjes van hem, maar ik wil niet zijn kleindochter zijn' zeg ik in paniek. 'Rustig Audrey. Het maakt niet uit wie je familie is. Iedereen zal even veel van je houden zelfs als je de kleindochter bent van Voldemort, dan verandert dat niks' zegt hij en hij knielt voor me. 'Maar wat als het dat wel doet. Stel dat Fred me nu helemaal niet meer wilt omdat ik van hem afstam. Van Zalazar Zwadderich' zeg ik bang. 'Dan is Fred een enorme idioot! En jij bent Griffoendor' zegt hij. 'Maar Zwadderich stroomt door mijn bloed' zeg ik zacht. 'En Griffoendor in je hart. Jij blijft jezelf maakt niet uit wie je familie is en iedereen zal even veel van je houden' zegt hij. 'Ik ben bang' geef ik toe waardoor hij zijn armen om me heen slaagt. 'Pap is vast teleurgesteld in me' snik ik. 'Hij zou nooit teleurgesteld in je zijn' verzekert hij me. 'Ik heb jullie allemaal in de steek gelaten, allemaal verdriet aangedaan en nu kan ik niet terug' zeg ik. Remus veegt mijn tranen weg en kijkt me kalm aan. 'Sirius had hetzelfde gedaan, Audrey. En er zou niks, maar dan ook niks zijn, waarmee je hem teleurstelt. Jij bent zijn prinsesje en dat zal je altijd blijven. En Molly en Arthur zijn ook niet teleurgesteld in je, niemand is teleurgesteld en iedereen begrijpt het' verzekert hij me waardoor ik diep ademhaal. 'Ik geef Fred en George geld en ik weet dat ze het niet nodig hebben, maar ik doe het, ze weten niet dat ik het ben' zeg ik waardoor hij lacht. 'Is alles oké met Harry' vraag ik dan. 'Hij voelt zich erg schuldig om de dood van Sirius en dat jij bent vertrokken, hij neemt het zichzelf kwalijk' zegt hij en dan klopt er iemand. 'Dat is Molly' zegt Remus. 'Zeg dat ik van haar hou' zeg ik en dan verdwijnsel ik naar het bos. 'Astrid' vraag ik maar ik zie haar nergens en dan zie ik een brief liggen. Ik pak hem en zie een slordig handschrift, zeker niet dat van Astrid. 

Hallo Audrey,
Kom maar naar Villa Malfoy en je vriendin mag gaan, met wat geheugenverlies natuurlijk. Hoe langer je wacht, hoe meer pijn ze krijgt. De keuzen is aan jou...

En zonder te twijfelen pak ik mijn rugzak en sta voor Villa Malfoy.