The Broken Time-Turner

Κεφάλαιο 4

"Εγώ είμαι από τον ίδιο παράλληλο κόσμο".

Το πάτωμα άρχισε να κουνιέται. Όλα γύρω της γύριζαν. "Τι λες;" ρώτησε ανήμπορη να επεξεργαστεί αυτό που μόλις άκουσε. "Με κοροϊδεύεις; Τολμάς να με κοροϊδεύεις;". "Όχι, σου λέω την αλήθεια. Ποτέ δεν θα σου έλεγα ψέματα. Όχι σε εσένα. ΠΟ-ΤΕ". Τον κοίταξε κατάματα και είδε την διαφορά. Είδε αυτό που δεν της κόλλαγε από την αρχή. Όλα άρχισαν να μπαίνουν στην θέση τους. "Τα χαρακτηριστικά σου είναι πιο μαλακά. Το παρατήρησα από την αρχή αλλά δεν σκέφτηκα κάτι τόσο τρελό". Παύση. "Ο Ντράκο που ξέρω δεν ήταν ποτέ καλός μαζί μου. Δεν μου μίλαγε ποτέ σαν ίση". Παύση. "Πάντα με απωθούσε μόνο η μυρωδιά αλλά από την ώρα που σε είδα..." δεν τέλειωσε ποτέ την πρότασή της. Έκατσε στο παγκάκι δίπλα από την παμπ γιατί τα πόδια της δεν την κράταγαν.

"Τον διαχειριστή χρόνου που σου έδωσα τον έχεις;" δεν ήξερε άμα έπρεπε να συνεχίσει τις εξηγήσεις αλλά η πρώτη βόμβα έπεσε, δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Εξάλλου δεν είχε αρκετό χρόνο. Η Ερμιόνη ένευσε κουρασμένα. Έβαλε το χέρι της στην εσωτερική τσέπη του παλτού της και έβγαλε το τετράγωνο κουτάκι. Του το έδωσε προσεχτικά. Έβγαλε από μέσα το αντικείμενο και της το έδειχνε σαν να προσπαθούσε να της πουλήσει κοσμήματα."Παρατήρησες ότι δεν είναι όμοιο με όσα μοντέλα έχεις δει. Παρατήρησες ότι η σκόνη είναι καφέ" της φαινόταν χαζό που απλά αναμασούσε ότι του είχε πει εκείνη. Δεν είπε τίποτα απλά του έγνευσε θετικά.

"Αναρωτήθηκες όμως το γιατί;" η Ερμιόνη πάλι δεν απάντησε. Εκείνος συνέχισε ακάθεκτος. "Αυτός δεν είναι ένας οποιοσδήποτε διαχειριστής χρόνου. Είναι ένας διαχειριστής τόπου και χρόνου. Σαν το TARDIS αλλά μικρότερο και λιγότερο μπλε" τα μάτια του χαμογέλασαν από το αστείο που έκανε αλλά τα χείλη του δεν κύρτωσαν απλά τρεμόπαιξαν. Η Ερμιόνη γούρλωσε τα μάτια της. "Είσαι μεθυσμένος;" τον ρώτησε. "Με αυτό εδώ μπόρεσα και ήρθα σε αυτόν τον παράλληλο κόσμο" εκείνος απάντησε. "Είσαι μεθυσμένος!" είπε με πιο πολύ σιγουριά.

Σήκωσε το μανίκι του. "Κοίτα! Κανονικά ο Μαλφόι αυτού του κόσμου έχει το σημάδι των θανατοφάγων σε αυτό ακριβώς το σημείο" δείχνοντάς της λίγο πάνω από το καρπό του. Όντως εκεί που κάποτε υπήρχε το περίπλοκο σχέδιο με την νεκροκεφαλή και τα φίδια, τώρα δεν υπήρχε τίποτα. Το κοίταζε επίμονα λες και είχε κάποια λάμψη (tmi reference get it; get it;) που από στιγμή σε στιγμή θα εξαφανιζόταν. "Ο τρόπος που με κοιτάς είναι παράξενος" ο Ντράκο προσπαθούσε να κρατήσει ένα χαμόγελο. Η Ερμιόνη σήκωσε το βλέμμα της για μια στιγμή. Αμέσως όμως το ξανακατέβασε πάνω στο χέρι του αρπάζοντάς το και ζουμπουλόντας το σε διάφορα σημεία. "Αυτό είναι ακόμα πιο παράξενο" αναφώνησε κάνοντας γκριμάτσες πόνου. "Άου. Άου. Άουυυυ. Άστο, με πονάς" τράβηξε το χέρι του. "Τρελένομαι;" έδειχνε χαμένη.