ASLAN ve CEYLAN #Alsel#

Neden Sevmedi Beni?

Halimiz darmadurman

Sırrını gel çöz

Sönmeyiz de ah inceden...

Tüter oluruz köz

ASLAN VE CEYLAN

BÖLÜM 33

"Ali... Senin annen... Onun hakkında yanılıyor olabilirsin."

Beklediği konuşma şekli bu değildi, Ali'nin sinirle kendisine yaklaşması ve yumruk yaptığı elleri pek de olumlu sinyaller yollamıyordu ortama. Melek gözlerini kapatıp iç çekmeye başladığında biraz daha ikiliye yaklaşıp olası kriz anına müdahale edebilmek için tetikte beklemeye başladı.

"İlk yanılgım olmaz emin ol!"

Selin sadece baktı, ne diyecekti? Geri adım atabileceği çizgiyi çoktan geçmişti, toparlama şansını da kaybetmişti. Sesli bir şekilde yutkunup güç almak istercesine karnına dokunduktan sonra konuşmak için dudaklarını araladı.

"Ben ne söyleyeceğimi, nasıl anlatabileceğimi bilmiyorum..."

Ali kaşlarını çatarak sinirlerini kontrol etmek ister gibi parmakları ile tezgaha vurmaya başladığında ortamdaki sessizlik iyice korkulacak bir hal almaya başlamıştı.

Birbirlerinin gözlerine baktılar... Başka hiçbir yere odaklanmadan, paylaşacaklar kozları vardı belki de...

"Anneme hayran olduğunu sanıyordum! Çizimlerine, hayatına, atölyesine! Dolabını görmek için can attığın zamanlar da hayal ürünü müydü yoksa!"

Selin Ali'nin sesindeki hayal kırıklığını sezdi, kırılmış gibi konuşuyordu. İş dünyasındaki çizgisi her zaman takdirini toplasa da... Odasına ne amaçla girdiğini nasıl açıklayacaktı?

"O seni, sevgini hak etmiyor olabilir Ali..."

Belki de bardağın taşmasını sağlayacak son damlaydı, Ali'nin yumruğunu birden tezgaha geçirdiğini gördü. Çıldırmış gibiydi, eline geçen her şeyi hiç düşünmeden yere fırlatmaya başladığında Selin sadece şokla onu izlemeye devam etti.

"Beni hak etmiyor öyle mi? Kim hak ediyor? Sen mi? Sen kimsin kızım! Sen kimsin de benim annem hakkında böyle konuşabiliyorsun? Sen kendini ne zannediyorsun da ölmüş bir kadının sevgisini sorgulayabiliyorsun? Annemin adını anmaya layık mısın acaba?"

Selin söylediklerinin şoku ile ona bakmaya devam ederken, Melek yere atılan her eşyada yerinden sıçrıyor etrafa yayılan cam parçalarından kaçmaya çalışıyordu.

Her şey çığırından çıkmıştı...

"Ali sakin ol..."

Ali'nin sakin olabileceğine dair son umudu da yok olmuştu, annesi onun tek dayanağıydı. Onun sevgisini, ona dair her şeyi o kadar özlemişti ki... Eleştirilmesi, sorgulanması... Aklını başından alabilecek kadar kendisini çıldırtıyordu.

"Gözümü boyamak için miydi ona ilgin! Beni daha çok elde edebilmek için miydi hayranlığın? Neden yalan söyledin? Her gün biraz daha fazla düzenbaz olduğunu düşünmekten yoruldum!"

Selin hırsla tuttuğu koluna baktı, o kadar gözü dönmüştü ki daha sonra morarıp morarmayacağı hiç umurunda değilmiş gibi davranmaktan kendisini alıkoyamıyordu bunu görebiliyordu. Gözleri dolmuş bir şekilde kaldırdı bakışlarını gözlerine... Söyledikleri kalbini yaralıyordu, Ali'nin ne düşündüğünü anlamak için kolunu tutmaya devam eden parmaklarını gevşetmesi için acıdığını belli etmeye çalışırcasına okşadı elini.