A Mother's Love

Free

"Talaga papa? Oh c'mon. You've never been amazed to be disappointed. Noon pa man alam ko nang ayaw mo sa akin. And I dont understand why," nakita kong naningkit ang mga mata ni papa. "I worked my whole 22 years of existence just to amaze you, to make you proud but you never did. You never noticed even my little achievements in kindergarten," nagsimula nang pumatak ang aking ma luha. Nakasentro sa akin ang tingin nina mama at kuya na tila ba sinasabing tama na. Pero nasimulan ko na kaya ilalabas ko lahat.
"Nang magtapos si kuya na cum laude sa UST pinangaandakan mo sa mundo. You even made press announcements to greet him. Pero nang ako ang magtapos wala kang pagbati. Actually, lahat kayo. Baka nga di ninyo pa alam na 4 years ago nagtapos ako sa Ateneo na suma cum laude. Nakuha ko na din ang masters degree ko, suma cum laude din," nabalot ng kuryusidad ang mukha ni papa. Sabay namang napatingin sa akin sina kuya at mama. Alam ko na hindi nila alam iyon dahil nang imbitahan sila ay pinili nilang daluhan ang business summit sa Baguio.
"Oo I've never been good. I've been very useless to you guys. But I want you to know that you too are useless. At pinagsisisihan ko ang mga araw na habang pinupuri ako ng ibang tao, proud pa ako na kayo ang pamilya ko!" Pinunasan ko ang luhang bumabasa sa aking mukha. Napayuko na si Mama at uniiyak din.
"Kung ikinakahiya ninyo ako, mas lalo naman ako. Ikinakahiya ko na nagkaroon pa ako ng tatay na oo ngat napakagaling na businessman. But never been a good father for just a day. Papa, maybe you have forgot, you HAD a daughter..."
Pinunasan ko ang aking mga mata bago tumakbo sa aking kwarto. Wala akong sinayang na oras, kinuha ko ang unang maletang nakita ko at hinakot ang mga gamit ko na kumasya doon. Nang alam ko na handa na ako, tinawagan ko si Shara.
"Im ready to leave. Sunduin mo ako dito mamayang gabi. I cant stay here for a night more..."
"But Roni.. Are you sure?"
"Yes," I said firmly.
Nakatulog ako agad nang matapos kaming mag-usap ni Shara.
*************

"Where are you going?"
"Im going to talk to her papa.."
"No. Let her do what she wants. This is her life. Sooner, she will realize her mistake and come running to us."
Napakagat labi si Vin.
"Pero papa. You've seen her. She's hurt. She's-"
"Immature. She'll grow up one day. And she must do it alone. If you pamper her like a baby shell never realize how childish she acts."
Yumuko na lang si kuya tsaka tumango ng marahan.
*************

"Sigurado ka ba talaga dito sa ginawa mo Roni? Baka ireport pa ako ng papa mo na kinidnap kita.." Nararamdaman ko ang takot sa boses ni Shara.
Tumawa ako ng mahina,"Baka nga di nila malalaman na wala na ako eh. Oh kung malaman man nila, na alam ko eh pagkalipas ng isang buwan, di rin nila ako hahanapin."
"Roni, youre being hard on your family. Wag kang mag-isip ng ganyan. Pamilya mo pa rin sila."
Umiling ako.
"I hope so, Shara. But right now Im free. Now lets go see what we can do next with that father of my unborn baby..."