Flademian Monarchy 1: Drive Myself Crazy Be (Completed) [Unedited] R-13

XV

It's seven am in the morning at paalis na sana ako ng apartment ko para pumasok nang kumatok sa pintuan ko si John Samuels. Dad's one of many solicitors pero siya ang pinaka may edad sa lahat at masasabi kong pinakamalapit sa Dad.

Kinamayan ko siya sa at agad namang pinatuloy sa living room at pinaupo. I asked him if he wanted to drink anything. Ang sabi naman niya, a cup of coffee will do. Agad ko naman inasikaso ang hiling niya at sinaluhan siya sa sala.

"Attorney, anong atin?"

"We have to wait for the others before we discuss the matter."

"Matter about what? Sa pagkakaalam ko, wala naman akong nilabag na batas, so why are you here?" Biro ko. Medyo maganda kasi ang gising ko kaninang umaga.

As both lawyers, that was always been a common banter to us. I finished law at sa ibang field ko lang ginamit ang pagka-abogado ko. John Samuels chose to work as a corporate lawyer while I, wanted to deal the country's conflicts. I ended up being a diplomat.

"It's about the massive empire and fortune that Mitchell left" halos maibuga ko ang kapeng iniinom ko. Buti na lang hindi natuloy.

I don't want to talk about that now. Nasa healing process pa lang ako at ngayon palang nagiging magaan talaga ang loob ko simula nang mamatay ang Dad.

"Attorney, I told you before, I'm not interested of any of Dad's wealth. If you want, you can give it to my sister." sabi ko.

"It wasn't your decision to make, Wilson. Ngayon palang sinasabi ko sa'yo, baka pagsisihan mo ang mga magiging desisyon mo. Mitchell is very wise. Before any of these happened, he wrote his conditions about the will. Napakautak ng ama mo." medyo tatawa-tawa pang sabi ni Atty. Samuels.

"Condition? About what?"

"You have to wait." Sabi niya. Hindi nagtagal nang muling tumunog ang doorbell ng apartment at agad ko namang dinaluhan kung sino man bisita sa pintuan. Si Jess and surprisingly, she's with Mason and Gerard.

Anong ginagawa ng dalawang mokong na ito dito? Pinapasok ko sila at siyempre as expected, si Mason ay feel at home na agad dahil madalas naman siya ditong tumutuloy. Katunayan, hindi lang siya umuuwi dito kapag may kalampungan siyang babae. Alam kasi niyang magagalit kapag naguwi siya ng ibang tao sa tahanan ko.

"Wil, pakikuha nga ako ng kape. Di pa 'ko nagbi-breakfast. Hindi kasi ako pinatulog ni..." Kumunot pa ang noo ng damuho na animo'y may nakalimutan na bagay.

"Ni?" Tanong naman ni Gerard.

"Sino nga ulit yun? Yung 37-27-42. Five foot ten. Very petite blonde.

"Aba, malay ko. Babae ba. Ba't parang ang laki?"

"Of course babae. At hindi siya malaki. Matangkad lang siya. Voluptuous ang katawan. Basta she was great last night." napairap lang ang kapatid ko habang idini-describe ni Mason ang kasalaulaan na ginawa niya kagabi.

"Wil, please tell your low life of a friend there that there's a decent human being here a that doesn't give a crap about his cheap encounters. Hindi na nahiya." komento ng kapatid ko. Natawa naman kaming nila Gerard at Atty. Samuels.

"Grabe ka naman Jess. Kung maka-low life ka naman. Mayaman naman ako ah."

"Mas mayaman ako pero I'm still working kasi I'm not a bum like you na aasa na lang sa pamana para mabuhay. And please, call me Jessica or better yet, Ms. Horecois. We're not even friends for you to call me in my name."

Alam ko naman noon pa ay hindi na sila naging close ni Mason pero bakit ngayon parang galit na galit ang kapatid ko sa kaniya. Ano nanaman ang ginawa ng siraulo na to? Natawa naman si Gerard sa pagtataray ng kapatid ko.