Don't let go

41

Pov. Audrey:

Een week, ik ben twee weken weg en ik zit al tot over mijn oren in de problemen! Dan dacht ik dat Fred en George goed waren in problemen aantrekken of Harry met Ron en Hermelien, maar nee, volgens mij word ik de nieuwe kampioen. Ik weet zelfs niet hoe het zo ver is gekomen dat Astrid en ik in het bos liggen te hijgen terwijl we beide in ons hoofd Emma vervloeken, die verraadster! Ik zal beginnen bij het begin...

Een week eerder:

Ik verdwijnsel naar de afgesproken plek waar Astrid en Emma me met bezorgde ogen staan op te wachten. 'Alles oké' vraagt Astrid die meteen naar me toe komt. 'We moeten verder' zeg ik zo dapper mogelijk. 'Gaat het' vraagt Astrid nog eens. Ik zucht en knik terwijl ik vecht tegen mijn tranen. Dit zou wel eens het domste zijn dat ik ooit heb gedaan... Als ik terug zou komen zou iedereen me haten, teleurgesteld in me zien, ik weet dat ik naar Fred heb geschreven dat ik terug kom, maar ik kan niet, ik wil hun teleurgestelde gezichten niet zien. 'Dus, wat gaan we doen' vraagt Emma als we een tijdje stappen. 'Wraak nemen natuurlijk' grijns ik waardoor Emma ook grijnst en Astrid bezorgt kijkt. 'Bij wie beginnen we' vraagt Emma. 'Percy, bij hem beginnen we' zeg ik. Al voel ik me geen haar beter als hem, ik heb net hetzelfde gedaan, ze in de steek gelaten en kijk hoe ze over Percy praten, nu praten ze het zelfde alleen dan over mij. 

Percy hebben we goed te pakken gekregen, hij was zo verbaasd toen hij me zag en toen ik dan de stink/verf bom heb laten ontploffen was het gewoon nog beter, spijtig kon ik niet zien hoe hij eruit zag na zijn snoepjes... We hebben ook wat "oude vrienden" van Emma en Astrid bezocht en nu komt de moeilijkste en meest pijnlijke wraak: Bellatrix Van Detta. 'We gaan inbreken in een huis vol dooddoeners' zegt Astrid alsof we geschift zijn, wat we ergens ook zijn. 'Niemand doet mijn familie wat aan' zeg ik vastberaden en ik slaag een rode mantel op me heen en zet een paarse muts op terwijl ik een bril opzet. 'Wat doe jij nu weer' vraagt Astrid. 'Het is de opening van de tweeling tovershop, ik moet er natuurlijk zijn. Het is mijn broer en vriendje' zeg ik. 'Denk je dat Fred echt niemand anders heeft gedaan' vraagt Emma droog. 'Ik heb hem nooit gedumpt en hij mij nooit, dus we zijn nog een stel' zeg ik koppig. 'Audrey, je moet realistisch zijn. Als je je vriendje 2 weken niet spreekt, is het vrijwel gedaan' zegt Emma. 'Bye' zeg ik enkel en ik ga naar de Wegisweg. Ik kijk verbaasd en bewonderend rond als ineens een stem naast me hoor. 'Kan ik je helpen' vraagt de stem. 'Of ik' vraagt exact dezelfde stem. 'Nee, ik kijk gewoon' zeg ik overdreven bekakt. 'Roep maar als je me nodigt hebt' zegt Fred en dan gaat hij weg. 'Zie je nog wel Audrey' zegt George waardoor ik verbaasd opkijk. 'Die bruine haren ken ik overal' lacht hij. 'Fred niet' zeg ik ergens teleurgesteld. 'Alles goed' vraagt hij. 'Jup, ik heb Percy een bezoekje gebracht' zeg ik trots waardoor hij lachend zijn hoofd schud. 'Hoe is het met jullie' vraag ik voorzichtig. 'Met mij is het oké, natuurlijk mis ik je maar Fred is er erger aan toe' zegt hij. 'En Molly' vraag ik. 'Je kent haar, je ziet niets maar in de avond horen we haar soms snikken. We praten niet echt over je, als jou naam wordt gezegd verandert de sfeer. Fred loopt weg, Mam wordt triest, pap wordt serieus. We missen je' zegt hij waardoor ik zucht. 'Het spijt me echt George' zeg ik zacht. 'Weet ik. En ik zeg niks dat ik je heb gezien' glimlacht hij. 'Dank je' zeg ik en dan verdwijn ik weer, na dat ik Fred heb zien zoenen met een vreemde. Fred vergeet zo zijn gevoelens maar het doet wel pijn. 

