ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ{Wattys2016 Winner}{VilvasAwardsWinner}{TBSBWinner}{ActionGRApproved}

ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ

"Πόσες εκατομμύρια φορές πρέπει να σου πω να μην κάνεις του κεφαλιού σου;" Αναφώνησε απελπισμένα ο Grant καθώς έμπαιναν στο διαμέρισμά τους. Ο ένοχος αδερφός του ακολουθούσε από πίσω του αμίλητος, αλλά με ένα παράξενα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη.

"Αδερφέ μου, δεν υπήρχε περίπτωση να με κρατούσες μακριά από αυτό," απάντησε ο Stephen, χωρίς να υψώνει τον τόνο του. "Επιτέλους είδα μια κανονική εγκληματική σκηνή και ένα αληθινό πτώμα, το οποίο μάλιστα ήταν και το πτώμα του πιο κακιασμένου ανθρώπου που έχω γνωρίσει ποτέ, που με μισούσε μόνο και μόνο επειδή είμαι ψηλός."

"Παραβλέπω τον υπερβολικό χαρακτηρισμό σου, γιατί δε θέλω να τσακωθούμε," είπε νευριασμένα ο Grant και τον αγριοκοίταξε. "Έστω ότι ήθελες να γίνεις μάρτυρας ενός τόσο απεχθούς εγκλήματος, τι στο διάβολο ήθελες να πετύχεις, όταν όρμησες και φωτογράφιζες μανιωδώς τα ερείπια του Τμήματος και το πτώμα του άτυχου Διοικητή μας;"

"Το πρώτο επειδή ήθελε ενθύμιο και το δεύτερο επειδή θέλω να δείχνω σε όλους μου τους εχθρούς από δω και πέρα τι παθαίνουν όσοι τα βάζουν μαζί μου," απάντησε με τόνο ειλικρίνειας ο Stephen.

O Grant τον κοίταξε κουρασμένα και έτριψε το μέτωπο με το χέρι του.

"Αδιόρθωτος, μια ζωή μυαλό νηπίου," σχολίασε απηυδισμένα. "Απορώ πώς στο καλό σε είχαν προλάβει στη Νέα Υόρκη και σε πλήρωναν κιόλας."

"Η Αμερική εκτιμά ανθρώπους σαν εμένα," αποκρίθηκε με πείσμα ο Stephen.

"Από πότε εκτιμούνται αγενείς, δύστροποι, εγωιστές και ακατάδεκτοι σαν εσένα;"

"Από τότε που δέχονται στην Αστυνομία ανθρώπους γκρινιάρηδες, χωρίς χιούμορ, που δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα σαν εσένα!"

"Είσαι μεγάλος μαλάκας. Εγώ είμαι γκρινιάρης ή εσύ που με παίρνεις τηλέφωνο εν ώρα υπηρεσίας επειδή δε σε είχα πάρει εγώ; Και μετά μου κουβαλήθηκες και στο Τμήμα και με έκανες ρεζίλι μπροστά στους δυο ντετέκτιβ, την ιατροδικαστή και την κακομοίρη μητέρα του Xavier, που έχασε τον αδερφό της!" Εξαγριώθηκε ο Grant. O Stephen γνώριζε καλύτερα να μη τον διακόψει. "Όταν μάλιστα η Diana μας ανακοίνωσε ότι ο Διοικητής ήταν νεκρός, όλοι ασχολούνταν με την ημιλιπόθυμη Diana, την εντελώς λιπόθυμη Cara και την μητέρα του Xavier που είχε πάθει κρίση υστερίας κι εγώ ασχολούμουν με εσένα που έτρεχες πάνω κάτω και έβγαλες φωτογραφίες σαν το παπαράτσι και φώναζες χαρούμενος για τον θάνατο του κυρίου Spencer!"