Amy kendini toparladıktan sonra yanıma yaklaştı ve bileğimdeki kelepçeyi çözdü. Ardından beni zarar vermek istercesine çekiştirmeye başladı. "Yürü! Aidan buraya geliyor! Seni bulmamalı!"
Nefesimi tuttum. Beni zorla sürüklediği için adımlarım sarsaktı.
Kalp atışlarım hızlanmıştı.
İmkansız olsa bile çabaladım. Beni öldürmeye kalkacağını bilmeme rağmen, korkmama, başaramayacağıma rağmen denedim.
Koluna uzamaya başlamış tırnaklarımı geçirdim ve durdurmaya, yavaşlatmaya çalıştım.
Ancak bana olan nefreti gözünü o kadar boyamıştı ki bundan etkilenmişe benzemiyordu.
Vampirlerin yapısı insanlardan farklıydı. Vampirler gelişmiş canlılardı. Güçlü, dayanıklıydı.
Küçük ve eski kulübenin yine eski ve neredeyse kırılacak olan kapısından çıkınca kulübenin biraz uzağında duran Aidan'ın kahverengi gözleri benim gözlerimle buluştu.
Onu görmemle kalp atışlarım biraz daha hızlanmıştı.Sanki... Midemde değişik bir şeyler oluyordu.
Kurtulacak mıydım? Kurtaracak mıydı?
Beni görünce gülümsedi. Bunu yapmasıyla midemde garip bir his baş göstermişti. Mide bulantısı gibiydi. Ama daha tatlıydı bu duygu. Masumdu.
Ardından olduğum yere doğru vampir hızıyla koşmaya başladı. Hareketlerini izliyordum.
"Aidan!" diye bağırdı Aidan'ın biraz önce bulunduğu yerde duran Zoe.
Yine dudaklarına kırmızı sürmüştü. Bunu görmemle hafifçe gülümsedim. Kısa zaman da olsa onu korkmama rağmen sevmiştim. Aidan Zoe'yu takmadan koşarken üstüne bir tane vampir atladı.
Gözlerimi kocaman açarak bağırabildiğim kadar bağırdım. "Aidan! Dikkat et!"
Boğazım acımıştı bağırdığım için.
Aidan vampirle kapışıyordu. Zoe ve George da diğer vampirlerle kapışıyordu.
Tehlikedeydim.
O canavarların arasında büyük bir tehlikedeydim.
O sırada Amy beni sertçe çekiştirmeye başlamıştı. Kolumu var gücümle çektim.
"Bırak beni!"
Korkuma rağmen bunu söyleyebilmiştim.
Bana alev saçan gözleriyle baktı ve tehlikeli bir ses tonuyla konuştu. "Bebeğini öldürmemi istemiyorsan benimle geleceksin!"
Bakışlarımdaki umut bir anlığına sönerken zihnimde bir ses yankılandı.
'Umudunu kaybetme...'
Bu ses benim içimde kalan küçük bir umudun sesiydi. Kendini belli etmeye çalışan, küçük ama büyük şeylere neden olan umudumun...
O sırada zihnimde bir diğer ses yankılandı. "Merak etme Erica...Bebeğine kimse zarar veremez."
Ne? Bu sesi dinleyip kendimi ve bebeğimi riske atarak kaçmalı mıydım? Yoksa sonunda ne olacağını bilsem bile Amy ile mi gitmeliydim?
Ben bunları düşünürken Amy beni sertçe çekiştirerek koşmaya başladı.
Bebeğimi korumak amacıyla bende var gücümle onunla koşmaya başladım...
*
Yatakta oturur pozisyona geldim.
Geldiğimizden beri neredeyse 3 saattir ağlıyordum.
Ve artık ne dökecek göz yaşım ne de ağlayacak kadar gücüm kalmıştı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Vampirden Hamileyim! (Tamamlandı)
Vampire"Bir şey söylemeyecek misin?" Aidan'ın bunu demesiyle gözlerimi ona çevirdim. Gözleri kırmızıya dönmüştü. Söyleyeceğim sözcüklerin harfleri birbirine karışmış gibiydi. Korku ve şaşkınlıktan hareket dahi edemiyordum. Ona baktım birkaç saniye. İnanma...
