In love with my brother (voltooid)

Hoofdstuk 19

Laura's POV

"Laura!?" Roept mijn vader boos. Ik kijk geschrokken en Jason knijpt zacht in mijn hand om te laten weten dat hij er ook is. "Ja?" Zeg ik zacht. Hij kijkt nu nog bozer, zijn gezicht is helemaal rood en Rosa kijkt op een neutrale manier naar Jason. Ze is waarschijnlijk nog te geschrokken om iets te zeggen. "Heb jij iets met hém?" Vraagt hij spottend terwijl hij naar Jason wijst. Ik knik en kijk dan even naar Jason, hij kijkt net zo boos als mijn vader. "Dan is dat nu voorbij!" "Maar, pap-" "Nu naar je kamer, ik wil Jason even onder vier ogen spreken!" Roept hij nog eens. Jason knikt naar me om te zeggen dat ik maar beter naar boven kan gaan. Ik veeg een traan die over mijn wang glijdt weg en ga dan naar mijn kamer. Ik wist dat ze het niet zouden goedkeuren, ik wist het gewoon. Het voelt vreselijk om te horen hoe boos mijn vader is. We maken nooit ruzie en nu is hij opeens zo boos. Ik ga op mijn bed liggen en zet mijn muziek heel luid zodat ik al het geschreeuw niet kan horen. Wat zou mijn vader nu allemaal tegen Jason zeggen? Hoe reageert Jason hierop? Gaan ze het misschien toch accepteren? Dat zijn allemaal vragen die door mijn hoofd gaan. Ik zou echt niet weten wat ik nu moet doen.

Ik word wakker door een zacht geklop op mijn deur, ik open de deur en zie mijn vader. Ik wil de deur weer sluiten, maar hij zet zijn voeten tussen de deur en loopt mijn kamer in. "Ik wil even met je praten," zegt hij terwijl hij op de bank tegen mijn raam gaat zitten. Ik ga naast hem zitten, omdat ik weet dat hij dat wil. "Ik wil dat je Jason vergeet, je moet begrijpen dat jullie twee niets samen kunnen hebben. Hij is je stiefroer, dat gaat gewoon niet." Ik zucht en kijk naar de grond. "Deze avond ga ik samen met jou en Rosa naar een feest van mevrouw en meneer Rodenburgh." Oh nee, ik haat die mensen en ze hebben een irritante zoon die me altijd lastig valt. "Jij gaat dan wat dansen met Laurens en praat wat met hem, het zal leuk worden." "Ik ga niet dansen met hun bekakte zoon!" Roep ik boos. "Je moet wel! Ik wil dat je Laurens beter leert kennen, hij is de perfecte man voor je!" "Man?" Vraag ik geschrokken. Wow, dit gaat ook snel.. "Ja, de Rodenburgh's en ik hebben beslist dat je binnen 2 jaar gaat trouwen met hem." "Wat? Nu mag ik niet eens meer kiezen met wie ik later ga trouwen?" Dit kan hij toch niet menen? Laurens is een bekakte snul die heel de tijd aan me komt als ik bij hem ben. "Nee, je trouwt met hem." Daarna loopt mijn vader naar de deur en ik zucht geïrriteerd. Ik ga echt nooit maar dan echt nooit met hem trouwen! "Het feest is binnen 2 uur, de jurk die je moet dragen hangt al in je kast." Hij loopt mijn kamer uit en ik veeg de tranen die over mijn wangen glijden weg. Hoe kan hij dit nu doen? Mijn moeder zou dit nooit hebben gedaan! Misschien was het wel beter dat ik bij haar ging wonen in de plaats van bij mijn vader.

Na twee uur loop ik dan in de jurk die mijn vader me heeft gegeven van de trap. Het is een lichtroze met allemaal glitertjes, mijn hakken zijn net dezelfde kleur als de jurk en dan heb ik ook nog een gouden armband en ketting aan die bij de jurk past. In mijn haar heb ik een schuine watervalvlecht en mijn make-up is lichtroze en goud. Mijn vader had iemand ingehuurd om me mooi te maken, omdat hij wist dat ik me anders niet zou opmaken enz. "Je ziet er echt prachtig uit, je zou alleen nog moeten glimlachen," zegt mijn vader. Ik zucht en glimlach geforceerd. "Dat is al veel beter!" Ik loop naar buiten en stap in de limousine voor onze deur. "Laura, je moet wel wachten tot ze de deur voor je openen," zegt Rosa. Ik zucht en kijk uit het raam. Waarom zou iemand de deur voor me moeten openen? Ik kan het zelf ook hoor.. Na een lange en saaie rit zijn we eindelijk bij de villa van de Rodenburgh's aangekomen. Het is een prachtig huis, het lijkt een beetje op dat van ons. Alleen is er hier een grote fontijn in het midden van de grote voortuin en is het huis ook groter. "Welkom," zegt mevrouw Rodenburgh met haar bekakte stem als ze de de voordeur opent. Ik geef haar een kus op haar wang en loop dan naar binnen, ik zeg dag aan meneer Rodenburgh die vlak achter haar staat en wacht niet op mijn vader en Rosa. Ik ga meteen naar de feestzaal waar alle bekakte rijke mensen van de buurt aan het dansen zijn. Dansen kun je het niet echt noemen, maar het is al een begin. Ik pak een glas champagne van een ober aan en ga op één van de prachtige banken zitten. "Mooi he? Ze zijn handgemaakt," hoor ik iemand zeggen. Ik draai me om en zie de ober die me het glas champagne gaf naast me staan. "Ja, alleen niet echt iets wat ik in mijn huis zou willen." De ober lacht, volgens mij is hij nog maar net 18. Hij heeft blond haar dat warrig op zijn hoofd staat en helder blauwe ogen. "En waarom zit deze mooie dame hier zo alleen?" Vraagt hij met een grote glimlach terwijl hij naast me komt zitten. "Nou ik haat al deze bekakte mensen en ik wilde hier helemaal niet zijn." "Ja, ze zijn best wat stijfjes he?" Ik knik en hij staat op, hij steekt zijn hand naar me uit terwijl hij zijn dienblad op het tafeltje naast me legt. "Mag ik deze dans van u?" Vraagt hij met net zo'n bekakte stem als alle andere mensen in dit huis. Ik lach en knik terwijl ik zijn hand pak. Ik loop samen met hem naar het midden van de zaal en als hij stopt leg ik mijn handen meteen in zijn nek. Hij legt zijn handen op mijn heupen en zo dansen we op een rustig tempo tot ik luid geschreeuw hoor. "En wat denk jij met mijn dochter te doen?" Roept mijn vader boos, de jongen laat me los en bloost een beetje. "Ik.. Ik euh.." "Laat hem, ik vroeg of hij met me wilde dansen." Zeg ik, ookal is het niet waar. "Nou doe dat nooit meer, je bent veel te goed voor deze mislukking!" Ik schud mijn hoofd en kijk de jongen schuldig aan terwijl mijn vader me bij hem weg haalt. "Daar staat Laurens, ga met hem dansen." Hij geeft me een duwtje tegen mijn rug en ik ga zuchtend naar hem toe.

Ik wil jullie heel erg bedanken voor de lieve reacties en het condoleren! Het betekent meer voor me dan je denkt. Jullie zijn echt geweldig! Oh en ik heb nog niet zo lang geleden nieuwe boeken gekocht, 'I am number four' is echt een aanrader! Ik ben nog maar aan hoofdstuk 19, maar tot nu toe is het echt een geweldig boek! :)

Aangepast op 26/12/2014