The Broken Time-Turner

Κεφάλαιο 2

Μπροστά της βρισκόταν δύο μεγάλα παράθυρα από τα οποία φαίνονταν όλος ο δρόμος της Διαγωνίου Αλέα. "Που είμαστε" ακουγόταν αρκετά τρομοκρατημένη. "Στην Διαγώνιο Αλέα" ένα στραβό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του. Ήταν αρκετά γοητευτικό αλλά αυτήν την στιγμή δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί σε αυτό. "Ναι αυτό το ξέρω. Που ακριβώς είμαστε" είχε βρει πάλι την ψυχραιμία της. "Ήθελα να βεβαιωθώ ότι δεν σε ακολούθησαν" σοβάρεψε απότομα. "Νομίζω ήρθε η ώρα να μου πεις τι συμβαίνει".

Έβγαλε από την τσέπη του ένα πακετάκι και της το έδωσε. Η Ερμιόνη το άνοιξε και είδε ένα μενταγιόν το οποίο κατέληγε σε έναν διαχειριστή χρόνου σε ασημί χρώμα. Το έβγαλε και το επιθεώρησε. Ήταν ακριβώς όπως ο δικός της εκτός από το χρώμα. Η κλεψύδρα ήταν κάπως πιο μεγάλη και μέσα είχε μία καφέ σκόνη. Πάνω στο γυαλί είχε μια ρωγμή. Αυτό ήταν αρκετά ανησυχητικό. Το έβαλε προσεχτικά στο κουτί και του το έδωσε.

"Λοιπόν;" τα γκρίζα μάτια του την κάρφωναν. "Τι λοιπόν; Δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς θες από εμένα" τα καστανά της μάτια τον κάρφωναν πίσω. "Δεν γνωρίζεις τίποτα πάνω στους διαχειριστές χρόνου; Νόμιζα ότι σαν μεγάλο nerd που είσαι θα είχες ψάξει τα πάντα πριν χρησιμοποιήσεις έναν" άρχισε να κοιτάει τριγύρω ανήσυχα. "Πρώτον αυτό δεν ονομάζεται nerd αλλά ότι είμαι προσεκτική. Γνωρίζω αρκετά αλλά αυτό το μοντέλο δεν υπάρχει σε κανένα βιβλίο και η σκόνη κανονικά έπρεπε να ήταν άσπρη όχι καφέ" η Ερμιόνη παρατήρησε. Η ανησυχία του Ντράκο γύρισε σε καχυποψία. "Έτσι κι αλλιώς είναι σπασμένο" έδειξε δήθεν αδιάφορα το κουτί που κράταγε ο Ντράκο.

Ξαφνικά οι μυς του Ντράκο σκλήρυναν. Το κεφάλι του τεντώθηκε σαν λαγωνικό. "Τι έπαθες;" η Ερμιόνη κοίταξε τριγύρω. Με ένα πήδημα ο Ντράκο βρέθηκε μπροστά της και είχε ήδη βγάλει το ραβδί του. "Τι στο καλό" αναρωτήθηκε αλλά τότε το είδε, μία λάμψη ερχόταν από την γωνία του δωματίου. Ο Ντράκο την απέκρουσε με μεγάλη ευκολία. Ήρθε μια δεύτερη λάμψη από την άλλη πλευρά. Πάλι την απέκρουσε. Το δωμάτιο πλέον φωτιζόταν μόνο από τις λάμψεις που έβγαιναν από τα ραβδιά τους και ο Ντράκο σαν χορευτής τις απέκρουε ενώ ταυτόχρονα έστελνε δικές του.

"Πιάσε το χέρι μου" είπε καθώς απέκρουε μια κόκκινη λάμψη. Η Ερμιόνη δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά και τοποθέτησε το χέρι της στο δικό του. Ο Ντράκο μουρμούρισε κάτι, το οποίο ακούστηκε λίγο πιο καθαρά από την προηγούμενη φορά "διαγώνιο αλέα". Ένας ανεμοστρόβιλος μαυρίλας την τύλιξε πάλι και τώρα έβλεπε το μαγαζί των Ουέσλεϊ. "Μαγικό σπίτι" διαπίστωσε.