"Dönek"

98.6K 3.4K 372
                                    

Bölüm şarkısı = Duman Bu Aşk Beni Yorar

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bölüm şarkısı = Duman Bu Aşk Beni Yorar.

Dinlemeyi unutmayın ;))

Satır içi yorumları da görmek istiyorum :))

''Ohoo kesin bunlar erken gerdeğe girdi.Görende birbirlerine sırılsıklam aşık sanır''şöyle cırtlak bir ses resmen kulağımı delik deşik etti. Terlemiştim.Hatta yüzümü örten saçlarım bile yapışmıştı tenime.Her zaman yaptığım gibi nefesimi üfleyip geriye doğru attırdım.Başım kaya gibi ağır o kaya da her an çatlayacak gibiydi.

Gözlerimi açmamakta ısrarcı olup arkama döndüm ve kolumu resmen yüksek bir şeyin üzerine atmıştım.Bunu fark ettiğimde ise gözümün birini açınca karşımda uyuyan Baran'ı görür görmez iki gözümü de açtım.Üzerimdeki beyaz pikeye yapıştığımda,kollarından kurtulduğum gibi bizi seyreden Doruğu gördüğümde gözlerim direkman üstüme gitmişti.

Sütyen?

Kilot?

Allahım ne demek oluyor bu!!

Baran'ı tedirgince dürttüğüm de Doruğun suratındaki gülümseme daha da yayıldı.Baran irkilerek uyandığında ise Dorukları görür görmez ''Siktir!'' diye mırıldandı.

Bence de koca bir siktir!

''Doruk! siktir olup git kardeşim! Nasıl girdin lan sen buraya!''

''Çok kolay olmadı'' dedi ve yeniden sırıttı.Elini cebine attı ve 2 çift anahtar çıkardı.''Artık dün ne kadar ateşli geçmişse.Anahtarı dışarda bırakmışsınız.'' dedi.Bunun üzerine bir yastık fırlattım kafasına.Başka seçeneğim yoktu.Sinirlenmiştim.En azından böyle müsait bir durumdaymışız gibi girmesi.Olacak iş değildi.''Doruk çık!!'' diye ben bağırdım bu sefer.Bağırmamla birlikte başıma bir kaç ok fırlatmışlar gibi hissettim.Böyle bir ağrı kırk yılda bir görülür bende.

Odada yalnız kaldığımızda yavaşça Baran'a döndüm.Üstü açıktı her zamanki gibi.Bende yarı çıplak sayılırdım.''dün gece ne oldu?'' ben ona korku dolu bir bakış atarken o gözlerini ovuşturup gülüyordu.En sonunda yüzüme iyice yaklaşıp kalbimi hızlandıracak bir bakış attı ''İnan ki çok güzeldi.''

''Yuh! sarhoşluğumdan yararlandın dimi?'' yine de sakin kalmaya baktım.Yoksa gerçekten sinirlenirsem başımın ağrısına yetmeyecek ilaçlar kullanabilirdim.

Direkt üstüme çıktı.Yok efendim biz iyice bozduk niyeti.Ellerimi çıplak göğsüne koyduğum anda aramızda bir mesafe açmayı başarabilmiştim.Ama bu hareketimden daha da hoşlanmışa benziyordu.

''Ya-yanlış anlama yani aramızda belirli bir boşluğun olması-''

''Karım oluyorsun Maral.'' cümlem yarıda kalmıştı yine.Kalbimin ağzımda attığını hissettiğimde aralamak istediğim dudaklarımı açıp ''E-evet. Öyle.'' diye kekeledim. Şu an o kadar çok derin bir nefes almak isterdim ki,Baran'nın yanında ne yazık ki bunu bile yapamıyordum.''Sana istediğim gibi dokunabilirim çünkü..sen bana aitsin.'' ve ardından devam etti.''Bu gecenin sonunda tamamen bağımsız olacağız.Artık sen benim nişanlım sözlüm değil sen benim Karım olucaksın.Zoraki olsa da sana istediğim gibi dokunabilme hakkım var.Bundan sonra hiç bir şeyi yanlış anlamını istemem çünkü alışmak zorundasın.'' kelimeler bir bir dökülünce dudaklarından ne diyeceğime karar veremeyerek sustum ve gözlerinin içine baktım.Söylediklerinde haklıydı.Bu zamana kadar hep laylay lom geçmişti hayatımız.Ama bu gün.Bambaşka bi gündü.Üstümdeki karizmatik bi adamla ömrümün diğer yarısını paylaşabileceğim bi gündü bu gün.

Pardon Bayım!! (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin