ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ{Wattys2016 Winner}{VilvasAwardsWinner}{TBSBWinner}{ActionGRApproved}

ΑΣΥΝΕΧΗΣ

~50 ψήφοι για το επόμενο και 70 σχόλια οπωσδήποτε~

Οι αδελφοί Waller είχαν καρφώσει το βλέμμα ο ένας στον άλλον με έκπληξη, απορία, ανακούφιση από την πλευρά του Stephen κι αγανάκτηση από την πλευρά του Grant.

«Δε θα σε ρωτήσω τρίτη φορά,» προειδοποίησε με διαλυμένα νεύρα ο τελευταίος και ανάσες βαριές. «Τι στο διάολο θέλεις εδώ;»

«Εσείς με πήρατε τηλέφωνο!» Επέμεινε στην πρότερη του πρόταση ο πρώτος.

"Κόψε τις μαλακίες!» Επέμεινε στα όρια της υστερίας ο Grant. «Κανένας δε σε πήρε τηλέφωνο!»

«Εσύ ο ίδιος το έκανες πριν λίγο, με αποκάλεσες μαμά και μου είπες ότι δεν ξέρεις αν θα επιζήσεις,» εξήγησε ο μεγάλος του αδελφός. «Θεώρησα καθήκον μου να έρθω να δω τι συμβαίνει, αν όχι να σε βοηθήσω κιόλας.»

Ο Grant άνοιξε το κινητό του με σπασμωδικές κινήσεις και κοίταξε την τελευταία εξερχόμενη κλήση του, για να συνειδητοποιήσει έντρομος ότι ο άφρων αδελφός του είχε δίκιο. Πράγματι, δεν είχε καλέσει τη μητέρα τους για να την αποχαιρετίσει -όπως σκόπευε- αλλά εκείνον. Προφανώς είχε μπερδέψει τις επαφές κι αυτομάτως ένιωσε άσχημα που είχε θυμώσει στον αδελφό του χωρίς λόγο μα και εσωτερικό φόβο για το γεγονός ότι η φρόνηση είχε αρχίσει να εγκαταλείπει κι εκείνον σταδιακά.

«Συγγνώμη,» ήταν το μόνο που είπε κι έτρεξε προς το μέρος του, για να τον αγκαλιάσει. Ο Stephen δέχτηκε τη χειρονομία του πρόθυμα και την ανταπέδωσε με την ίδια θέρμη.

«Αυτό το φαγκότο σου θα τον αποτρελάνει εντελώς,» δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να το σχολιάσει ο Hal. Ο Stephen φάνηκε να μην τον έχει ακούσει ή απλώς δεν του έδωσε σημασία.

Αφότου τα αδέλφια χωρίστηκαν από την αγκαλιά, απλώθηκε μια πολυπόθητη σιγή ανάμεσα στα εναπομείναντα μέλη της ομάδας, μια σιωπή προοίμιο στον επικείμενο κι αναπόφευκτο θρήνο για τους δυο νεκρούς τους φίλους· τον Xavier και την Cara. Σταύρωσαν αυθόρμητα τα χέρια στο στήθος και χαμήλωσαν τα βλέμματα στο αιματοβαμμένο πεζοδρόμιο, βυθιζόμενος ο καθένας στις δικές του σκέψεις για τους εκλιπόντες, που τόσο απότομα και βάναυσα είχαν ξεψυχήσει μα και νωρίς, γιατί αναμφίβολα ήταν νέα παιδιά, γεμάτα ζωντάνια κι ευδιαθεσία, που θα τους έλειπαν πολύ ως φίλοι και συνάδελφοι. Άξαφνα ένιωσαν πως η ομάδα τους είχε ορφανέψει.

«Κύριε Northwell, εντοπίσαμε το φορτηγό τους,» άκουσαν τα λόγια κάποιου Υπαστυνόμου της Yard να απευθύνεται στον Sigurd, που στεκόταν εξίσου πετρωμένος, βλοσυρός και σε αναμμένα κάρβουνα για την εξέλιξη της υπόθεσης και την τιμωρία των ιθυνόντων για το μακελειό. Αφουγκραστήκαν, για να ακούσουν την πορεία της συζήτησης.