Kahve Kokulu Kadın

Kahve Kokulu Kadın-31

Ömer'in gözleri bir benim bir de Ozan'ın arasında gidip geliyordu.

"Ömer nerede kaldın iki saattir ağaç oldum aşağı...." Merdivenlerden nefes nefese çıkan Afra'da manzarayı görünce sustu. Ömer'in hiç bir şey yapmaması beni korkutuyordu. Sadece gözünü kırpmadan bana bakıyordu.

En sonunda bir adım attı. Ama bana doğru değil merdivene doğru ve hızla aşağı inmeye başladı.

"ÖMER!" Bende arkasından koşmaya başladığımda Afra'da arkamdan geliyordu. Kapının kapanma sesini duyduğumda anladım ki Ozan'da geliyordu.

Ömer apartmandan çıktığında kolundan tuttum. Direkt kolunu çekti.

"Dokunma bana." Tokat gibi gelen bu söylediğiyle gözlerim doldu.

"Beni dinle."

"Dinleyecek bir şey yok." Dedi tekrar adım atarken.

"Ömer!" Afra da Ömer'i sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Afra yürü gidelim."

"Defne'yi dinle."

"Afra, ya benimle gelirsin ya da sensiz giderim." Benden tarafa bakmıyordu bile.

"Ömer haksızlık etme onlara." Dediğinde Ömer hızla Afra'ya döndü.

"Sen biliyor muydun?" Afra'ya ben kendi ağızımla söylememiştim ama o anlamıştı. O başından beri herşeyi biliyordu aslında.

"Ne önemi var. Ömer dinle." Ömer Afra'ya yaklaştı.

"Biliyordun ve bana hiç bir şey söylemedin öyle mi?"

"Öm.."

"Afra sana biliyor muydun diye sordum!"

"Evet biliyordum! Zaten anlamıştım, Derin'de ağzından kaçırınca..." Derin ağzından mı kaçırdı!!

"DERİN DE Mİ BİLİYOR!!" Bana öfkeyle döndü, "başka kim biliyor? Bir tek beni mi aptal yerine koydun!"

"Öm.."

"SUS! ONDAN NEFRET ETTİĞİMİ BİLE BİLE, SANA ONDAN UZAK DUR DEMEME RAĞMEN ONU MU TERCİH ETTİN."

"Ömer bilmediğin çok şey var." Dedi Ozan. Ömer ona doğru yaklaştı,

"Sen kes sesini!"

"Oturup konuşalım." Dediğinde Ömer kahkaha attı.

"Duydun mu? Konuşalım diyor. Ulan şerefsiz ben seninle ne konuşacağım!" Diyerek Ozan'a kafa attı.

"ÖMER!!" Afra hızla Ömer'i tutmaya çalıştı. Ozan toparlanıp yine dikleşti Ömer'e dokunmuyordu bile.

"Defne'yi seviyorum." Dediğinde Ömer tekrar kahkaha attı. Ve bu defa yumruk attı hemde art ardına. Ozan'ın kanamaya başlayan burnu ve dudağıyla panikledim. Ömer'i durdurmaya çalışıp önüne geçtim.

"Ömer yeter!" Ömer'in yumruğu havada kaldı.

"Onu benden mi koruyorsun?" Dedi inanamayarak.

"Evet Ömer, onu seviyorum. Neden kimse bunu anlamak istemiyor."

"BAŞLARIM ULAN SEVGİNE DE AŞKINA DA! BU ŞEREFSİZ SENİ ÖLDÜRÜYORDU NEREYE SEVİYORSUN!" Hiç bir şey demedim. Afra bana korkuyla bakıyordu. Ömer tekrar yumruğunu kaldırınca havada yakaladım.

"Yapma..." Ömer sanki daha çok kırılmış gibi baktı bana. Gözlerinde çok büyük kırgınlık vardı. Sertçe elini çekip,

"Bir daha gözüme görünme." Dedi bana. Gözlerimde ki yaş firar etti.