Eline aldığı sarı büyük zarfa baktı... Hayallerini süsleyen, uzun zamandır gelmesini beklediği o gün neden düşlediği kutlama sevincini de beraberinde getirmemişti? Her bitişin yeni bir başlangıcı simgelemesi gerekmiyor muydu? Peki ama neden her şey...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gidiyorum bütün aşklar yüreğimde Gidiyorum kokun hala üzerimde Sana korkular bıraktım bir de yeni başlangıçlar Bir kendim bir ben gidiyorum
ASLAN VE CEYLAN
BÖLÜM 60
Bakışlarını en sonunda dakikalardır sabitlediği telefondan kaldırıp panikle etrafına bakındı. Sanki bu mesajı atan kişi oralarda bir yerlerdeymiş gibi hissetmekten kendisini alıkoyamıyordu. İyi de lanet olası vasiyeti avukattan başka kimse bilmiyordu ki! Avukat...
Bugünkü nahoş karşılaşmayı hatırladı. Adamın ima dolu bakışları, iğneleyici sözleri! Telefonu kırmak üzere bir güçle sıktığından habersiz derin bir nefes aldı. Tehdit edebilecek kadar ileri gittiğine inanamıyordu. Bunun da bir bedeli olacaktı. Bu bedel kaçınılmazdı... Selin'i kaybetmektense, o adam çıplak elleriyle boğmayı ve sonsuza kadar ondan kurtulmayı tercih ederdi.
"Ali..."
Marinada gezdirmeye devam ettiği bakışlarını hemen yanında duran ve geldiğini bile hissedemediği karısına çevirdi. Hala boş bakıyor, hızlı hızlı nefesler alıp veriyor alnından damlayan terleri hissedebiliyordu. Selin bir elini kaldırıp hafifçe alnında gezdirdi, bundan o kadar tiksinmiyordu ki...
"Sevgilim iyi misin? Tatsız bir şey mi oldu?"
Bakışları ile hala bir elinde sıkmaya devam ettiği telefonu işaret eden karısına baktı. Tatsız? Olan şey tatsız olmanın oldukça ötesindeydi.
"Yoo. Yok."
Toparlanması gerekiyordu. Olayı çözene kadar renk vermemesi gerektiğinin bilinci ile gülümsemeye çalıştı.
"Heyecanlandım sadece..."
Utangaç bir şekilde bakışlarını kaçırdı Selin, kendisi kadar heyecanlanmış olabileceğini hiç düşünmemişti. Yanaklarının içini kemirip kocaman gülümsediği sırada elini kocasına uzatıp bakışları ile dış güverteyi işaret etti.
"Bir şeyler mi yesek? Ben ölüyorum açlıktan..."
Sadece başını salladı Ali. Bu kadarını yapabiliyordu. Selin'in masum masum elini tutuşunu ve masaya yönlendirmesini izledi. Yine her şey berbat olmak zorunda mıydı? Lanet olası hayat bir şeyleri yolunda götürmeyi neden başaramıyordu? Masaya oturup önünde duran şeylere iştahsız gözlerle baktı. Şu an yemek ya da herhangi başka bir şey düşünemeyecek kadar afallamışken... Rol yapmak zorunda kalmak... Hiç yapmadığı şey değildi, ama yapmaktan en nefret ettiği şey olabilirdi.
Selin ortamdan memnun hevesle tabağına yöneldiği sırada Ali ise yemeğe dalmış olmasının verdiği avantajla tekrar etrafına bakındı. Arada sırada da dikkat çekmemek için ufak birkaç lokma götürüyordu ağzına. Birden gelen mesaj sesi ile!
Ali korku ile hızla çevirdi bakışlarını Selin'in telefonuna. Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki... Elini telefona götürüp mesaja bakmamak için kendisini zor tutarken Selin tüm yaşadıklarından habersiz elindeki çatalı bırakıp telefona yöneldi.
