Chapter 12

17.5K 786 110
                                    

Hi guys! Sorry for the late update. Pero eto na hahahaha update na. I would like to say thank you sa mga sumusuporta sa series namin. Pasensya na sa matagal na update dahil busy na ho kaming apat sa kanya kanyang karerang tinatahak. Well anyways, belated pala motmot samin ni josh. Suppose to be sa 28 ko sana ito ipopost kaso naging busy ako kaya ngayon lang natapos kaya sana maenjoy nyo parin.

To rusty_rosknowell, ayan oh pinost ko na sa media yung pic hahah thanks pala kay cold_deee sa pag.edit nung tula na ginawa ko at inilagay sa pic hihi domo arigatou haru chan! Galing mo gumawa!

Shout out kila YusTimmy na syang gumagawa ng book cover namin heheh bago na book cover guys, Iamjaelopez at SOTUSEngineer. Basahin nyo updates nila guys.

Dedic time!
Dedicated ko tong chapt sa pinakacute na anak anakan ko sa gc ni jae dati si therealdan11. Hello nak di kita nakalimutan! 😅😅

Babala lang may spg poh sa latet part. Oh sya basa na!

Ryuuji's pov

Damn! Kanina pa ako di mapakali sa kotse. How can he do this to me? Forgetting me like i'm just a no one in his past.

Sabagay sino nga ba naman ako? I was just the brat who ruined his parents funeral. Kaya siguro ganoon. But hell! Even I who bare grudge at him for a long time, was able to recognize him at first glance. Marahil nga ay dahil ito sa pinahalagahan ko sya ng higit sa nararapat.

"Boss ok lang ba kayo?" Thrace's voice brought me back to my senses.

"Thrace, I have a question for you." I know, I can trust him for an honest answer.

"Ano po iyon?" Tanong nito.

"Madali bang kalimutan ang nakalipas?" Wala sa isip kong tanong dito.

"Depende boss. Kung hindi naman ganoon kahalaga ang nakalipas ay mabilis din itong makakalimutan ng isip." He answered. I felt a pang of pain in my chest upon hearing it. Ganun ba talaga yun? Hindi ba talaga ako mahalaga sa kanya kaya nya ako kinalimutan ng ganun ganun lang?

"Pero minsan boss sa mga taong may pinagdaraanang trahedya sa buhay, madalas ang paglimot ang tanging solusyon upang makabangon muli." Pahabol nya. As expected with Thrace, he is a man of wisdom. He talks a little, but every words that came out of his mouth has sense and meaning even more than what he said.

I looked at the car window and try to digest what his words. Siguro nga may malalim na rason. But, I just don't know what is making my chest heavy.
Is it because a very close friend of mine have forgotten a single memory of me? Or dahil may iba pang dahilan?

I shook my head to release the thought. Nabigla nalang ako ng buksan na ni Thrace ang pintuan ng kotse.

Agad narin akong lumabas bringing nothing, but my coat.

"You may go home Thrace. Gagamitin ko nalang ang convertible ko mamaya pag-uwi. Take a rest and consider this a paid off." Saad ko kay Thrace ng makapasok na ako sa elevator ng parking lot ng building.

He just bowed down to me at tumalikod na before the door of the lift closed. At habang umaandar pataas ang lift ay samo't saring katanungan ang sumasagi sa isip ko. Things that is supposed to be not bothering me at all. Pero ang katanungan nya kanina ang naging catalyst to sprout even more confusion in my mind.

The Unmarried Billionaire (Dangerous Man Series) (Boyxboy)Where stories live. Discover now