Don't let go

25

We zitten allemaal in de grote zaal, ik naast George en Angelina, ik ben doodop. 'Waarom ben jij zo moe' vraagt Alicia bezorgt. 'Mevrouw slaapt al een hele week niet. Ze gaat na me naar boven en voor ik wakker ben is ze al lang aangekleed' zegt Angelina. 'Ik leer goed' lieg ik. Ik kan niet slapen, elke keer als ik mijn ogen sluit zie ik het gezicht van mijn moeder voor me als ze me martelt. 'Leugenaar, ik heb je punten gezien' zegt Leo 'Ze zijn nog slechter als Fred. Je punten zijn nog nooit zo laag geweest'. 'Ach ja, het zesde jaar is moeilijk' zucht ik. 'Makkelijker als het vijfde' zegt George. 'Jij hebt jou mening en ik de mijne' grom ik. 'Dit is het moment waar iedereen op heeft zitten wachten' roept Perkamentus 'De kampioenen selectie' en hij maakt het donker in de zaal. 'Voor het Klammfels is het...Viktor Krum' roept hij en we applaudisseren. 'Kijk Audrey, je vriendje is genomineerd' zegt Leo. 'Leo, alsjeblieft. Als hij mijn vriendje was, was ik gestopt met school' zeg ik grijnzend. Viktor gaat naar een andere kamer en dan schiet er nog een papiertje uit. 'De kampioen voor Beauxbatons is...Fleur Delacour' zegt Perkamentus en we applaudisseren weer en een meisje met blond haar en een strak blauw pakje loopt naar voor en gaat, denk ik, naar dezelfde kamer als Viktor. En dan schiet er weer een papiertje uit. 'De kampioen voor Zweinstein is Carlo Diggory' zegt hij en we applaudisseren luid, al ben ik niet blij dat Carlo meedoet. 'Dat is het! We hebben onze drie kampioenen. Maar uiteindelijk zal er maar één iemand geschiedenis schrijven. Zal er maar 1 iemand volle glorie krijgen en kampioen worden van de vuurbeker' zegt hij en dan verschijnt er een beker. Maar ineens begint het vuur in de deelnamebeker raar te doen en kijken we allemaal bang toe. Uiteindelijk schiet er een papiertje uit en ik heb zo'n voorgevoel dat het niet goed is. 'Harry Potter' zegt Perkamentus. 'Harry Potter' roept hij en ik kijk bang naar Harry. 'Dit is niet goed George' zeg ik zacht. Harry gaat aarzelend naar voor. Als Harry weg is begint iedereen met praten en schreeuwen. Ik kijk enkel bezorgt naar de plek waar Harry naar toe is gegaan. 'Is alles oké' vraagt George bezorgt. 'Harry is familie van me, George. Ongeveer toch. De enige van heel mijn echte familie waar ik een band mee heb' zeg ik bang. Hij slaagt zijn arm om mijn schouders en trekt me tegen hem aan. 'Hij is geen 17, ze zullen hem echt niet laten meedoen' zegt hij. 'Iedereen naar hun slaapzaal' roept Perkamentus en meteen begint iedereen met lopen. 'Maar stel dat dat wel gebeurt' zeg ik bang tegen George. 'Harry is een sterke tovenaar, hij slaagt zich er wel doorheen en zoals ze al zeiden: De veiligheid is aangepast, er vallen geen doden meer' zegt hij met een kleine glimlach. 'En nu over je slaaptekort' zegt hij dan en hij kijkt me aan. 'Ik zie haar gewoon elke keer dat ik mijn ogen sluit. Haar gezicht terwijl ze een tweejarige martelt, terwijl ze mij martelt' zeg ik vol afschuw. 'Heb je het al aan Sirius verteld' vraagt hij en ik schud mijn hoofd. 'Hij zou zich alleen maar zorgen maken. Het zijn gewoon flashbacks, het is niks ernstig. Hij moet zich nu toch op Harry focussen' zeg ik. 'Wanneer denk je eens aan jezelf? Dit is niet echt gezond meer' zegt George. 'Ik ben al egoïstisch' mompel ik. 'Om wat Fred zei? Audrey ben je serieus' vraagt hij. 'Laat het George' zeg ik en ik loop de trap op naar mijn slaapzaal waar Alicia en Angelique me grijnzend aankijken. 'Wat' vraag ik verbaasd. 'Jij en George' grijnst Alicia. 'Nee, echt niet' zeg ik meteen. 'Kom op, het is overduidelijk' zegt Angelique. 'Echt waar, ik wil niks met George' zeg ik. 'Ik dacht altijd dat je wat voor Fred had' zegt Alicia dan. 'Niet erg hoor. Kan ik voor Fred gaan' zegt Angelique waardoor we haar met 2 verbaasd aankijken en ze rood wordt. 'Voel jij wat voor Fred' zegt Alicia verbaasd. 'Misschien' bloost ze waardoor ik een brok in mijn keel voel. 'Sinds wanneer' vraag ik glimlachend, nep natuurlijk. 'Lang eigenlijk maar ik dacht altijd dat hij op jou viel. Maar jij valt duidelijk op George' zegt Angelique. 'Ja, duidelijk' mompel ik en ik plof op bed. 'Hé, ik ga naar beneden, misschien is Harry er al' zucht ik en ik loop naar beneden waar Harry net binnenkomt. 'Harry' roep ik en ik loop naar hem toe. 'Ik doe mee' zegt hij. 'Wat' roep ik verbaasd. 'Ja, de beker heeft duidelijk gekozen, ik moet meedoen' zegt hij. 'Jij hebt je naam er toch niet in gedaan' vraag ik voorzichtig. 'Natuurlijk niet! Zelfs als ik 17 was zou ik mijn naar er niet in doen' zegt hij. 'Stomme Perkamentus' mompel ik. 'Het komt wel goed' zegt Harry. 'Ik hoop het voor jou of ik doe je wat' zeg ik grijnzend waardoor hij toch grinnikt. 'Ik ga naar Ron' zegt hij en hij vertrekt. Ik loop wat door de gangen als ik ineens Astrid tegenkom, ze is een vriendin van me en zit in Ravenklauw. 'Astrid, wat is er met jou gebeurt' vraag ik bezorgt als ik haar blauwe oog zie en een bloedende lip. 'Zwadderich' zucht ze. 'Dit moet verzorgt worden' zeg ik. 'Nee! Dan weten ze wat er is gebeurt, dat mag niet' zegt ze bang. 'Goed, kom dan maar mee' zeg ik en ik trek haar een wc in. Ik maak een doekje nat met koud water en dep op haar gezicht. 'Je hebt wallen' merkt ze op. 'Je bent niet de eerste die dat zegt' mompel ik. 'Is het door Fred' vraagt ze dan. 'Niet enkel Fred' mompel ik. 'Waarover hebben jullie ruzie' vraagt ze door. 'Astrid' zucht ik. 'Vertel het me gewoon Audrey, je kan me vertrouwen' zegt ze. 'Fred en ik hebben dus ruzie en nu denken Alicia en Angelique dat ik op George ben, wat natuurlijk niet is! Zijn ze gestoord' zeg ik. 'Ja, alleen domme mensen zouden dat denken' grijnst ze. 'Inderdaad en dus heeft Angelique toegegeven dat ze op Fred valt' zucht ik dramatisch. 'Dat is rot' geeft ze toe. 'En nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Ik vind Fred echt leuk' zeg ik. 'Dat weet ik, je hebt al twee keer met hem gekust' zegt ze waardoor ik zucht. 'En toen heb ik het totaal verpest'. 'Wat is er gebeurt' vraagt ze. 'Lang verhaal' mompel ik waardoor ze me nieuwsgierig aankijkt en dus vertel ik alles van vorig jaar waardoor ze me verbaasd aankijkt. 'Dus wacht, jij bent de dochter van Sirius Black en een dooddoener waar je de naam niet van weet en omdat Sirius je vorig jaar tegen je wil heeft meegenomen is Fred boos' vraagt ze. 'Ja, ik snap het ook niet. Hij is dus boos en serieus we zeggen bijna niks tegen elkaar' zucht ik. 'Lieverd toch' zegt ze en ze trekt me in een knuffel. 'Het komt vast goed. Vroeg of laat ziet Fred ook wel dat hij dom is' zegt ze waardoor ik toch een beetje grinnik. 