Sylum Academy of Skill Exertion (Editing)

Chapter 2: Annual Battle of Hearts

Naglalakad ako sa corridor papunta sa building kung nasaan ang mga classrooms na nakahiwalay sa mga dorms. Maraming estudyante ang naglalakad din dito sa corridor, may pababa mayroon ding papunta sa mga rooms dito sa itaas.

Sa buong school year dito sa Mellanium Academy ay isang event lang ang pinaka kinasasabikan ng mga estudyante, ang Annual Battle of Hearts.

Ito yung paglalaban-laban ng lahat ng schools na nabibilang sa current cities upang maipanalo ang mga taong nakalista sa scrolls ng kanya-kanya nilang schools na siyang magkakatuluyan sa taong ito. Kasama na dito ang school namin at ang Sylum Academy of Skill Exertion which will represent the Quantum City.

Ngunit, ang tanging nakakaalam lang ng mga names na nakalista sa scrolls ay ang mga headmasters. No one has a clue, but still they fight for it to death. What if they just won that famous battle, yet they didn't know that in the scroll their school holds; they're not destined to the one they love?

That's dumb...

And painful, I guess?

"Kailan ba magkakaroon ng elimination para sa first level ng Annual Battle of Hearts?"

"Ewan. Baka next week."

At tama nga ako, ito ang pinag-uusapan ngayon sa buong campus. Well, nasa sa'yo lang naman kung gusto mong sumali sa elimination para mapabilang sa representatives ng pinakamalaking event na ito. But me? There's no way I would.

I don't even know why people always wanted to be part of that event, they are stupid. They're just putting their lives near the death line. Sila lang naman ang masasaktan kapag may sagupaan na at ang worst pa dito ay ang mamatay. Yeah. That's people with their foolishness.

Papasok na ako ng malaking double door na pinto na gawa sa pinaghalong salamin at kahoy kaya matibay ito. Pinihit ko ang door knob pero naka-lock. Napatitig ako sa mga tao sa loob habang nakakunot ang noo, they are very busy with their businesses - gossiping in this early kind of morning.

Nakatayo ako doon at isa-isang tinignan ang mga mukha ng estudyanteng mahagip ng paningin ko na nasa loob. Pero wala, wala silang kibo na tila isa akong multo dito sa labas kakaantay na pagbuksan nila ng pinto.

But, it's okay. They won't open me the door?

Fine. I'll open it the way I know how.

I took few steps backward and positioned myself, I was almost gripping the gold chain sling of my shoulder bag. Then I focused my eyes towards the door.

I breathed deeply.
I was on the move.
Nang biglang may babaeng tila papalapit sa pinto para pihitin ito para sa akin.

But I can't help it. I'm on my plan. I could no longer stop my motion.

My left foot touched the door with a great force. I kicked the door hard with all my strength.

Yeah. I kicked it.

Biglang napatingin ang lahat ng estudyante na dumadaan sa corridor at ang mga taong nasa loob ng building nang makarinig sila ng malakas na pagkalabog.

Lahat sila ay natigilan at napatingin sa babaeng estudyante na nakaupo na ngayon sa makinis na sahig dahil sa pagkakatutumba sa lakas ng pagsipa ko. Ang layo ng narating niya mula sa pinto nang sinipa ko ito. At wala siyang kibo, nakanganga pa. Para siyang tanga.

Bumukas ang pinto. Inayos ko ang damit ko at muling isinabit nang maayos ang sling ng shoulder bag ko. Pumasok ako sa loob ng building wearing my sharp eyes that could tear someone's eyes whenever I'll stare at them.

No time for me to be bothered with those killing stares of them, instead I stepped near the lady sitting now on the floor and spilled some words.

"Slow folk." After that, I just flipped my messy hair in black color and began to walk out of the scene. Maraming bubog sa sahig dahil sa pagkabasag ng salamin, nabali rin yung kahoy na binubuo ang istruktura ng pintuan.