Kahve Kokulu Kadın

Kahve Kokulu Kadın-16

BİR GÜN SONRA YENİ BÖLÜM MÜ? BEN KENDİMİ TUTAMADIM HEMEN YENİ BÖLÜM YAZDIM. YORUM İSTİYORUM YİNE BOL BOL ÖZELLİKLE PASAJ YORUMLARI OKUMAYI ÇOK SEVİYORUM! ŞİMDİDEN İYİ OKUMALAR. BEN BÖLÜMÜ YAZARKEN ÇOK EĞLENDİM UMARIM SİZ DE OKURKEN EĞLENİRSİNİZ. BİR SONRAKİ BÖLÜMÜ EN ÇOK YORUM YAPANA İTHAF ETMEYİ DÜŞÜNÜYORUM :)

Aval aval ona bakarken o bana gülümsüyordu. Hayır ne demişti de gülüyordu. Sesimi bulduğum zaman ağzımdan çıkan tek şey;

"Höö?" Olmuştu. Aksi bir şekilde kafasını sallayıp gülümsedi. Benden bir şeyler bekliyor gibiydi ama benim ona verecek bir tepkim yoktu. Ne diyebilirdim? Daha kendi duygularımdan emin bile değilken bu da neydi şimdi.

"Defne bana bir cevap ver. Gerçi sana seçenek sunmadım ama..."

"Ne istedin ki seçenek sunmuyorsun?"

"Benimle yanmanı istedim."

"İyi de neden?"

"Gayet açık değil mi? Beni siyahlığımdan kendi beyazlığına çekiyorsun. Sana zararlı çıkarsın demiştim. Kabul etmekten başka çaren yok."

"Benimle birlikte olduktan(!) sonra terk etmen için mi kabul edecekmişim?" Yüzümü avuçları arasına aldı. Bu hareketi Ömer'in gözlerini getirdi gözlerimin önüne bana sert bir şekilde bakıyordu.

"Sen, benim sana dokunamayacağım kadar masumsun Defne. Ben uzun bir zamandan sonra ilk defa bir kadının bedenini değil, kalbini istiyorum. Defne..." alnını alnıma dayadı. "Beni senden mahrum etme." Gözlerim istemsiz kapandı.

"Kimse seninle olmamı onaylamazken ben seninle olamam Ozan."

"DEFNE LANET OLSUN! UMRUMDA DEĞİL KİMİN NE DÜŞÜNDÜĞÜ! SENSİN ÖNEMLİ OLAN SEN, ANLAMIYOR MUSUN? SON KEZ SORUYORUM SANA BENİ İSTİYOR MUSUN İSTEMİYOR MUSUN?"

"Eve gitmek istiyorum Ozan."

"Bana bir cevap vermeden iki adım bile atamazsın."

"Ozan korkuyotuyorsun beni."

"Korkma Defne. Korkma Defnem... bırakta yaralarnı ben sarayım." Defnem... Öyle güzel gelmişti ki... Kokusu bile yeterdi yaralarımı sarmaya.

"Saçlarının gölgesinde dinlenmek istiyorum Defne. Kirpiklerin gölgelesin ruhumu, sana karışmak istiyorum. Kimseyi düşünme Defne, kimseyi umursama senin istediğin önemli olan. Benimle yan Defne."

"İnşallah en sevdiğin yemeğin içinden saç çıkar Ozan." Ciddi yüzü bir anda gevşeyip gülmeye başladı. Beni kolları arasına alıp saçlarıma uzun bir öpücük kondurdu.

"O şekilde bile kabulümsün. Yeter ki sen beni kabul et. Ulan birisi şu halimi görse beni incelemeye alır 'Ozan bu sen misin?' Diye ben bile ağzımdan çıkanlara inanamıyorum." Söylediğiyle bu defa ben gülmüştüm. Cevap verecek gücüm yoktu kafam karışıkı ya Ömer'i kaybedersem? Ömer benim hayatımda Ozan'dan daha değerliydi ve onu asla hiç bir şeye değişmezdim.

"Hiç kimse hiç bir şeyi bilmeyecek. Sen ve ben eskisi gibi birbirine gıcık olan iki aptal."

"Olmaz."

"Öyleyse bu işte olamaz." Arkamı dönmüş giderken arkadan sarıldı.

"Tamam inatçı keçi tamam." Gülümsedim. Ona doğru dönüp kendimden uzaklaştırdım.

"Yılışma. Sınırını bil öpmek, sarılmak, dokunmak yok. Etek boyuma asla karışamazsın, erkeklerle istediğim gibi konuşurum, gece geç saatte evime dönebilirim. Zırt pırt arayıp hesap soramazsın. Benim aramamı bekleyeceksin."