Sylum Academy of Skill Exertion (Editing)

Chapter 19: I Will

"Huh! Got you!" A hint of cleverness could be heard to Tania's voice as she held tight my arms positioned at my back.

Too shit trainings!

"What now suck?" She teasingly said. This white training room is now covered with darkness and lasers in green and blue color which created the unreal surroundings.

Mashinihigpitan niya pa ang pagkakagapos sa mga braso ko sa likod at habang tumatagal ito ay napapansin kong may tumutulo na na kung ano sa sahig kahit na madilim dito. Ang surroundings ay para lang mga lights na nabubuo sa gilid pero hindi illustrated na makikita mo nang clear, but virtual.

"I'll kill you now." She whisphered, but I won't be shaken.

"Kill yourself." I said with with seriousness and authority printed in each word I've said.

I raised my right leg and hit her's hardly like yeah the hell I care if it hurts at agad naman siyang napasigaw sa sakit, saka ko pinatid yung kanang paa niya gamit yung kanang paa ko dahilan para matumba siya at mabawi ko ang mga braso ko.

Dali-dali kong ginapos kaagad ang mga braso niya habang nakadapa siya sa malamig na sahig.

"You'll pay for this!"

"Forgetting that I'm a badass?" I said in exchange. Too silly, didn't she realize that her position of capturing me wasn't right?

In this stage we're training for strength capability using our bare hands with no tricks at all, and this is what I like. Luckily, she's my first enemy 'cause I wanna ripped her bones off!

"Are you not going to surrender?" I asked with same tone, this fight won't end with this such thing. I continued...

"If I were you---" I used to say my words completely with my intention when I felt that heat rushing over my palm from her arms that I kept in contact with.

Kasabay nung sensasyon na 'yun ay napasigaw ako sa sakit at napabitiw sa kanya. Ramdam na ramdam ko ang sakit na para bang napaso ang mga kamay ko at kasabay nun ang kanyang pagtawa.

Biglang na off ang lasers at nawala yung virtual images saka dahang-dahang nag on ang mga lights nang marinig ko ang sigaw ni Yden.

"Sath! Oh no!" Iyon ang narinig ko galing sa kanya kaya napalingon ako at nang ibinalik ko ang tingin ko kay Tania ay huli na nang salubungin ako ng mainit niyang pwersa at naging madilim muli ang lahat, nawalan ako ng malay.

Di ko alam kung ano ang mga nangyari sumunod nun pero ang alam ko lang dahan-dahan nang bumabalik ang sense ko at nararamdaman ko na ang sakit ng katawan ko lalong-lalo na ang hapdi ng kamay ko. Habang nakahiga ako sa malambot na kung anuman itong bagay na ito ay may naririnig akong mga nagsasalita.

"She's the Alas we need her!" Parang boses iyon ni Carlos.

"What now? Will you blame me kung talagang mahina siya?" Biglang naramdaman ko ulit ang pag-init ng aking sistema at naalala ang huling nangyari. Boses iyon ni Tania.

"Bakit ba ganyan ka?"

"Carlos tama na." Boses ni Yden.

"Tumahimik ka! Kung di mo sana kinontra ang apoy ko kanina malamang nanalo na ako!" Huling sigaw ni Tania nang biglang may nagsalita.

"So it's all about winning huh? If she'll be dead then you must be her substitute. But your skill is shameful, it's useless not rare among the rares." A moment of silence caped the atmosphere that I can't help to open my eyes to see if what's really happening.

Dahan-dahan kong iminulat ito nang biglang napatingin si Yden sa akin at bumakas ang mga ngiti niya.

"Gising na siya!" Nagsitakbuhan silang lahat sa akin maliban na lamang kay Tania at Third.

Mula sa harapan ko ay tumakbo palabas si Tania na kanina ay nakatayo habang nakatalikod sa akin.

Bigla naman akong napatingin kay Third, his jaw is firm, his personality is still the same.

Agad namang naputol ang koneksyon ko sa kanya nang biglang bumukas ang pinto.

"Sath, mabuti nalang at gising ka na!" Si Sir Reve.

"Bakit? Ano ba kasing pinaggagawa ng mga batang ito?" Anya naman ni Tita Synth na pumasok din habang nakacross ang arms.

"Nagkatuwaan!" Sabay tawa ni Sir Relium na siyang nagsara ng pinto.

Parang gumaan na ang paligid dahil sa dala nilang ingay nang bigla magsalita si Third.

"Days from now level 2 will start, back off if you can't contain it." Casual but it hurts. Each word striked directly towards my chest. He then stepped out of the door and another second of silence was left inside this room.

Lahat kami ay nahinto at pati ako ay nabigla. Gusto kong lumaban! Kaya agad akong bumaba sa kama dito sa hospital at di na nag atubili pa na magpapigil sa kanila, lumabas ako bigla kahit iika-ika akong maglakad at may benda ang aking mga kamay nang nakita ko siyang naglalakad sa blangkong hall way, nakapamulsa siya at kasabay nun ay ang pagsigaw ko para tawagin siya.

"I won't quit. I will fight!" He stopped with his shoulders leveled. Dahan-dahan siyang humarap at nagsalita.

"You will?" He asked with the same tone but the reflection of his eyes spoke louder than his expressions. In there lies the uncertainty and worries.

Tumango ako.

"Will you too?"

***