Flademian Monarchy 1: Drive Myself Crazy Be (Completed) [Unedited] R-13

VII

Magdamag akong hindi nakatulog dahil sa nangyari. Every damn time I closed my eyes, I remember her kisses. That sweet taste of her lips and that intoxicating sound she made every time she calls my name. I shook my head off to clear my mind out. Hindi na maganda ito. Talagang nababaliw na yata ako.

I got my my phone to call Mason from the other room but he was not answering. Alam kong umuwi siya kanina pagkat may narinig akong kumalabog sa labas. Siya lamang ang gumagawa noon, bagaman mahina ay nakakainis parin ang maliit na ingay na iyon. Mukhang tuluyan nang nakatulog ang damuho.
%%
Sa inis ko bumangon nalang ako at nag-palit ang pang-jogging.

Ano, raging hormones lang? That's bullshit. Ang lakas lang maka-teenager nitong feelings ko ngayon and it feels so damn wrong.

I decided to go for a run pero mabilis ko lang din natapos ang sampung kilometrong takbo ko. Pagka-uwi ko nang bahay naligo ako at mabilis nag-ayos para maagang magpunta ng opisina.

It seemed like I'm a coward running, kasi tinatakbuhan ko ang kung ano man ang nagpapaalala akin sa kanya. Kasi hindi na ito healthy para sa akin. Sya na lang ang panay kong iniisip. For God's sake, I have loads of work to do! pero hindi ako mapakali or makapag-concentrate sa trabaho dahil sa kanya.

Kasalan to ni Mason. Tama, siya na lang ang sisisihin ko dahil sa kakulitan niya nakilala ko ang prinsesa na siyang gumugulo sa sistema ko ngayon.

Kanina, pag pasok ko palang ng opisina ko, nadatnan ko na ang mga empleyado kong pinag-uusapan ang pag-alis ngayong araw ng mahal na prinsipe. Hindi ko alam nanadiya ba ang pagkakataon pero napipikon na talaga ako. Huminto lang silang mag-usap nang mapansin nila akong dumating.

Pagbukas ko ng tv, ang prinsipe parin ang balita. Pinagkakaguluhan siya ng media habang sya naman ay tuloy-tuloy lang sa paglakad papasok ng airport.

Napailing na lang ako, kahit kasi saan ako tumingin siya lang o ang kahit anong may kinalaman sa pamilya nya ang naalala ko. Sa inis ko, pinatay ko na lang ulit ang tv.

I'm walking back and forth nang maramdaman kong pumasok ang sekretarya ko at inilapag ang ilang papeles sa desk ko. She was about to leave nang pigilan ko sya.

"Uhm, Mia..." napakamot pa ako sa ulo kasi hindi ko alam kung saan ko sisimulan ang sentence ko.

"If a man.. I mean, this is a hypothetical question. For example, if a man... Accidentally.. I mean really it was an accident. " utal-utal ko pang sabi. In my opinion, I really sound like I'm guilty of something kahit wala naman akong ginagawang masama.

Napangiti lang si Mia pero tinignan ko siya kaya agad niyang pinaseryoso ang mukha nya.

"If a man, your guy friend, accidentally kissed you when you were drunk and you remember everything that happened the day after that, what would you do?"

"Well, if it was like you said an 'accident' then I'll let it pass. I'm drunk and there's no reason for me to make a big deal out of it. Besides, like you said, we're friends, diba sir?" Medyo natatawang sabi pa nya.

"Talaga?! I mean you just gonna let it go? Just like that? Hindi ka magagalit?" Takhang-takhang tanong ko. Nakakunot ang noong umiling lang siya pero bakas ang ngiti sa labi niya. Tumango na lang ako.

"May kailangan pa po ba kayo sir?" Umiling ako at nagpasalamat sa kanya at tuluyan na siyang umalis.

May naalala kaya siya sa nangyari kagabi? Kung meron, anong mukha ang maihaharap ko sa kanya?

Huminga ako ng malalim habang nakatingin sa kawalan. Napasabunot pa ako sa sarili dahil hindi ko malaman ang gagawin.

Biglang tumunog ang cellphone ko dahilan para mawala pansamantala ang mga bagay na bumabagabag sa akin. May mensahe mula kay Mason at agad kong binasa yun.