In love with my brother (voltooid)

Hoofdstuk 26

Laura's POV

Jason was meteen naar mijn kamer gekomen toen hij het berichtje van me had ontvangen. Hij wilde net met zijn moeder praten over de hele situatie, maar kwam toch naar me toe. Wat een schatje is hij toch. Mijn vader heb ik nog niet gesproken en ik heb ook de indruk dat hij niet meer in huis is. Op dit moment wil ik al deze drama even vergeten en bij mijn knappe stiefbroer zitten. "Wil je een film kijken?" Vraag ik hem met een glimlach. "Ja, is goed. Kies er maar één uit." Ik pak meteen mijn laptop en open Popcorn Time om te kijken welke film we kunnen kijken. Na nog geen minuut heb ik 'Bad Neighbours' opgezet. Ik had die film al eerder gezien en ik vind hem echt hilarisch! Ik zou de producers willen bedanken omdat ze Zac Efron en Dave Franco in deze geweldige film als broeders laten spelen. Het is misschien bij bijna elk meisje zo, dat ze Zac Efrron knap vinden en ik ben dus één van die meisjes. Als ik geen geweldig vriendje had, zou ik sowieso de toekomstige mevrouw Efron zijn! "Aan wat denk je?" Ik schud mijn hoofd en lach even. "Niets, ik denk aan niets. Kijk maar weer naar de film," Zeg ik met een glimlach. Met mijn laptop op mijn schoot kruip ik nog wat dichter in Jason's armen en kijk aandachtig naar de film. 

"Wil je me nu vertellen wat er allemaal is gebeurd toen de Rodenburgh's hier waren?" Ik zucht zacht en kijk hem aan, hij kijkt verwachtingsvol. De film is nog maar net afgelopen en hij wilt alle drama weer naar boven halen, maar ik begrijp het wel. Ik had hem nog niet gezegd wat er allemaal is gebeurd, hij wist alleen dat ik Laurens een bloedneus sloeg en dat mijn vader hem uit huis heeft gezet. "Iedereen deed net alsof ik mijn excuses moest aanbieden en toen Laurens mijn hand pakte begon ik hem te slaan, maar hij sloeg terug," Begin ik, "Mijn vader heeft hem dan bij de kraag van zijn hemd genomen en uit huis gegooid. Ik heb de ouders van Laurens lelijke dingen over onze familie horen zeggen en we mogen niet meer naar hun feesten komen, maar ik weet niet wat mijn vader erover denkt. Ik ben meteen naar boven gegaan." Hij knikt en kijkt me met een grote glimlach aan. "Ik ben zo trots op je dat je hem een bloedneus sloeg!" Ik begin te lachen en haal mijn schouders op, ik kan nog altijd niet geloven dat ik dat echt heb gedaan. "Je vader was er niet toen ik thuiskwam. Ik ben voor een deel ook trots op hem, dat hij je heeft verdedigt." Ik weet nog altijd niet waarom mijn vader het heeft gedaan, maar ik ben hem dankbaar. De vriendschap met de Rodenburgh's is nu officieel afgelopen en dat heeft hij voor mij gedaan. Ik denk niet dat hij het goed vind dat ik samen met Jason ben, maar hij zal het misschien ooit accepteren? Na wat er daarstraks is gebeurd heb ik er weer wat hoop in, maar je moet altijd onthouden dat te veel hoop je ondergang kan betekenen. "Wanneer ga je dan met je moeder praten?" Vraag ik hem. "Ik zal haar even bellen en dan kan ik samen met haar naar een restaurant gaan." Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en staat op. Met zijn telefoon in zijn hand glimlacht hij breed naar me, waardoor ik ook glimlach. Hij doet altijd van die rare dingen, maar ze zijn ook altijd schattig. "Hallo, mam," Zegt hij in de telefoon. Ik hoor hem even niets zeggen, waarschijnlijk omdat hij luistert naar wat zijn moeder hem te zeggen heeft. "Ik vind ook dat we even over de hele situatie moeten praten," Zegt hij even daarna. Ik hoor hem meerdere keren 'ja' en 'oke' zeggen voor hij zijn telefoon weer in zijn broekzak stopt. Ik kijk hem vragend aan en hij glimlacht alleen maar. "Wat zei je moeder?" "Niets speciaal," Zegt hij met dezelfde glimlach. "Hou me niet zo in spanning!" Jammer ik. Hij moet lachen en komt naast me zitten, hij slaat zijn arm vrijwel meteen om me heen. "Ik moet binnen een paar minuten naar dat restaurant met die olifant op de stoep gaan. Ze wil me alleen spreken en later op de avond of morgen wil ze het nog eens met het hele gezin bespreken." Rosa leek me eerst altijd heel bazig, maar ze heeft ons al een paar keer geholpen. Ik denk niet dat ze zo onredelijk gaat zijn, maar ze gaat denk ik wel rekening houden met wat ieder opzich in het gezin van deze situatie denkt. Het is nu niet dat we samen een relatie met elkaar hebben, om hun te pesten. Het begon als een leuke flirt, maar werd veel meer dan dat. Ik ben nog nooit zo verliefd geweest op iemand en Matt had me ook al eens vertelt dat hij Jason nog nooit zo blij had gezien.

Jason's POV

Na 5 minuten was ik eindelijk uit het huis en opweg naar het restaurant waar mijn moeder op me zou wachten. Aan de telefoon klonk ze niet boos en ook niet blij, maar ik ken mijn moeder al langer dan vandaag om te weten dat ze mijn relatie met Laura begint goed te keuren. Ze zal het altijd wel raar vinden, dat zullen heel veel mensen vinden, maar ze probeert altijd te doen wat me gelukkig maakt. Ik denk ook dat ze al die drama met Marc niet meer leuk begint te vinden, niet dat ze het ooit leuk vond, maar ik weet dat ze geen man wilt die de hele tijd ruzie maakt en al zeker niet met zijn eigen familie. Mijn moeder had vroeger wel discussies met mijn vader, maar ze hadden nooit ruzie. Ik kom aan bij het restaurant en kijk even naar de olifant die ervoor staat. De olifant is zilverkleurig en is denk ik 2m hoog. Ik ben er ook zeker van dat je hem niet alleen of met twee kan dragen, maar rond één van zijn poten hangt toch een ketting die aan de muur van het restaurant vastzit. 

Ik ga naar binnen en zie mijn moeder aan een tafeltje achter in het restaurant zitten, met een glas water in haar hand. "Sorry dat het even duurde, die Laurens had Laura geslagen en Marc had-" "Ik weet wat er is gebeurd. Ga zitten," Zegt ze met een klein glimlachje. Aan de wallen onder haar ogen merk ik op dat ze moe is, ze heeft waarschijnlijk al een lange tijd niet meer goed geslapen. Ik ga op de stoel voor haar zitten. "Marc heeft me een halfuur geleden gebeld met alles wat er is gebeurd en hij is te ver gegaan. Ik ga hem denk ik verlaten," Zegt ze.

Ik wil jullie bedanken om zo vriendelijk te zijn! Ik heb zo'n lange tijd niet geüpdatet en ik stopte altijd midden in het verhaal en toch zijn jullie blij met het nieuwe hoofdstuk. Jullie zijn echt geweldig! x