"9 ay 10 gün"

57.6K 2.1K 119
                                    

Baran, yatmadan önce dediği gibi kâbus görmüştü

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Baran, yatmadan önce dediği gibi kâbus görmüştü.Uyandığımda baş ucumdaki abajuru yakıp hemen doğruldum yattığım yerden ve onun tarafında duran suyuna uzanarak eline verdim.

Kan ter içinde suyu tek dikişte bitirince şükür edip alnındaki teri sildi.Neler olduğunu anlamamıştım.Bundan önceki günlerde bile kâbus gördüğünü söylemişti ama hepsine uyanmamış hissetmemiştim bile.

Uykulu ve kısık gözlerimi ellerimle ovuşturup hayvanca bir esnemeden sonra elimi güven vermek istercesine Baran'nın sırtına koydum.

"İyi misin?"

Başını sallayınca üzerindeki sporcu atletini elimle yokladım.Resmen sırılsıklam terlemişti.

Üzerimdeki yorganı itip bacaklarımın üstüne oturdum ve bluzunun eteklerini kavrayıp üzerinden çıkarttım."Sucuk gibi terlemişsin canım.Ne gördün bu kadar.Sırtın daha fazla soğumadan bluz getireyim dur" yataktan tam kalkacaktım ki bileğimi tutup beni kendine çevirir çevirmez sıkıca sarılması bir olmuştu.

Kollarımı sırtına dolayarak karşılık verirken suratım asıktı.Neden böyle durgundu? Bir şeylerin olduğu kesindi ama anlatmıyordu işte.Hali yerinde olmayınca içimde henüz patlamaya hazır olan bir alev topu varmış gibi hissediyorum ve bu benim açımdan hiç hoş karşılanmayan bi durumdu.Ben artık sıkılmaktan,üzülmekten,gergin durmaktan sıkılmıştım.Bu Baran içinde geçerliydi.

Üstünü değiştirdikten sonra yatağa geri yattık ve bu sefer burun buruna,dip dipe,ben ona o bana baktı her seferinde.Gözünü kırpmadan gözlerimin içine iyice baktı.

Elimi kaldırıp Baran'nın yanağına koydum.Yavaşça yanağını okşadım ve gülümsedim."Hadi anlat bana.Neler olduğunu.Ben senin karın değil miyim? güvenmiyor musun bana? eğer yardım edebileceğim bir şey varsa yardım da ederim.Ama yeter ki söyle.Seni böyle görmeye dayanamıyorum.'' ciğerlerime kadar ulaşan sızıyla yüzündeki ifadeye dayanamayıp ona sıkıca sarıldım.Kafasını göğsüme yatırırken saçlarının arasına bir buse kondurdum.

''Şirketi eskisi gibi toparlayamıyorum. İçimde yarattığım sıkıntıdan dolayı sırf adımız çıkacak diye korkuyorum.Babamın zaten uğraştığı yok.Nasıl olsa tek umudu benmişim gibi..'' derin bir geçirdi ve göğüslerime kadar uzanan sarı saçlarımı alıp oynamaya başladı elinde. Onun için iş hayatı zor olsa gerekti. Bunda pek fazla sıkıntı yapılacak bir şey yok demek isterdim ama Baran son derece de zeki ve işine odaklanan birisiydi.Kendim yaşamadan bilmeden yorum yapamazdım.Tek görevim ona destek çıkmaktı.

''Geçen bir inşaat şirketiyle anlaştık ama boş çıktı o da.Onca verdiğimiz paralar gitti.Resmen dolandırıldık gibi bir şey oldu e haliyle de şirket büyük zarara uğradı.Banka borçları arttı onların teker teker ödenmesi gerek.Günlerdir bunlar dönüp duruyor kafamda.Bir de sen hamilesin,sana bir şey olacak endişesi..hayat sanıldığı kadar kolay değilmiş be Maral.Seninle evlendikten sonra bunu anladım.'' sesi artık tükenircesine çıkarken içim acıdı birden.Bizi merak etmese olmaz mıydı sanki. Ne derdim onu yatıştırabilmek için..Cümlelerim dilimin ucunda ama çıkmıyordu sanki.

Pardon Bayım!! (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin