Smile For Me, Ressler

09

CHAPTER NINE

If I wait a little longer . . .

"Tam, tawag ka ni Sir Chavez."

Wala sa sarili akong lumingon kay Marcus sa gilid ko. "Ha?"

"Kanina pa ka tinatawag ni Sir Chavez," pag-uulit niya.

"Okay ka lang, sis? Kanina ka pa wala sa sarili," nag-aalalang tanong ni Brook sa akin.

Pilit akong ngumiti bago tumayo at lumapit kay Sir Chavez.

"Yes po, Sir? Tawag mo raw po ako."

"Pakikuha sa faculty 'yong plate number 6 niyo. Nakapatong sa table ko."

Gusto ko man tumanggi dahil ayaw kong makita si Ressler, wala naman akong ibang nagawa kung hindi ang sundin ang utos ni Sir dahil baka i-singko niya ako bigla 'pag um-attitude ako.

As soon as I got out of the room, I groaned and kicked the trash can.

Pagpasok ko sa faculty, buti na lang ay walang tao. Agad kong hinanap ang table ni Sir Chavez at kinuha ko na agad ang mga plates naming nakapatong sa table niya pero bago pa man din ako makalabas ay dumating bigla si Ressler.

Napahinto tuloy ako at umiwas ng tingin. "Are you alright?" bigla niyang tanong sa akin.

Hindi. Hindi ako okay.

Gusto kong sabihin sa kanya 'yan pero walang kahit na anong salita ang lumalabas sa bibig ko.

Hindi ko siya pinansin at akmang lalagpasan ko na siya pero hinigit niya ang braso ko kaya napahinto ulit ako.

"Namumutla ka."

Agad na kumunot ang noo ko.

"Ano namang pakialam mo?" walang gana kong sabi saka ko inialis ang pagkakahawak niya sa braso ko at nagmadaling umalis.

Hindi ko pa talaga siya kayang harapin. Tuwing naaalala ko 'yong nakita ko ay parang binibiyak sa dalawa 'yong puso ko.

* * *

"Sh*t! Three minutes na lang!" natatarantang sabi ni Brook.

Minadali ko nang lagyan ng dimension ang floorplan ko sa Architectural Design. Kapag walang dimension o kahit ano pang kulang na hindi mo mailagay, automatic line of seven na agad 'yon sa plate.

Mababaliw na yata ako. Third week ko pa lang ngayon sa Architecture ay pakiramdam ko bibigay na ang katawan ko. Hindi na talaga ako nakakatulog lagi ng maayos, puro idlip lang. Sunod-sunod kasi pinapagawa sa aming plates. Masyado nilang pinapahirapan ang Architecture students. Kaya siguro pagdating sa board exam ay ninety-two percent ng Architecture students ng Vera University ay pasado.

Nagsabay-sabay pa ang group plates pati individual plates kaya halos hatiin namin ang katawan namin dahil hindi na namin alam kung ano ang uunahin.

Wala na nga akong matinong kain. Lagi na lang akong nalilipasan ng gutom. Tch. Hindi ko naman 'to naranasan no'ng Medtech student ako.

Kahit hindi pa namin tapos 'yong plate namin ay wala kaming choice kung hindi ipasa 'yon kay Ma'am Josephine at Sir Chavez. Nagsabay pa sila ng deadline, eh.

Naghiwa-hiwalay na kami nila Marcus dahil may klase pa sila. Habang naglalakad ako mag-isa sa hallway, ramdam ko na talaga ang pagkahilo pero hindi ko 'yon pinansin at pinilit kong maglakad pa rin nang maayos.