Eline aldığı sarı büyük zarfa baktı... Hayallerini süsleyen, uzun zamandır gelmesini beklediği o gün neden düşlediği kutlama sevincini de beraberinde getirmemişti? Her bitişin yeni bir başlangıcı simgelemesi gerekmiyor muydu? Peki ama neden her şey...
Beni yanına al yarası saklım Üzerime hatıran yağıyor Bu yokluk yaktı bizi...
ASLAN VE CEYLAN
BÖLÜM 55
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben sensiz yapamam koca gözlü kız, gördün sonunda... Sonunda bunu gördün."
Ali son beş dakikadır sayıklar gibi konuşmaya devam ederken Selin de gözleri dolu bir şekilde tam karşısındaki duvara bakmaya devam etti. Göğüslerine yaslanmış kafasını okşayıp derin bir nefes aldıktan sonra çenesine uzanıp gözlerinin içine bakmaya çabalarcasına kaldırdı.
"Hadi kalk, hastaneye gidelim."
Elini tutan diğer eli her geçen saniye ıslanmaya devam ediyordu, kanamasının hiç durmamış olması korkularını kamçılarken Ali'nin buna hiç hali yokmuş gibi tekrar kafasına yaslandığını fark etti.
"İyiyim ben... Artık iyiyim. Çok iyiyim Selin."
Kan kokusu midesini kaldırıyordu. İçinin acıdığını hissederek eline bakabildiğinde düşündüğü kadar iyi olmadığının bilinci ile başını olumsuz anlamda salladı.
"Elin. İyi değil..."
Bu sefer ona bir seçim hakkı bırakmaya niyeti yoktu. Kollarının arasından bir şekilde sıyrılıp zor da olsa onu da kaldırmayı başardı.
"Bana yaslan..."
Buna asla itirazı olmayacağını çok iyi biliyordu. Ali elinin acısını zerre önemsemiyormuş gibi diğer elini karısının beline sarıp kokusunu içine çekmeye ihtiyacı varmışçasına derin bir nefes aldı. Konuşmuyordu, anın mutluluğundan ya da belki de bitirdiği alkol şişeleri yüzünden son derece sarhoş olmuş bir şekilde birkaç kez sendelediğinde Selin onu düşürmenin korkusu ile daha çok asıldı.
"Az kaldı Ali, dayan..."
Birden durduğunu gördü. Adım atmak için herhangi bir çaba sarf etmiyordu. Selin anlamaya çalışır gibi gözlerinin içine bakmaya başladı.
"Ne oldu? İyiyim demiştin, oturmak ister misin?"
Telaşla onu tutmaya devam etti, bir yandan da nereye oturtabileceğinin araştırmasını yapmak üzere eve göz gezdiriyordu. Ama Ali iyi olduğunu ifade etmek ister gibi yanağını okşadığında sessiz kalarak beklemeye başladı.
"Sevgilim... Bana sevgilim der misin? Ağzından duymayı öyle çok özledim ki..."
Selin boş bulunup gülümsedi, tuhaf geliyordu. Ali hala mantık aranamayacak şekilde sarhoş, zaman kaybedemeyecekleri kadar yaralıydı.
"Yürü hadi yürü, koca bebek..."
Ali omuzlarını silkip inatla tavrını sürdürmek ister gibi yere oturduğunda Selin gözlerini döndürüp yanına eğilmek zorunda kaldı.
