SOĞUĞUN YANGINI

Soğuğun Yangını.

Herkesin bir uğuru vardır elbet. Yaşamının her anında, kum saatinden her bir kum taneciği düşüşünde yanıbaşından ayırmayacağı bir uğur.

Ona ulaşacak her bir adımda bir talih kuşu misali kendi göğüne yerleştirdiği.

Bir uğur ki umuda bağladığı faninin.

Benim uğurum ise buz mavisi adama ait bir çift eldivenden ibaretti. Her anımda beni ısıtan, buzullarda dahi olsam. Keza gözlerindeki buzulluk ruhuma sarkıtlarını sarkıtmış, erimeye yüz tutmuş gönlümü avuçlarının arasına alıp dondurmuştu. Kalbimin aort damarında şelale misali akan kanımın ısı kaynağı olmuştu. Şanslıydım ki sığınacak bir 'liman'ım vardı.

Turuncuya sevdalı iki ateş yandı.
Biri kızıllığını buladı turuncuya.
Biri mavisini akıttı lavlarına.
İki ateş yandı birbirine deli sevdalı.
Mavi turuncuya tutundu.
Bir alev yandı kör karanlıkta.
Soğuktan çıkan alev lavlarını karlara püskürttü.
Gökyüzüne alevlenen aşık ruhlar yükseldi.
O alev, soğuğun yangınıydı. //09.06.17//