Nu staan we hier, voor villa Malfoy, alle drie vermomd als dooddoener en ik heb me nog nooit zo smerig gevoeld. 'Ik haat deze kleren' zeg ik zacht en we lopen verder. 'En wat is het plan, terug een stinkbom' vraagt Astrid. 'Dat is niet erg genoeg! Ze zal boeten' zeg ik boos en ik klem mijn hand rond mijn staf. We lopen de villa in en vrijwel meteen zie ik Bellatrix. Ik volg haar en ze gaat in een kamer. 'Al een spoor' hoor ik een vrouwenstem 'Nee, nog steeds spoorloos' hoor ik Bellatrix zeggen. 'Waarom kan ze dat zo goed, spoorloos verdwijnen' zucht ze. 'Het is jou dochter Vanessa, wat had je verwacht' vraagt Bellatrix. 'We vinden haar wel mam' zegt een mannenstem. 'Natuurlijk vinden we haar, dit is haar thuis' roept de vrouwenstem, Vanessa. 'Ze is wel Griffoendor' zegt Bellatrix met afschuw. 'Dat is de schuld van haar vader en die bloedverraders waarbij ze is opgegroeid! Ze hebben haar verandert' zegt Vanessa. 'Vroeger wou ze ook al in Griffoendor' zegt de mannenstem. 'Hou je kop Ryan' snauwt Vanessa boos. Ryan, mijn broer, staat hij nu bij hun? Zonder dat ik het door heb klop ik op de deur. 'Wat' snauwt Bellatrix die de deur opent. 'Klop klop' zeg ik grijnzend. 'Wat' vraagt ze verward en geërgerd. 'Klop klop' zeg ik nog eens waardoor ze geërgerd zucht. 'Wie is daar' vraagt ze droog. 'Wraak' zeg ik en dan vuur ik een spreuk af waardoor ze neerzakt. Een vrouw en een man komen verbaasd kijken. Ryan, midden twintig en heeft nog steeds dezelfde blauwe ogen als ik, al is zijn haar veel blonder, daarnaast is er een vrouw met blond haar en dezelfde blauwe ogen als Ryan en ik. Ze richten beiden hun staf op mij en ik grijns enkel. 'Ik zie jullie nog wel' zeg ik en dan begin ik te rennen, ik ren in een grote zaal in wat vol dooddoeners staat en Astrid vasthouden. 'Emma' roept Astrid enkel en dan komt de heer van het duister binnen. 'Audrey' grijnst hij en dan komen mam en Ryan binnen. 'Zei je nou net Audrey' vraagt Ryan en ik doe mijn masker af. 'Vertrouw nooit een Zwaddericht zegt hij en hij richt zijn staf op mij en ik op hem. 'Ik vroeg me altijd al af hoe Harry zich voelde als hij over jou stond' zeg ik bedenkelijk. 'Audrey' roept Astrid waarschuwend. 'Maar ik bedoel, ik ben twee jaar ouder dus mij moet het zeker lukken om te ontsnappen' lach ik en hij vuur de cruciatusch vloek op me af die ik afweer. 'Is dat alles wat je hebt Marten' vraag ik spottend. 'Audrey' zegt mam verbaasd. 'Weet je, ik heb wraak altijd zo fascinerend gevonden en zo leuk. Daarom ligt nu tante Bella in de gang verlamd en krijgt ze heel langzaam het gevoel dat ze sterft' zeg ik grijnzend. 'En jij bent Griffoendor' spot Emma die binnenkomt. 'Ach ja, ik heb Zwadderich bloed in me' zeg ik grijnzend. 'Inderdaad, Zalazar Zwadderich zijn nakomeling zit in Griffoendor' roept Voldemort spottend. 'Wat' zeg ik verbaasd. 'Wil je echt je opa iets aandoen' grijnst hij. 'Mijn wat' vraag ik nog eens. 'Ik ben je opa' grijnst hij. 'Nu' roept Astrid en ik gooi een rookbom, trek mijn staf en roep 'Flippedieflopflop' en Voldemort krijgt roos haar, grote oren, een bruine krulsnor en grote oorbellen. Ik ren naar Astrid, blokeer allemaal vervloekingen en vuur er ook af. Ik pak Astrid haar hand en een paar seconde later liggen we op natte grond in het bos te hijgen en vervloek ik Emma want zij is een dooddoener en heeft ons verraden. Ik had kunnen sterven, Astrid had kunnen sterven! En nu staat zij bovenaan mijn wraak lijstje.