V✔

1.7K 43 0
                                    

"Good morning everyone!" Masiglang bati ko sa lahat pagkababa ko palang mula sa aking silid. Mitsulang nagtatakha ang mga kasambahay kung bakit ako umaakto ng ganoon. Naging maganda kasi ang pagtulog ko ng nagdaang gabi kaya ngayon ay pawang walang paglagyan ang saya ko.

On the other hand, Papa and Mama seems to be relaxing when I found them in the garden, sipping their teas. My parents are the most hard working people I know and they deserve to have a break once in a while.

And as for me, I was just so happy for I just found a perfect companion for myself. For Wilson Horecois was one heck of an acquaintance to have. Bagaman mahiyain ay talagang masasabing napakatalino kapag nagsimula nang magsalita at magpaliwanag ng mga bagay-bagay.

Sa mga buwang lumipas, palaging siya ang nandyan para samahan ako sa mga charity dutiea ko at minsan ay sinasaluhan niya ako sa mirienda. But we always fell on this awkward silence but I have my ways to ease that away. Hanggang sa masanay na siya at na-develop ang pagkakaibigan naming dalawa.

Every night, I used to call to him to say goodnight. Kahit na minsan ay buong araw kaming magkasama. Tila kasi hindi sapat iyon para sa akin at kailangan ko pa talaga siyang makausap bago ako makatulog. Kung siya pa ang aantaying ko ay alam kong kahit kailan ay hindi darating ang tawag na inaantay ko.

Noon pa man ay aminado na ako sa sarili kong masarap siyang kausap at hinahanap-hanap ko ang tunog ng boses sa tuwina. I was absolutely smitten with the man. Hindi ko alam kung anong ginawa niya sa akin

There were times that he was really busy pero kahit papaano naman ay nagri-reply naman siya sa tuwing magti-text ako. Of course, being a diplomat was really time consuming but everything has its own limitation. Hindi ako ipinanganak para antayin kung kailan niya ako tatawagan.

I had enough. Nagbigay ako ng ultimatum ng hanggang hating gabi. If he doesn't show his face to me by then, our so called friendship will be over. It wasn't my intention to be that demanding. I was just really missing that prick.

I didn't mean to act like a brat but he was being too much. I have no idea if he's just playing coy or something​ but obviously, everyone around us knew how much I like him. Pero mistulang hindi niya nga nararamdaman iyon kaya naiinis ako sa kanya.

Medyo na guilty nga ako sa ginawa ko sa totoo lang. But what can I do? I want to see and be with him right now. And of course, as always, I got what I wanted.

That very night, he was catching his breath, breathing heavily just to meet his deadline. He was literally running towards the balcony of my room where I was when I saw him.

All of a sudden I felt sorry for him. Parang napaka-harsh ng ginawa ko sa kanya. He said he was sorry. I already did forgive him. Kahit hindi niya pa iniisip na humingi ng tawad ay nagawa ko nang patawarin siya. The fact that he came that night was more than enough.

Sa loob ng silid ay napili ay namin para magusap. Nakinig lang ako nang nakinig sa mga paliwanag niya hanggang sa unti-unting bumagsak ang mga mata niya dahil sa pagod at tuluyan nang nakatulog. Hindi na ako nagabalang gisingin pa siya bagkos ay tinabihan ko na lang siya at pinagmasdan bago matulog. In a while, that very night, I slept with a smile on my face. I felt peaceful too.

Kahit na ba wala na siya sa tabi ko pagising ko ay hindi napawi noon ang saya ko. I woke up feeling like my spirits have been lifted. Ang gaan sa pakiramdam. He even left me with a note.

"May your day be as beautiful as you are." The note says. I squealed from the inside, of course. Hindi ko alam na may katangiang magpakilig itong si Wilson. After all, I'm just a girl.

"Good morning my princess." Masayang bungad sa akin ni Papa nang dinaluhan ko sila sa hardin upang magagahan. I kissed my parents on their forehead like always and joined them.

Flademian Monarchy 1: Drive Myself Crazy Be (Completed) [Unedited] R-13Where stories live. Discover now