CMA32: Remembered
--
( CONTINUATION OF CLARICE'S POV)
Nagmulat ako ng mata. Natagpuan ko ang aking sarili na nakahiga sa damuhan. Ngunit ito lang ang nakikita ko sa paligid. Maliban berdeng damuhan. Walang katapusang berdeng damuhan. Walang kalangitan, puno o view man lang. Basta mga damo lang, maliban sa isang bata na nakatayo sa harap ko.
Nakadress siya ng simpleng puti. Nakaheadband ng puti. Kamukhang kamukha ko siya ngunit pinabatang version ko lang. Ang kaibahan lang namin ay nakangiti siya at pawang walang problemang dinadahing. Napalinga linga pa ako kung may iba pa bang mga taong hindi ko napansin. Pero wala na.
Lumapit ako sa kanya. Nakatingin siya sa may likuran ko. Nagtaka ako kaya lumingon ako sa likod ko. Nakita ko si Ace. Nanlaki ang aking mga mata. A-- anong ginagawa niya dito? Bakit hindi ko siya nakita kanina?
"Reina.." tawag niya ng kung sino. I expected na lumitaw si Alisa pero she never did. Instead I found myself walking near him. I tried to stop my feet but I couldn't kahit nga paglingon ay 'di ko magawa. It's someone-- or something is controlling my actions.
Three meters away from him, before I stop my pace. "Reina.. Firo."natawag ang pansin ko sa bata. May kasama na siyang lalaki na halatang batang version ni Ace. Naghawak kamay sila. "Reina.. Clarice" Inabot naman niya ang kamay ko.
Umilaw ang kamay namin,, we enterwined our hands. "Clarice Anne Bernardo, is a lie. You are Reina Crane Evangeline, Ace During Flamedrake's true love and first love. "Nag halo sila agad. Naramdaman ko ang paglaglag ko sa kung saan. Muli nilamon ako ng kadiliman..
---
Rain's POV
"Is she okay?" Tanong ko kay Abbie ng matapos niyang inspeksyunin si Clarice. Hindi niya ako sinagot sa halip ay napahawak siya sa noo niya. Na parang may natuklasan siya na dapat ay hindi mangyari.
" I don't know. But I'm sure that the time she wake up. Kailangan na nating maghanda. She will gonna ask many questions. " nangunot ang noo ko ng sabihi niya yon. Ano ba ang ibig niyang sabihin sa akin? I don't understand her.
"What are you trying to point out?" I ask irritated. Lumingon siya sa akin with sadness on her eyes. She held my right hand trying to calm me down. How can I calm down kung hindi ko alam ang kalagayan ng master ko? Ni Clarice?
"I am trying to say is.. alam na niya ang totoo Raine. Sa oras na gumising siya, malalaman na niya ang katotohanan. In fact, at this very moment her past's visions are starting to return to her memory. And she'll know who she truly is. That she is Reina Crane Evangeline. " Pagpapaliwanag niya na syang napagwasak ng mundo ko.
Oh no, this is bad news. Hindi pa tamang oras. It happened to soon, hindi pa tamang oras. Hindi pa. Pero bakit kailangan na ngayon pa? Ngayon pa talagang may pinagdadaanan siya?
---
Ertis' POV
"Nakakainis yang Alisa na yan! " pagmamaktol ni Airy sa akin. I nod for approval. How dare she na pagsalitaan ng masama si Clarice? Clarice is not a $lut! Alisa is. Kahit nga na nandyan na si Ace e nilalandi niya pa sina Kenth at Watt!
"And.. nawawala pa si Clarice! It's been a week, sobra ko na siyang namimiss. Nasaan na kaya si Clarice? Bakit ba siya umalis? Baka naman hawak na siya ng mga kalaban! Kailangan natin siyang tulungan-- pero wala pa tayong prohebang kinuha nga siya ng mga yun! Hindi ko na alam ang gagawin ko." Niyakap ko ng mahigpit si Airy. She being hysterical again, pero hindi ko siya masisisi dahil maging ako ay minsang nagiging hysterical rin.
Minsan iniisip ko rin ang mga sinabi niya. Paano pag ganun nga! Hindi ko na rin alam ang gagawin. I tried to calm myself. I took a deep breath and slowly exhale it out of my system.
I repeated the process to calm myself and take god it worked.
"It'll be better Airy..." pagpapakalma ko sa kanya. Mas hinigpitan lang niya ang yakap sa akin.
I wish Clarice will soon be back..
--
Electo's POV
I'm here. Staring at Selena's picture. She is smiling brightly at the picture. With me smiling beside her. Our hands enterwined. We are sharing a big black jacket at that time. Her long black hair is formed into a messy bun while mine is just messy.
Kakagising ko lang kasi nun e. Ginising niya ako. It was a sunny and eventful morning also our last day together.
"Staring at a stupid picture again, aye? "Bungad sa akin ni Avrolou ng pumasok siya ng opisina ko. I fake cough to clear my throat and I stared at him intently.
"What are you doing here, Avrolou? Last time I checked you we're really busy. Bakit ba parang wala kang ginagawa sa itsura mo ngayon ha? At bakit pa ngayong busy pa ako " dahing ko sa kanya. He smirk at me playfully.
"Busy ba ang matatawag dyan sa taong nakatingin lang sa isang larawan na nagdadala ng sakit at hirap? Kailan mo ba siya kakalimutan ha? Electo? I've known you since we met 15 years ago. We've been friends since that day I know your darkest secret and your weakness. I know when you are sad or happy. In pain or not. I know the first girl you love. And I am saying to you-- As your best friend.
Letting them go is not the only thing you should do. Learn to move on, live your life to it's fullest. Don't let your past beat you from continuing your life.
Remember that is your life. And you are the one who will decide whether you'll continue it or stop it. Love is a feeling with so many reasons but no explanations. Life is a word that everyone is needed. Two different words yet they are similar. They are both what people needs. " Tinapik niya ang likod ko.
"Tandaan mo, the key to move one is to acceptance. Accept the fact that you two are not meant for each other. You and Clarice should learn that. You two should really have." Umalis na siya pagkaalis non. Minsan hanga ako sa kanya e.
Avrolou is a great best friend. And I couldn't wish for more. .
---
PLEASE DO VOTE. COMMENT. AND FOLLOW ME OR READ MY OTHER STORY.
~•Stef__12•~
