Sinirle nefesimi dışarı verdim. Aidan, İzabella'yı almıştı!
O İzabella'nın babası olabilirdi. Hatta İzabella'ya değer veriyor bile olabilirdi. Ancak bilmediği bir şey vardı: İzabella, Aidan ile Nina her birlikte oluşunda acı çekecekti. Çünkü o hissiyat ve o duygu ona çok tanıdık gelecekti.
"Amy, o babasının yanında güvende." dedi Josh beni sakinleştirmek istercesine.
"Güvende mi?" dedim, alayla güldükten sonra devam ettim. "O hiçbir şeyi bilmediği için Aidan ile Nina her birlikte olduğunda acı çekecek. Belki de ölecek." dedim sinirle.
"Ama gerçekleri bilirse bunu yapsalar bile her şeyin farkında olduğu için hiçbir şey olmayacak." dedim. Bana ağzı hafif aralıkken sinirle elime aldığım bardağı duvara fırlattım. Bardak Erica'nın hayatı gibi paramparça olurken kendime bir dost edindiğim için bir kez daha lanet ettim.
Hissettirdiği tek şey acıydı.
"Sakin ol." diyerek yanıma geldi Josh. Kollarını bana dolarken beklemeden kollarımı ona doladım ve Erica'nın ölümünden beri neredeyse yarısından çoğunu içime akıttığım göz yaşlarımı serbest bıraktım.
Ağlamak rahatlatıyordu. İyi geliyordu ki. Ama bana göre rahatlatan şeyler zayıflıktı zaten. İçki, sigara, ağlamak, sevmek... Hepsi zayıflık, güçsüzlüktü.
Ben Josh'un yanında güçsüz olabiliyordum. Onun yanında ağlayabiliyordum. Çünkü o benim abim, tek varlığımdı. Her şeyimdi ya o benim.
"Sizin Henry ile aranızda ne var?" deyince kaşlarımı çattım. Yeşil gözlü gıcık cadı Henry...
Bunu sormasıyla düşünmeye başladım. Sahi aramızda ne vardı? Çözememiştim. İki kere beni öpmüştü. İki kere! Pekala, ilk öpücüğüm değildi. Son olacağından bile emin değildim. Ama bana böyle garip hissettiren, kalbimin ritmini değiştiren, midemin düğümlenmesini sağlayan ilk öpücüğümdü. Son öpücüğüm olmasını istediğim ilk öpücüğümdü de.
Garipti...
Beni yalnızca iki kez öpmesine rağmen en ufak detayına kadar unutamamış, bunu sebepsizce tekrar tekrar tekrar yaşamak istemiştim.
Bizim taş kalpli Amy aşık mı oluyor yoksa?
Taş kalpli sayılmazdım. Sadece pek sıcak biri değildim. Soğuk bile denebilirdi. Ama taş kalpli değildim. 'Aşk' kavramı bana çok uzak olsa bile bunu tatmış gibi hissediyordum. Çünkü araştırmalarıma göre benim Henry'ye karşı hissettiğim, ona karşı olan düşüncelerim, onun bana hissettirdikleri 'aşk' başlığı altında bir bütün oluyordu.
"Bilmiyorum, beni öptü." dedim utangaçlıkla. Neler oluyordu? Neden böyle yapıyordum? Ben ne zaman biri beni öptü diye sevinçten utanan birine dönüşmüştüm.
Değişiyordum, Henry değiştiriyordu.
"Amy? Sen utandın mı?" dedi gülerek. Hızla abimin kolları arasından çıktım ve gözlerimi devirdim. Artık sürekli bununla dalga geçerdi.
Çalan telefonumla hızla telefonumu elime aldım.
"Alo?"
"Sarışın?" diyen tanıdık sesi duyunca her ne kadar gözlerimi devirsem bile yüzüme yayılan o sarhoş gülümsemeye engel olamamıştım.
"Henry?" dedim aynı şekilde.
"Kapının önündeyim. Çık dışarı." dediği zaman kaşlarımı çattım.
"Ben odama. Malum sizin özel şeyleriniz olabilir." dedi ve göz kırparak merdivenlere ilerledi Josh.
Hızla yastığı ona fırlatırken ağzımdan kaçan kıkırtıya engel olamadım.
Hemen kapıya doğru ilerlerken kalbimin atışlarının hızlanmasına, midemin kasılmasına her ne kadar istesem bile engel olamıyordum.
Kapıyı açtığım zaman kalp krizi geçirecek gibi olmuştum.
Henry, yeşil gözleriyle bana bakıyordu. Yüzünde oluşan yaramaz çocuk gülümsemesinden anladığım kadarıyla ya bir şey yapmıştı ya da yapacaktı.
"Ne ol-" dememe kalmadan beni hızla kapının pervazına yaslayıp dudaklarını dudaklarıma bastırdı.
Ayaklarımın beni taşıyamayacağı hissi bedenimi ele geçirirken heyecandan hafifçe titreyen dudaklarımla ona karşılık vermeye başladım.
Beni 3. Kez öpüşü olmuştu.
***
Merhaba! Yeni bir özel bölümle karşınızdayım. Nasılsınız?
Biraz değil fazla kısa bir bölüm oldu ancak yaşananları kısa bir özet geçmek istedim.
Amy ve Henry çifti hakkında neler düşünüyorsunuz?
Bölüm nasıldı?
Seviliyorsunuz❤
👉Benim İnstagram Hesabım:
gizli_yazar01
👉Kitabın İnstagram Hesabı:
bir_vampirden_hamileyim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Vampirden Hamileyim! (Tamamlandı)
Vampire"Bir şey söylemeyecek misin?" Aidan'ın bunu demesiyle gözlerimi ona çevirdim. Gözleri kırmızıya dönmüştü. Söyleyeceğim sözcüklerin harfleri birbirine karışmış gibiydi. Korku ve şaşkınlıktan hareket dahi edemiyordum. Ona baktım birkaç saniye. İnanma...
