Kahve Kokulu Kadın

Kahve Kokulu Kadın-20

Üzerime ince bir hırka alıp aşağı indim. İnşallah Minel uyanmaz.

"Oz..." Aniden bana dönüp duvarla arasında sıkıştırdı.

"SEN BANA KAFAYI MI YEDİRTECEKSİN!"

"Bağırma."

"KES SESİNİ! SANA EVDE BEKLEYECEĞİMİ SÖYLEDİM. NEYİN İNADI BU! PEŞİNDEN KOŞTURMAYA MI ÇALIŞIYORSUN? BEN APTAL DEĞİLİM KIZIM. APTAL DEĞİLİM. PEŞİNDEN KOŞMAMI DA BEKLEME ÖYLE ROMANTİK HIYARLAR GİBİ AŞKIM CANIM DA BEKLEME. BEN BUYUM BÖYLE KABUL ET. İŞİNE GELİYORSA!"

"Bağırma."

"DEFNE LANET OLSUN!"

"Bağırma." Ozan sinirle yanımdaki duvara yumruğunu geçirerek çemkirdi bana

"SENİ SEVİYORUM GERİZEKALI!"

"Bağ... ha?" Arkasını dönüp giderken kolundan tuttum.

"Ne dedin sen?"

"Duydun işte."

"Bir kez daha söylesen ne olur yani." Bana ilişkimiz başladığı günden bu yana ilk defa seni seviyorum demişti.

"Benimle oynama Defne. Canını yakarım." Parmak uçlarıma yükselip onunla aynı boya geldim. Gözlerimi gözlerine dikip fısıldadım.

"Beni diğer sevgililerinle karıştırma tutaste,canını yakarım." Sert çehresi biraz olsun yumuşadı.

"Buraya gel." Kollarını açıp onunkinin yanında minik kalan bedenimi sardı.

"Seni seviyorum tutaste..." diye fısıldadığımda saçlarıma bir öpücük kondurdu.

"Üşümüşsün. Hadi artık çık yukarı."

"İyi geceler." Dudaklarıma değen dudakları ile karşılık veren Ozan'ın öpücüğüne bende karşılık verdim.

"Defne!" Diye bir şaşkınlık nidası kulağıma ilişince yerin yarılmasını benimde o yerin içine girmemi diledim ama bu mümkün değildi. Minel'e döndüğümde kızarmış bir suratla bize bakıyordu.

"Minel."

"Ben..şey.. özür dilerim.. yani sizi rahatsız.. neyse işte.. ben gideyim.."

"Hayır! Bekle bende geliyorum. Hadi Ozan git artık."

Minel'in arkasında eve doğru yürüyordum. O hemen yatağına geçip oturdu. Ve gülmeye başladı.

Abooo

Kızın utançtan devreleri yandı.

"Ne?"

"Siz sevgili misiniz?"

"Evet." Dedim gözlerimi kaçırarak.

"Siz ikinizi yakıştıran tek benim galiba."

"Ne yani, sen de bana nutuk çekmeyecek misin?"

"Defne bu senin kararın. Bunu yargılamak kimseye düşmez. Her ne kadar doğru olmadığını -Ozan'ın sana verdiği zarar yüzünden.- düşünsemde sen onu seviyorsun. Bu senin hayatın." Ona sıkıca sarıldım.

"Oh be sonunda bana destek olan birisi." Minel'in şirin gülümsemesine ben kocaman sırıtarak karşılık verdim.

Ertesi sabah muhteşem kokular ile uyandım demeyi çok isterdim ancak Minel horul horul uyuyordu. İş başa düşmüştü kahvaltı benim ellerimden öpecek.

Mutfağa geçip dolabı açtığımda şok oldum. Bir öğrenciye göre fazla dolu bir dolaptı. Kahvaltılık bir sürü şey vardı. Kuş sütü eksik derler ya hah işte öyle bir kahvaltı hazırlayıp Minel'in yanına geçtim. Bu kız niye bu kadar tuhaf uyuyordu bilmiyorum ama çok şirin de görünüyordu. Koşup yatağa atlayarak tepinmeye başladım.