Kahve Kokulu Kadın

Kahve Kokulu Kadın-22

Multimedya; Tam bir OZAN! :)

KAHVE KOKULU KADIN ZAMANI! İYİ OKUMALAR.

Ben onun çocukluğu idim o da benim ailemdi. Ağabeyimdi. Ben Ömer'i kaybetmeyi asla göze alamazdım...

Eve geçtiğimde dedem ve anneannemle bir süre konuşup pijamalarımı giyinip çalışma masasının başına geçtim. Kapı çaldığında gelen kişinin kim olduğunu tahmin etmekte pek zorlanmadım.

"Uyumamıştın değil mi?"

"Hayır, ders çalışıyordum." Kollarını açıp ona sarılmamı bekledi. Ama benim kafam öyle çok karışıktı ki ona sarılmak şu an isteyeceğim en son şeydi. Bir yanda kalbimin hızlı atmasına sebep olan adam diğer yanda ise ağabeyim diye sahiplendiğim adam.

Hangisini kaybetliydim?

Yada...

hangisinden vazgeçmeliydim?

"Buraya gel hamsi."

"Ozan gerçekten hiç havamda değilim." Kaş çatarak gelip bana sarıldı.

"Ne çalışıyorsun istersen birlikte çalışabiliriz. Zorlandığın bir yer var mı?"

"Ozan, lütfen. Çalışmam gerek."

"İyi,çalış." Dedi kanepeye geçerken gitmeyeceğini biliyordum. Ben inatçı isem Ozan da en az benim kadar inatçı idi.

Ozan arada kendine atıştırmalık bir şeyler almak dışında beni hiç rahatsız etmemişti. Telefonu ile meşgül görünüyordu. İçeri gidip yastık falan alarak geri döndüm. Ozan anlamsızlık ile bakarken ona uzattım.

"Ya kanepe de ya da yatakta uyuyacaksın seçim senin?"

"Köprücük?"

"Ne ben ne de köprücük sadece kanepe veya yatak Ozan." Dediğimde elimdekileri alıp bir kenara koydu.

"Senin neyin var Defne."

"Ozan konuşmak istemiyorum sadece uyumak istiyorum."

"Bana bak." Dedi yüzümü kaldırarak yeşillerimi kahvelerine dikerek baktım. "...bir şey var ve bana söylemiyorsun."

"Ozan hiç sırası değil gerçekten."

"Gitmemi ister misin?" Dedi sesini ilk defa bu kadar anlayışlı bir tını ile duyuyordum. Sadece olumlu anlamda kafamı sallamakla yetindim. O da şakağıma bir öpücük kondurup gülümseyerek evden çıktı.

Ben yatağıma geçerek tavanı izlemeye başladım. Vicdanım hiç ama hiç rahat değildi. Ne Ömer'e ne dedem ve anneanneme ne Derin'e ne de Ozan'a karşı. Sanırım bir depresyona giriyordum ve bu benim için hiç iyi bir şey değildi.

Sabah uyandığımda işlerimi halledip acele ile hazırlanıp okula çıktım. Eksik olan ders notlarımı sınıfımda ki en yakın arkadaşımdan temin edecektim. O yüzden acele ile hazırlanıp erken çıkmıştım. Okula girince gözlerim benden izinsiz Ozan'ı aradı. Kendi katıma çıkıp sınıfta arkadaşımı beklemeye başladım.

"Defne?"

"Afra, kusura bakma dalmışım. Nasılsın?"

"Ben iyiyim de sen iyi misin? Solgun görünüyorsun."

"İyiyim canım. İşin yoksa hemen çıkalım mı?"

"Olur tabii." Afra ile fotokopiciye geçip eksik olan ders notlarını çektirmeye başladık o sırada Afra -kitap okuma delisi olarak- romanları inceliyordu. Ben ise çıkan kağıtları dalgın bir şekilde seyrediyordum.