Flademian Monarchy 1: Drive Myself Crazy Be (Completed) [Unedited] R-13

XXI

"For you are more beautiful than any flower in the garden. Even your smile is brighter than the sun. I love you.

Goodmorning Kamahal-mahalan ko :)" nakalagay sa isang note na may kasamang tatlong long stem sunflowers.

Iyon ang bumungad sa akin pagkagising na pagkagising ko pa lang. Nakasulat pa sa isang scented paper. Hula ko ay nakuha nanaman niya ang kabaduyan na iyon sa siraulo niyang kaibigan na si Mason. Hindi ko maiwasang mapabungisngis na parang isang paslit. Ang corning talaga ni Wilson.

Agad akong nagayos ng sarili upang masaluhan na ng agahan ang baduy na iyon. Dumiretso ako sa kusina at nakita kong may pasayaw-sayaw pa siya habang nagluluto. Mukhang hindi niya napapansin ang paglapit ko pagkat may nakakabit ng earphones sa magkabilang-tenga niya. I hugged him from the back at napatigil siya nang maramdaman ako.

"I love you too." I said to him. Ngiting-ngiting hinarap niya ako at mabilis na hinalikan. Para siyan lawin sa bilis pagkat halos hindi ko iyon naramdaman. Hinampas ko siya sa braso nang mapagtanto ko na nakakarami na siya.

"I love seeing you smiling like that." He said. Nakaramdam naman ako ng pagiinit sa pisngi sa mga sinabi niya. Para akong teenager. Sumila nang makilala ko siya, madalas ay ganito ang nararamdaman ko, na parang isang dalagitang kinikilig sa mga corny na pick-up lines niya.

"Ang aga-aga. Balak mo yata akong busugin sa mga pick-up line mo eh." Puna ko. Napakamot naman siya sa ulo na ikina tawa ko. Ang cute kasi niya.

"Hindi naman ako nambobola. Totoo lang naman ang sinasabi ko." Pagdadahilan niya pa.

"Yeah right." Sabi ko at nilagpasan ko lang siya para maupo na sa hapag. Nagtatakhang tinignan ko lang siya dahil parang napako siya sa kinatatayuan niya at hindi kumikilos.

"Well, aren't you gonna join me? Lalamig ang pancakes. Hindi na masarap kapag ganoon." Sabi ko. Ipinaghain ko na din siya sa pinggan at ipinagsalin din ng kape para sabay na lang kaming kumain kapag naupo na siya.

"Wil tara n-" hindi na tuloy ang sasabihin ko nang makita ko siyang nakaluhod paglingon ko.

"Last night I haven't able to sleep. Thinking, what if I let another day pass without asking you. The thought itself was enough to suffocate and it slowly​ killing me.." napalunok siya at tiningnan ako nang diretso sa mata. Mukhang kabado ang itsura niya pero halatang nilalakasan niya lang ang loob niya. May kinuha siyang kung ano mula sa bulsa niya at binuksan sa harap ko. A ring. It's more like a vintage one. Marahil galing iyon sa mama niya. It's very simple yet so elegant.

"You know how much I love you and you said that you love me as well. Hindi ko makita ang dahilan kung bakit kailangan pa nating patagalin ang bagay na ito. Princess Hannah Eleanor Liane Transvech, will you marry me and be Lady Horecois for this lifetime?" Napaluha ako sa mga narinig ko. It's just so overwhelming. Parang sasabog ang puso ko sa kailgayahan. Itanayo ko sa Wil at agad naman niyang pinunasan ang luhang dumadaloy sa pisngi ko.

"You don't need to answer now if you want to. I can wait. I just want you to know my plan."

"Kailan mo pa naisip na ayain akong magpakasal?" Tanong ko.

"The night I met you at the bar. I didn't know much about you back then. Absurd warn it?"

"Why me? Of all the girls out there that's better than me, why me? Strip me my crown and name, what can I offer you that no one else can?" I asked he's too good to be true. Ni hindi ko alam na may taong nage-exist pang katulad niya.