A Mother's Love

Children's Day

Tinapos ko lahat ng kailangan kong gawin nang linggong iyon at nagfile ng leave para sa Friday na pinayagan naman ni Sir Warren. Alam kasi niya na single mother ako at kailangang magtwo role para sa anak ko.
"I will introduce you mommy to my friends in school they will be surely very jelous.." Exited na sabi ng anak ko habang nagdadrive ako papunta sa skul niya.
"And why is that?"
"Because I have the most beautiful mother in the whole Earth. And a very loving one. No other mom is as beautiful and loving as you are Mom.."
Napatawa ako ng mahina pero aaminin kong na touched ako sa sinabi ng anak ko. Sa edad niyang apat pa lang ay kaya niyang pumuri ng kanyang ina.
"Mom, Im not joking. Why are you laughing?" Inosenteng tanong ni Trev.
"Mommy is not laughing honey. Im just happy.."
"I prepared a song for you mommy. My teacher helped me practice."
"Really? Why didnt I knew it?"
"Because it is a surprise. I did not practice at home to surprise you today."
"Ohh. Im exited to listen to your song, honey." He chuckled. He grew more exited when I brought the car to a halt.
"Here we are!" Sigaw niya at tinanggal ang kanyang seatbelt.
Ipinakilala niya sa akin ang ilang mga kaklase niya. Mah mga babae at mga lalaki. Pagkuway hinila niya ako para maupo sa may unahan..
"You are Trev's mother, maam?" A woman dressed in blue ten asked.
"Yes maam. Veronica Monteverde," I offered her a handshake.
"Gileen Cruz. Im the teacher. I must say your child is a very good one. He is actually one of the best."
"Thank you," I humbly said.
Then the program began. Nagkaroon ng pagbibigayan ng mensahe. Una ay ang mga guro tapos ang mga bata naman.
"I would like to congratulate my mom for being the best mother in the world. She took care of me, pampered me and loved me. She ensured my happiness everyday and taught me everything I know. I love you Mommy," pinunasan ko ang aking luha tsaka malakas na  pumalakpak matapos ang maikli ngunit madamdaming mensahe ng aking anak. Tumakbo siya at niyakap ako. Ginantihan ko naman siya ng mahigpot na yakap.
"Now let us hear a special presentation from one of our children Trev Montverde," tawag ng guro matapos ang pagbibigay ng mensahe. Umakyat ulit ang aking anak sa entablado.
Muli, napuno ng luha ang aking mata. Napakamadamdamin ng kanta. Sunod sunod ang pagpatak ng aking luha habang nakikinig sa kanya.
"You sang very good honey," papuri ko sa kanya nang matapos na ang kanyang kanta.
"Did you like it mom?"
"I loved it ! Really love it sweetheart.."
"I love you mom."
"I love you too honey."
Niyakap ko siya ng mahigpit. Noon ko naalala si Four. Ano kaya ang kalagayan namin ngayon kung inako niya ang kanyang responsibilidad. Pwedeng maganda pero pwede rin namang hindi. Pero kahit na hindi niya pinanindigan ang aming anak, masaya pa rin ako dahil naibigay ko an buhay na ninais ko para sa anak ko.
Ngayon, hindi ko na siya kailangan. Pero ano ang gagawin ko sa pinangako ko sa anak ko na uuwi din sa amin ang kanyang daddy. Na alam ko namang imposible. Limang taon na ang lumipas, siguradong nakapag asawa na iyon. Siguradong may anak na din sila. Huminga ako ng malalim.
"Kahit na Roni. Kinaya mo na wala siya. Kakayanin mo yan.."