'George zegt dat ook, maar hoe lang heeft hij nodig, we zijn al bijna 4 maanden verder' zucht ik. 'Weet ik veel, ik ben slim maar niet zo slim' zegt ze waardoor ik lach. 'Dank je Astrid' zeg ik en ik geef haar een knuffel. 'Jij bedankt voor het schoonmaken' zegt ze. 'Dus uhm, wie moet ik wat aandoen' vraag ik waardoor ze lacht. 'Het zijn zevende jaars. Nathan, Amber, Rick en Lucas denk ik' zegt ze. 'Oh ja, die ken ik wel. Ik overleg met mijn team en als ze ineens dood of verdwenen zijn, niet mijn schuld' zeg ik serieus. 'Je bent de beste' zegt ze en deze keer geeft ze mij een knuffel. 'Shit, het is al middernacht' zeg ik als ik op mijn horloge kijk. 'Het is onmogelijk om naar de westtoren te gaan zonder gesnapt te worden' zegt ze bang. Astrid en ik zijn misschien wel goede vriendinnen, maar zij is doodsbang om in de problemen te komen. 'Regel ik wel' zeg ik met een knipoog en ik begin met rennen door de gangen. 'Foppe' fluister ik en de klopgeest duikt voor me op. 'Wat kan ik voor je doen' vraagt hij. 'Foppe, maar zo veel mogelijk lawaai en zorg dat niemand in de westtoren of kerkers komt' zeg ik en hij begint lachend weg te vliegen. Ik begin te lopen naar de kerkers en onderweg kom ik de tweeling tegen. 'Wat doen jullie hier' vragen we op het zelfde moment. 'Zwadderich pesten' antwoorden we weer tegelijk waardoor we grijnzen, ja zelfs Fred. 'Ik heb wel wat bommen' zeg ik en ik pak vier bommen. 'Ik stinkbommen' zegt George en hij laat vijf stinkbommen zien. 'Ik heb rommelbommen' zegt hij en hij laat er ook vier zien en we rennen grijnzend naar de kerkers. Vorig jaar zijn we achter hun wachtwoord en locatie gekomen dus we weten perfect waar we heen moeten. We zeggen het wachtwoord en de deuren gaan open waardoor wij alle bommen beginnen met gooien en dan vluchten we weg. 'Shit' fluister ik als ik hakken hoor en we rennen de andere kant op. We rennen het lokaal in en zien dan dat het lokaal van toverdranken is waardoor we elkaar grijnzend aankijken. 'We krijgen hier zoveel problemen mee' fluister ik terwijl ik het drankje brouw. 'Weten we' zegt de tweeling tegelijk. Ik gooi de drakennagels er in, rennen het lokaal uit en als de deur dicht is horen we de luidste knal ooit. 'Ren' zegt George en we beginnen te rennen. We zijn door 4 geheimen gangen gegaan maar wonder boven wonder komen we de leerlingenkamer in zonder gezien te worden. 'Dat was geweldig' lach ik terwijl ik in de zetel val. 'Heb jij morgen niet het eerste uur toverdranken' vraagt Fred. 'Ja, ik kan niet wachten om Snape zijn gezicht te zien' zeg ik grijnzend. 'Ik vind dat we een eigen spreuk moeten hebben' zegt George. 'Een fop-spreuk' zeggen Fred en ik tegelijk en heel enthousiast. Fred is denk ik vergeten dat hij boos is. 'De spreuk zelf moet ook grappig klinken' zeg ik bedenkelijk. 'Hoe moet je dan een spreuk maken' vraagt Fred. 'Ik sluip morgen wel naar de verboden afdeling' zeg ik. 'Nu de spreuk' zegt George. 'Flippedieflopflop' zegt Fred. 'Wat' zeggen George en ik verbaasd. 'De spreuk, zeggen we niet flippedieflopflop, ik vind het wel grappig' zegt hij. 'Dan laat ik jullie nog weten hoe het moet. Slaap lekker' zeg ik en ik loop naar boven en kruip meteen in mijn bed waar ik voor de eerste keer in slaap.